Για μια Παιδεία Ελληνοκεντρική!
Θα συμφωνήσω σε ένα και μόνο πράγμα με την Κυβέρνηση: ότι το νομοσχέδιο για την Παιδεία είναι πολύ κρίσιμο για τα παιδιά μας, το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το μέλλον της Πατρίδας μας. Ο μεγάλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ είχε πει: “Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή”! Αλλά και ο Άγιος του έθνους μας, ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, που έδωσε και τη ζωή του για την παιδεία, έλεγε συχνά πως: “Καλύτερα να έχεις ελληνικό σχολείο στον τόπο σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια, διότι οι βρύσες ποτίζουν το σώμα, τα δε σχολεία ποτίζουν την ψυχή”…
Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, πως στόχος του νόμου που μόλις ψήφισε είναι η δημιουργία ενός ακόμη καλύτερου σχολείου, η αναβάθμισή του και η ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών. Τα πετυχαίνει όμως όλα αυτά ο εν λόγω νόμος; Ας το δούμε.
Θα περίμενα πράγματα πιο ουσιώδη. Που αναβαθμίζουν πραγματικά την παιδεία μας, την τόσο πολύπαθη. Αντ’ αυτού, βλέπουμε ένα ακόμα τεχνοκρατικό σχέδιο, που στο πνεύμα μιας άδηλης Νέας Εποχής δεν τολμά να θίξει τις ρίζες του κακού σε ό,τι νοείται ως Παιδεία στη χώρα μας.
Εμείς, η Ελληνική Λύση, καταθέσαμε δημόσια ένα πλήρες πρόγραμμα για την πραγματική αναβάθμιση της Παιδείας. Προτεραιότητά μας -όπως θα έπρεπε να είναι και της κάθε ελληνικής Κυβέρνησης-, ο Ελληνοκεντρισμός. Τι θέλω να πω; Ότι είναι αδιανόητο, τη στιγμή που σε χώρες του εξωτερικού, που δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική Παιδεία, διδάσκεται η αρχαία ελληνική γλώσσα και δίνεται βάρος στην εκμάθησή της, εδώ στη μήτρα της παιδείας και του πολιτισμού να υποβαθμίζουμε τη γλώσσα των προγόνων μας! Δεν είναι αυτό ειρωνεία, δεν είναι παράδοξο;
Πώς το αντιμετωπίζει αυτό, ο νέος νόμος; Δυστυχώς, καθόλου. Ούτε η Νέα Δημοκρατία -όπως προηγουμένως κι ο ΣΥΡΙΖΑ, κι οι άλλες Κυβερνήσεις- δεν γνωρίζει τι θα πει ελληνοκεντρική παιδεία.
Εμείς προτείνουμε τον Ελληνοκεντρισμό στην παιδεία, έστω κι αν αυτό ενοχλεί ορισμένους, ως τη μόνη αληθινή οδό αναβάθμισης του εκπαιδευτικού μας συστήματος, με τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από την πρώτη κιόλας Δημοτικού, σε εικονογραφημένα βιβλία, κατανοητά από τον μικρό μαθητή, έτσι ώστε τα παιδιά μας να εξοικειώνονται αμέσως με τη γλώσσα που μιλούσαν οι ένδοξοι προπάτορές μας.
Ας πάμε τώρα και σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα, που δυστυχώς φαίνεται να περνούν στα “ψιλά” της πρόσφατης συζήτησης στη Βουλή… Το άρθρο 8 του νομοσχεδίου προβλέπει σε σύνολο 800 θέσεων Συμβούλων Εκπαίδευσης, μόλις δύο θέσεις για Σχολικούς Νοσηλευτές. Δεν θα έπρεπε να είναι περισσότερες; Υπενθυμίζω, ότι ένας παλαιότερος νόμος (ο 3699 του 2008), της Νέας Δημοκρατίας μάλιστα, προέβλεπε την ύπαρξη Σχολικών Νοσηλευτών στα τότε ΚΕΔΔΥ, που στο μεταξύ τα κατάργησε ο νόμος 4547 του 2018, επί ΣΥΡΙΖΑ. Ο θεσμός αυτός όμως, των Σχολικών Νοσηλευτών, δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Τι θα γίνει, λοιπόν, τώρα, που το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει χτυπηθεί τόσο από την πανδημία; Δεν θα έπρεπε αυτό το θέμα να το κοιτάξει καλύτερα η Κυβέρνηση; Δεν θα έπρεπε -ειδικά τώρα, στην εποχή του κορωνοϊού- να έχουμε πολλούς Σχολικούς Νοσηλευτές, με τις τοσες αυξημένες ανάγκες;
Και για να επεκτείνω λίγο τη σκέψη μου… Θα περίμενα, ειλικρινά, να υπάρχει περισσότερη έγνοια για τα παιδιά με αναπηρίες, για τους μαθητές ΑμεΑ. Τόσα και τόσα χρόνια οι γονείς και οι δάσκαλοι ζητούν τα αυτονόητα! Τα έχω φέρει αρκετές φορές και με ερωτήσεις μου στη Βουλή. Όμως στο κυβερνητικό σχέδιο δεν υπάρχει τίποτα που, όχι να αναβαθμίζει, αλλά να δίνει πρακτικές λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά σε καθημερινή βάση. Κι αυτό είναι θλιβερό, ειδικά μάλιστα όταν η Κυβέρνηση διαλαλεί παντού ότι είναι ευαίσθητη απέναντι στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού μας…
Αλλά και πέραν αυτών, με το άρθρο 25, απομακρύνεται ο Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός από τα ΚΕΣΥ (τα Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης). Γιατί όμως; Πρόκειται για θεσμό, ο οποίος βοηθούσε πολύ τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Και, καθ’ ομολογία γονιών και εκπαιδευτικών, είχε θετικές συνέπειες για τους μαθητές αυτούς, κυρίως μέσα από τις ατομικές και συμβουλευτικές συναντήσεις, αλλά και τις επισκέψεις των εκπαιδευτικών συμβούλων, που βοηθούσαν αυτά τα παιδιά. Δεν θα έπρεπε αυτός ο θεσμός να παραμείνει ως έχει, γιατί ακυρώνεται κάτι τόσο επωφελές;
Να μου επιτραπεί ακόμα να θίξω ένα θέμα, που επίσης έφερα πρόσφατα -7 Ιουλίου 2021- στη Βουλή: την κατάργηση της Εκκλησιαστικής Σχολής Βελλάς Ιωαννίνων. Για το οποίο δεν έχει απαντήσει ακόμη η κυρία Υπουργός.
Σύμφωνα με το άρθρο 152 η ιστορική αυτή Σχολή καταργείται, μετά από 110 χρόνια λειτουργίας, χωρίς ουσιαστικό λόγο. Προσπάθησε βέβαια η Κυβέρνηση να διασκεδάσει αυτή την αστοχία με την ίδρυση στη θέση της, Σχολής Μαθητείας Υποψηφίων Κληρικών, αλλά δεν παύει να ισχύει ότι μια Σχολή με προσφορά στο γένος και τα ελληνικά γράμματα ακυρώνεται έτσι, χωρίς να διευκρινίζεται η αιτία. Αντί να ενισχύει, λοιπόν, η Κυβέρνηση τους ιστορικούς θεσμούς της χώρας μας, τους καταργεί και απαξιώνει στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και της ισοπέδωσης της παράδοσής μας!
Κλείνοντας, θέλω να πω, ότι η Ελληνική Λύση και εγώ προσωπικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί “πρόοδος” πρέπει να θεωρείται η άτακτη οπισθοχώρηση της Παιδείας μας σε ό,τι έχει να κάνει με την Ελληνικότητα και τη χριστιανική μας πίστη. Ζούμε σε μια εποχή, όπου στην ίδια την Ευρώπη κυβερνήσεις και λαοί επιδιώκουν επιστροφή στις πατροπαράδοτες αξίες! Κι αυτό, επειδή τα νεο-φιλελεύθερα και τα νεο-κομμουνιστικά δόγματα δεν οδήγησαν τελικά παρά μόνο σε αδιέξοδα τις χώρες και τα έθνη. Δεν πρέπει κι εμείς να ακολουθήσουμε αυτό το πνεύμα των καιρών, εμείς με την τόσο πλούσια πνευματική παράδοση; Επιστροφή, λοιπόν, σ’ αυτό που όλοι οι μεγάλοι του παρελθόντος -ο Ρουσσό κι ο Μοντεσκιέ, ο Γιέγκερ κι ο Καντ- λάτρεψαν και ονόμασαν Ελληνική Παιδεία, με σεβασμό στα εθνικά και θρησκευτικά μας σύμβολα!
*Βουλευτής Β1΄ Βορείου Τομέα Αθηνών, με την Ελληνική Λύση
