Στο φύλλο των «Νέων» της 13ης Ιανουαρίου και στη σελίδα 18, δημοσιεύτηκε άρθρο της δημοσιογράφου Πέπης Ραγκούση με τίτλο «Εδώ Στοκχόλμη». Αναφερόταν στο περίεργο και καθόλου κολακευτικό φαινόμενο των 870 πανεπιστημιακών που υπέγραψαν-(ποιος ξέρει κάτω από ποιες συνθήκες ο καθένας)-κείμενο κατά του νομοσχεδίου που επιχειρεί να απαλλάξει τους ίδιους από τα αποχαλινωμένα φασιστοειδή, που τους «χτίζουν», τους προπηλακίζουν και τους τρομοκρατούν.
Την αρθρογράφο εντυπωσιάζει ότι το κείμενο υπογράφει και ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης, για το οποίο σημειώνει:
«Καθηγητής εγκληματολογίας, πανεπιστημιακός από τα τέλη της δεκαετίας του 1976, εκλεγμένος με τη ΔΗΜΑΡ το 2012 και αναπληρωτής Υπουργός για θέματα Προστασίας του Πολίτη στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα.
Το 2009 προπηλακίστηκε στο Πανεπιστήμιο ενώ, λίγο αργότερα στο γραφείο του βρέθηκε και εξουδετερώθηκε βόμβα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στοχοποιήθηκε από τις «υπόγειες διαδρομές» του ΣΥΡΙΖΑ (…). Το 2015 μάλιστα είχε δηλώσει ότι θα έβγαινε στη σύνταξη διότι φοβόταν να επιστρέψει στην έδρα.»
Και σχολιάζει η δημοσιογράφος:
«Τι να πω; Ύπουλο πράγμα ο φόβος. Και ακόμα πιο ύπουλα τα παρελκόμενά του.»
*****
Μέχρις εδώ τίποτα το ασύνηθες. Καθένας γράφει και υπογράφει ό, τι θέλει. Η συνέχεια, όμως, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Στην ίδια σελίδα και ακριβώς κάτω από το άρθρο της Πέπης Ραγκούση υπάρχει άρθρο του καθηγητή Γιάννη Πανούση, με τίτλο «Εμβολιού-γεννα» και παράτιτλο «Ενοχοποιητικά στοιχεία».
Σύμπτωση «σατανική» και αποκαλυπτική, τραγική και μελαγχολική, ειρωνική και χαιρέκακη μαζί. Προφανώς κανείς δεν την προκάλεσε, δεν την επιδίωξε και δεν την προέβλεψε. Προέκυψε μόνη της κάπως σαν απροσδόκητη ομολογία ή σαν «θεία δίκη».
Τα δύο άρθρα έχουν διαφορετικές αφετηρίες. Το πρώτο αναφέρεται στο ζόφο της τρομοκρατίας που έχει επικρατήσει στα Πανεπιστήμια και έχει εξανδραποδίσει και σημαντικούς ακαδημαϊκούς, ακόμα και διαπρύσιους κήρυκες της Ελευθερίας.
Το δεύτερο επιχειρεί να ανιχνεύσει τις επιπτώσεις της πανδημίας στον ψυχισμό των ανθρώπων, τους φόβους και τις ελπίδες τους και τις ρωγμές που προκαλεί στο κοινωνικό σώμα, που φτάνουν ακόμα και μέχρι την αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητας της Δημοκρατίας.
Κοινός παρανομαστής και των δύο άρθρων ο ύπουλος φόβος, από δύο εντελώς διαφορετικές πηγές και αιτίες. Την αλητεία εγκληματικών ομάδων από τη μία και την πανδημία από την άλλη.
Η τραγική ειρωνεία, βρίσκεται στο ότι το άρθρο του Γ. Πανούση επιβεβαιώνει αθέλητα, με ανατριχιαστικά ανάγλυφο τρόπο, το άρθρο της Ραγκούση.
****
Ο καθηγητής Γ. Πανούσης προτάσσει στο άρθρο του τους στίχους του Κ. Τσιαλαφούτα:
«Δεν μπορείς να μιλάς
για ελευθερία
μπροστά στο κλουβί
με τα καναρίνια».
Υψηλή ευαισθησία. Αλλά αν είσαι ευαίσθητος με τα καναρίνια, δεν μπορεί να είσαι αναίσθητος (ή αόμματος) μπροστά σε «χτισμένους» καθηγητές και διαπομπευόμενους Πρυτάνεις, με ναζιστικές ταμπέλες κρεμασμένες στο λαιμό! Εδώ κραυγάζεις, διαμαρτύρεσαι, απαιτείς από το Κράτος προστασία της ακαδημαϊκής Ελευθερίας και των Δασκάλων. Δεν διαμαρτύρεσαι επειδή το Κράτος επιχειρεί να τη διασφαλίσει.
Την εξήγηση στην αντίφαση δίνει ο ίδιος ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης. Αναπτύσσοντας τις δικές του σκέψεις στο άρθρο του, γράφει:
«Ίσως (…) να μην ελέγχουμε καν τον ψυχισμό μας στις δύσκολες καταστάσεις.
Οι φόβοι έχουν «ραφτεί» στο κορμί μας και έχουν εγκαθιδρύσει έναν τρόπο σκέψης ατομικής επιβίωσης ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας».
Έτσι ακριβώς! Δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί καλύτερα.
Οι φόβοι που έχουν «ραφτεί» στο κορμί των ακαδημαϊκών δασκάλων, έχουν εγκαθιδρύσει στη σκέψη τους την έγνοια για την ατομική τους επιβίωση, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω τους!
****
Ο Γ. Πανούσης δίνει την εξήγηση των 870 υπογραφών. Η κυβέρνηση οφείλει να ξηλώσει τις βίαιες «ραφές» που τους δένουν και να τους απελευθερώσει τους πανεπιστημιακούς. Η κοινωνία τους χρειάζεται Ελεύθερους και Αξιοπρεπείς. Οι Δάσκαλοι δεν είναι υποχρεωμένοι να είναι και ήρωες. Το Κράτος οφείλει να σταματήσει επιτέλους και αποθρασυμένη από την ατιμωρησία αλητεία, που έχει μετατρέψει τα Πανεπιστήμια σε κρησφύγετα και ορμητήρια εγκληματικότητας και τους καθηγητές τους σε φοβισμένους και αλλοτριωμένους ομήρους.
