Από τους μικρούς εμπόρους της Καλογρέζας, Νέας Ιωνίας
Χριστούγεννα 2014. Μέρες χαράς και αγάπης….. πάντα. Ευκαιρία για να ξαναέρθουν στο προσκήνιο τα «υψηλά ιδανικά» της κοινωνίας μας. Ανθρωπισμός, ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη. Όλες οι αξίες αποκτούν ξαφνικά περιεχόμενο, όχι προερχόμενο από τον αγώνα για τη χειραφέτηση του ανθρώπου από την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και την αδικία, αλλά δανεισμένο από τη θρησκευτική αισιοδοξία.
Οι αφεντάδες αυτού του τόπου, οικονομικοί και πολιτικοί, πάντα ευαίσθητοι στις αξίες αυτές, θα μοιράσουν χρήματα, δωρεές, δώρα, υποσχέσεις και ελπίδες στον κυρίαρχο λαό, ως καλοί χριστιανοί που μεταφράζουν την αντίθεση πλούσιου και φτωχού σε αντίθεση καλού και κακού.
Έτσι, οι οικογένειες των φτωχών εργαζομένων, των ανέργων, των ανασφάλιστων αυτοαπασχολούμενων, των αρρώστων, των αστέγων, των μαθητών και των φοιτητών, των μεταναστών, των συνταξιούχων κ.ά, θα χορτάσουν ηθική ικανοποίηση αφού η τραγικότητα της ζωής τους θα αναδειχθεί ως στοιχείο επιβράβευσής τους στις ομιλίες των πολιτικών και οικονομικών αρχών του τόπου. Άσε που μπορεί να κερδίσουν και κανένα καινούργιο κινητό.
Τα δελτία ειδήσεων θα θυμηθούν και πάλι τους σύγχρονους κολασμένους της γης, θα τρέξουν στα συσσίτια των αστέγων για να καταγράψουν το δράμα τους.
Οι κυρίες των εφοπλιστών και των βιομηχάνων θα δακρύσουν μπροστά στην παιδική αρρώστια και θα διοργανώσουν γκαλά για να μαζέψουν χρήματα για να την ανακουφίσουν.
Οι τράπεζες θα εύχονται χρόνια πολλά σε αυτούς που το νέο έτος θα χάσουν τα σπίτια τους.
Οι δικαστές, υπεράνω σκοπιμοτήτων και συμφερόντων, θα ερμηνεύσουν τους νόμους και θα δικάσουν σε θάνατο παιδιά που ζητούν τα αυτονόητα, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα στη μόρφωση.
Οι κυβερνήτες, ως καλοί πατριώτες, θα φροντίσουν να αδειάσουν τον ιερό χώρο της δημοκρατίας από τους κολασμένους μετανάστες, για να μπορέσουν και οι νοικοκυραίοι του διεθνούς εμπορίου να δουλέψουν για να μην καταστραφούν αυτοί και οι οικογένειές τους. Επιπλέον, γιατί ο χώρος είναι δεσμευμένος για να στολιστεί από τη δημοτική αρχή το ψηλότερο δέντρο όλων των εποχών. Αυτό που οδηγεί στην ανάπτυξη και στο φως. Η εξαθλίωση στολισμένη με λαμπάκια δείχνει πάντα καλύτερη.
Οι φύλακες του νόμου, αφού πιουν μια γουλιά νερό για να ξεδιψάσουν από την κόπωση της πορείας τους στην έρημη πόλη, θα επιτρέψουν στα όπλα τους, αυτόβουλα να σκοτώσουν ή να τραυματίσουν όσους προσβάλλουν τη νομιμότητα και θα υπερασπίσουν με θάρρος όσους καταστρέφουν αχρείαστα δάση προκειμένου να βγάλουν «κίτρινο, αστραφτερό, πολύτιμο χρυσάφι»… που έλεγε και ο Σαίξπηρ.
Και με αυτά τα ωραία θα έρθει ο νέος χρόνος. Νέες ελπίδες θα πλημμυρίσουν την καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων. Μείωση μισθών, μείωση συντάξεων, εισαγόμενες εργασιακές σχέσεις κατευθείαν από το μεσαίωνα του σύγχρονου φιλελευθερισμού, κατάργηση κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, χειροτέρευση της υγείας και της παιδείας του λαού, όλα σε αντάλλαγμα με την ανάπτυξη των κερδών των αφεντάδων. Έτσι πρέπει να γίνει, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, όπως λένε αυτοί που ξέρουν, δηλαδή οι ευρωπαίοι και οι έλληνες φωστήρες και σωτήρες. Ή θα πεθάνουμε οι πολλοί για να πληθύνουν τα κέρδη των λίγων, ως οφείλουμε άλλωστε, ή αλλιώς θα καταστραφούμε. Τι μεγαλείο σκέψης!! Η αποθέωση των νόμων και των αρχών της λογικής…. ή μήπως η έκφραση των νόμων αυτής της σάπιας κοινωνίας;
Για όλα αυτά θα σας ευχηθούμε και εμείς, οι μικροί έμποροι Καλογρέζας. Όμως δεν θα σας διασκεδάσουμε με ξυλοπόδαρους, με ξωτικά, με αγιοβασίληδες, με προσφορές προϊόντων, με ανοικτά μαγαζιά κάθε μέρα και μέχρι τα μεσάνυχτα, με καλέσματα στους γυάλινους ναούς της κατανάλωσης προϊόντων και ελπίδων,… αλλά με ένα δανεισμένο παραμύθι από την «Αληθινή Απολογία του Σωκράτη» του Κώστα Βάρναλη. Ακούστε λοιπόν…..
«Μια φορά και έναν καιρό οι κλέφτες της πρώτης πολιτείας του κόσμου, αφού πλουτίσανε αρκετά, αποφασίσανε να ταχτοποιήσουνε τη ζωή τους. Μπλοκάρανε το λοιπόν τους φτωχούς της πολιτείας κι αφού τους μαζώξανε στην πλατεία τους είπανε: Ψηλά τα χέρια! Θέλουμε το καλό σας. Δε θα σας πάρουμε τα φκιάρια, τους κασμάδες, τα σκερπάνια, τα δισάκια και τα ζεμπίλια σας με το ψωμοτύρι, τα τρύπια σας πουκάμισα με τις ψείρες και τις απάτωτες καλύβες σας, που κάνουνε νερά σα βρέχει. Είσαστε λεύτεροι! –(Ψηλά τα χέρια!). Λεύτεροι να ζείτε κατά το κέφι σας…
Εμείς θα σας μαθαίνουμε τις αλήθειες! Θα σας δώσουμε πλούσια φαντασία και αισθαντική καρδιά, θα σας δώσουμε κι αθάνατη ψυχή. …Ο κυρίαρχος λαός θα σαστε εσείς. Εμείς θα σας δίνουμε δουλειά, φτάνει να βρίσκεται, και σεις θα μας δίνετε τα κόπια σας. Και για να μη θαρρέψετε πως σας αδικούμε, θα πλερώνουμε κι εμείς το ίδιο δόσιμο στο Κράτος, – στον εαφτό μας. Κι εσείς και εμείς θα χουμε πάνου τους ίδιους θεούς, που θα προστάζουν εσάς να δουλέβετε και να μην τρώτε κ’ εμάς να καθόμαστε και να τρώμε. Κ’ εμείς κ’ εσείς θα χουμε πάνου από τα κεφάλια μας τους ίδιους νόμους, που εμείς θα σας τους δίνουμε κ’ εσείς θα τους ψηφίζετε σα βουλευτάδες και θα τους εφαρμόζετε σα δικαστάδες ενάντια στον εαφτό σας.. Να σκοτώνεστε σεις (για την πατρίδα) και να ζούμε εμείς…. Ένα πράγμα μοναχά σας απαγορεύουμε: να κλέβει ο ένας τον άλλονε. Γιατί μπορεί να κλέψετε κ’ εμάς». Η απάντηση έρχεται από τον βαρναλικό Σωκράτη: «Σκλάβοι δημόσιοι και σκλάβοι ιδιωτικοί. Η ξετσίπωτη φιλοσοφία δασκαλεύει, πως είσαστε γεννημένοι σκλάβοι. Μα μήτε οι θεοί μήτε κ’ η φύση διατάξανε το σπέρμα του πατέρα σας να σας γεννήσει τέτοιους. Η τύχη σας έκανε κι η συνήθεια σας αποτέλειωσε. Είσαστε σκλάβοι εσείς, για να μαστ’ εμείς οι λεύτεροι….. Κάποτε είσαστε και σεις λέφτεροι κι άδικοι, για να γίνεται σκλάβοι κι αδικιμένοι….. Είσαστε το μεγάλο ψυχομέτρι. Νιώστε τη δύναμή σας κ’ ενωθείτε με τους αδικημένους λέφτερους. Να σηκώσετε μοναχά τα σφυριά, τα δρεπάνια, τα πελέκια, τα κρικέλια σας και θα γίνει κουρνιαχτός ολάκερ’ η δημοκρατία των ‘αρίστων’. Να τους πάρετε τα αγαθά και να τους βάλετε να δουλεύουνε για να τρώνε…. Θα δουλεύουνε κ’ αφτοί και σεις. Κοινή δουλειά, κοινά τα’ αγαθά κι η λευτεριά..». (Βάρναλης Κ. (1978). Η Αληθινή Απολογία του Σωκράτη. Κέδρος. Αθήνα). Λοιπόν, ‘Καλές γιορτές’…..
Η συλλογικότητα των Εμπόρων – Βιοτεχνών και Αυτοαπασχολούμενων Καλογρέζας, Νέας Ιωνίας.
