Ανακοίνωση από την Λυκόβρυση – Πεύκη 2020 για το Πολυτεχνείο
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των επίορκων Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στην χώρα μας. Τα γεγονότα πριν την επιβολή της δικτατορίας του 67, σε πολιτικό πάντα επίπεδο, προοιώνιζαν τον ερχομό της δικτατορίας καθόσον η πολιτική αστάθεια, οι συνεχείς αλλαγές κυβερνητικών σχημάτων, δημιουργούσαν κλίμα αβεβαιότητας και έντονου πολιτικού διχασμού, για τον οποίο οι τότε πολιτικοί και το Παλάτι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Έτσι η Ελλάδα εισέρχεται στην “εθνοσωτήριο Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967” για να σωθεί δήθεν η πατρίδα μας από τον επερχόμενο κομμουνιστικό κίνδυνο!! Κι ο λαός μας για επτά χρόνια έζησε στερημένος των πολιτικών του ελευθεριών και των δημοκρατικών του δικαιωμάτων. Πολλοί ήσαν εκείνοι που αντιστάθηκαν στο δικτατορικό καθεστώς των Συνταγματαρχών. Αλλά κυρίαρχο ρόλο έπαιξε το φοιτητικό κίνημα που από το 1972 είχε αρχίσει να αντιδρά και να αντιστέκεται. Και κορυφώθηκε η αντίδρασή του το 1973 με τα γεγονότα της Νομικής, το Φεβρουάριο του 73, τον Απρίλιο του ίδιου έτους στο μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου, με κορυφαία αντίδραση των φοιτητών τα γεγονότα της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του73, που έμελλε να γίνει το σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα και της θυσίας για ολόκληρο το φοιτητικό κίνημα.
Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1973 επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Οι φοιτητές ζητούσαν αυτά που σε όλους εμάς σήμερα φαίνονται αυτονόητα και κοινότυπα. Ελεύθερες φοιτητικές εκλογές και ανάκληση των αποφάσεων της Χούντας για τη βίαιη στράτευση των αντιφρονούντων φοιτητών, εκδημοκρατισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αύξηση των δαπανών για την Παιδεία.
Τίποτα από όλα αυτά δεν ικανοποιήθηκε! Έτσι οι φοιτητές με υπαίθριες συνελεύσεις των Σχολών τους αποφάσισαν να καταλάβουν το Πολυτεχνείο από όπου άρχισε ένας μεγαλειώδης αντιδικτατορικός αγώνας ενάντια στο καθεστώς που γρήγορα ένωσε όλους τους Έλληνες σε ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο αντίδρασης. Το καθεστώς όταν συνειδητοποίησε την αδυναμία της Αστυνομίας να επέμβει κάλεσε τον στρατό και τα τεθωρακισμένα του Στυλιανού Παττακού, τα οποία τη νύκτα της 17ης Νοεμβρίου στραγγάλισαν με τις ερπύστριές τους την οργή και την αντίδραση του δημοκρατικού λαού της Αθήνας.
Τότε το φοιτητικό κίνημα ενωμένο στο μεγαλύτερό του ποσοστό άνοιξε το δρόμο με τη θυσία του στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που σε μερικούς μήνες τον Ιούλιο του 74 έγινε πραγματικότητα, γιατί γνώριζε πως η Δημοκρατία δεν δωρίζεται αλλά καταχτιέται συνεχώς! Σήμερα 45 χρόνια μετά οι σημερινοί νέοι θυμούνται, έστω επετειακά, αυτή τη θυσία? Φυλάσσουν τα ιδανικά που ώθησαν τη γενιά του 73 σ αυτό το μεγαλειώδες εγχείρημα μέσα στα τρίσβαθα της ψυχής τους, ή η στεριωμένη Δημοκρατία που απολαμβάνουν τους έχει αλλοιώσει και απομακρύνει από αυτά? Γιατί όσοι στερήθηκαν τη Δημοκρατία, έστω αυτά τα 7 χρόνια, μπορούν να καταλάβουν και να εκτιμήσουν την αξία της!!
Η Δημοτική παράταξη ΛΥΚΟΒΡΥΣΗ-ΠΕΥΚΗ 2020 τιμά τη σημερινή επέτειο που 45 χρόνια πριν βρήκε αρκετά από τα στελέχη της στις επάλξεις του αντιδικτατορικού αγώνα, συμμετέχοντας στο όνειρο και την προσμονή της Δημοκρατίας κάτω από το οποιοδήποτε τίμημα.
Ας ευχηθούμε ποτέ η πατρίδα μας να μην ξαναζήσει τέτοιες ζοφερές μέρες, εκτιμώντας τη θυσία των αγωνιστών του Πολυτεχνείου όσο κι αν κάποιοι επιθυμούν να μας ρίξουν στη λήθη της απομάκρυνσης από αυτό και τα ιδανικά που το δημιούργησαν!
