Επιστολή της, Χριστίνας Ριζοπούλου, μέλους του Εξωραϊστικού Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Άνω Πεύκη»,
Κάποιες σκέψεις με αφορμή την πρωτοβουλία του Δ.Σ. του Εξωραϊστικού Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Άνω Πεύκη» να υποβάλει πρόταση προς το Δήμο Λυκόβρυσης-Πεύκης στο πλαίσιο του προγράμματος «Δημιουργία θέσεων απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα».
Περιληπτικά, πρόκειται για ένα πρόγραμμα στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ, συγχρηματοδοτούμενο από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε διάφορους φορείς, σε σύμπραξη με ΟΤΑ, να προσλαμβάνουν άτομα (ανέργους, αυτοαπασχολούμενους κλπ.) για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με σκοπό να απασχοληθούν σε δράσεις κοινωφελούς χαρακτήρα. Η ανώτερη αμοιβή των προσλαμβανομένων θα είναι € 625 μικτά, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, για κάθε εργαζόμενο που προμηθεύει, ο «μεσάζων» θα λαμβάνει προμήθεια το 5% της αμοιβής του!
Ως ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου «Η Άνω Πεύκη» και Γενικός Γραμματέας τα δύο πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, η ενέργεια αυτή του Δ.Σ. με ξάφνιασε δυσάρεστα. Η μετατροπή του Συλλόγου σε μεσάζοντα, σε μεταπράτη έμψυχου δυναμικού, απέχει πολύ όχι μόνο από αυτό που είχαμε στο μυαλό μας όταν ξεκινούσαμε το Σύλλογο, αλλά, κυρίως, από το πώς οι προθέσεις μας αυτές εκφράστηκαν στο καταστατικό του Συλλόγου, με το οποίο κάθε μέλος και κάθε διοίκηση οφείλει να συμμορφώνεται απόλυτα.
Στο άρθρο 2 του καταστατικού αναφέρεται: «Σκοποί του Συλλόγου είναι η ενιαία οργάνωση όλων των κατοίκων της Άνω Πεύκης σε κοινές ενέργειες για: (…) §6. Την προώθηση της εκτέλεσης κοινωφελών και εξωραϊστικών έργων». Και στο άρθρο 3 ορίζεται το πώς θα επιτυγχάνονται οι σκοποί του Συλλόγου: «§6. Με κάθε νόμιμο μέσο και ιδιαίτερα την οργάνωση συγκεντρώσεων, συνεστιάσεων, εκθέσεων, διαλέξεων, ομιλιών, εκδρομών, αθλητικών και γενικά πολιτιστικών και μορφωτικών εκδηλώσεων…».
Είναι προφανές ότι η ενέργεια του Δ.Σ. δεν έχει καμία σχέση ούτε με το γράμμα ούτε με το πνεύμα του καταστατικού και είναι, επίσης, προφανές ότι η αναφορά του καταστατικού στην εκτέλεση κοινωφελών έργων έχει εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο. Είναι ασφαλώς άλλο πράγμα η οργάνωση των κατοίκων μιας γειτονιάς για τον καθαρισμό π.χ. ενός άλσους και άλλο, εντελώς διαφορετικό, η πρόσληψη και διάθεση στο δήμο εργαζομένων, με την είσπραξη, βεβαίως, της ανάλογης προμήθειας.
Ακόμη, όμως, και αν η ενέργεια του Δ.Σ. ήταν νομότυπη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι απέχει παρασάγγας από τον πολιτιστικό-εξωραϊστικό χαρακτήρα του Συλλόγου. Μία τόσο δραστική παρέκκλιση με ένα μόνο τρόπο θα μπορούσε, εν δυνάμει, να νομιμοποιηθεί: με τη σύγκλιση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης . Και μόνο αν το Δ.Σ. έπαιρνε την έγκριση της Γ.Σ. θα μπορούσε να προχωρήσει σε περαιτέρω ενέργειες. Αυτό, όμως, δεν έγινε ποτέ. Το Δ.Σ. αποφάσισε χωρίς να ζητήσει τη γνώμη των μελών του Συλλόγου, χωρίς καν να τους ενημερώσει για τις προθέσεις του.
Συνοψίζοντας, έχουμε παράβαση του καταστατικού, σοβαρή παρέκκλιση από το πνεύμα και τους σκοπούς του Συλλόγου και παράκαμψη των προβλεπόμενων από το καταστατικό διαδικασιών. Ως εκ τούτου, επιβάλλεται η άμεση σύγκλιση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης, μπροστά στην οποία το Δ.Σ. οφείλει καταρχάς να δώσει εξηγήσεις για τις ενέργειές του και να σεβαστεί, στη συνέχεια, την απόφασή της.
Και κάτι τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό: στους δύσκολους καιρούς που ζούμε χρειάζεται μεγάλη περίσκεψη και προσοχή πριν από κάθε ενέργεια, χρειάζεται να σκεφτόμαστε όχι μόνο αυτό που φαίνεται επιφανειακά εξυπηρετικό, αλλά και το κατά πόσον αυτό είναι μακροπρόθεσμα εξυπηρετικό και, κυρίως, ποιους, τελικά, εξυπηρετεί. Αλλά αυτό, βεβαίως, εξαρτάται από το βαθμό συνειδητοποίησης, ευθύνης και, βεβαίως, ηθικής του καθενός.
Χριστίνα Ριζοπούλου
Δημότης Πεύκης,
