“Ζωγραφίζουμε στο οικόπεδο της ALTEC”
Συνεχίζονται οι αντιδράσεις για την ενδεχόμενη μετεγκατάσταση του αμαξοστασίου του δήμου Νέας Ιωνίας στην περιοχή της Αλσούπολης και η νέα κινητοποίηση αφορά στην “δράση ζωγραφικής” του χώρου και θα γίνει την προσεχή Κυριακή.
Αναλυτικά, οι διοργανωτές σημειώνουν: “Η Καλογρέζα άρχισε να κατοικείται στα μέσα του 20ου μετά τη μικρασιατική καταστροφή και τη μαζική κάθοδο των προσφύγων. Στην αρχή όλα ήταν δύσκολα όμως μετά την ανακάλυψη ανθρακωρυχείων και την έναρξη λειτουργίας τους το 1935 οι άνθρωποι έχουν δουλειά κι έτσι μπορούν και βγάζουν το ψωμί τους.
Το ορυχείο λιγνίτη αρχίζει τη λειτουργία του κι οι κάτοικοι εργάζονται οι περισσότεροι εκεί. Ο παραγόμενος λιγνίτης προμήθευε με ηλεκτρική ενέργεια το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος στο Κερατσίνι, την εταιρεία γκαζιού και μεταφερόταν στο Λαύριο με παρακαμπτήρια σιδηροδρομική γραμμή ως προέκταση του σημερινού ΗΣΑΠ Πειραιά – Κηφισιάς με αφετηρία την στάση του Νέου Ηρακλείου.
Το 1941 στην περιοχή τα ανθρακωρυχεία έχουν καταστεί ορμητήριο αγώνων. Συχνές απεργίες των ανθρακωρύχων ξεσπούν ενάντια στους κατακτητές και στα όργανά τους με αιτήματα οικονομικά και αντιφασιστικά, για βελτίωση των συνθηκών ζωής, για λαϊκά συσσίτια, ενάντια στην επιστράτευση κ.ά. Γίνονται επίσης λευκές απεργίες με προγραμματισμένη μείωση της παραγωγής κάρβουνου που η στρατηγική του σημασία για τον κατακτητή είναι μεγάλη. Οι αγώνες τους ήταν στο μάτι των καταχτητών, αλλά και των ταγμάτων ασφαλείας που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς. 22 ανθρακωρύχοι εκτελέστηκαν στο μπλόκο της Καλογρέζας.
Μετά την Κατοχή τα ορυχεία εξακολουθούσαν να λειτουργούν για λίγα χρόνια ακόμα, το 1950 ο πληθυσμός της Καλογρέζας ήταν 2.500 κάτοικοι. Σταδιακά οι κάτοικοι άρχισαν να διαμαρτύρονται για επιπτώσεις στην υγεία τους από την ύπαρξη των ανθρακωρυχείων, οι εργάτες συνέχεια μειώνονταν και τα αποθέματα λιγνίτη άρχισαν να εξαντλούνται. Αυτά ήταν η αρχή του τέλους για τη λειτουργία τους.
Στο συγκεκριμένο οικόπεδο που το προορίζει ο Δήμος Ν. Ιωνίας για την εγκατάσταση των απορριμματοφόρων διατηρείται το σιλό φόρτωσης λιγνίτη από τα Λιγνιτωρυχεία Καλογρέζας. Πρόκειται για το μοναδικό, επιφανειακό ορατό ίχνος που διασώζεται!
Το σιλό φόρτωσης, ένα τοπόσημο των ανθρακωρυχείων, επιβάλλεται, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, να διασωθεί και να αναδειχθεί ως το τελευταίο ορατό ίχνος από τη λειτουργία των Λιγνιτωρυχείων Καλογρέζας και να γίνει χώρος πρασίνου και μνήμης για τους κατοίκους της περιοχής, γιατί μπορεί να χάθηκαν τα αποτυπώματα από τις στοές και τα πηγάδια, να απομακρύνθηκαν οι σωροί της «καρβουνόσκονης» για να ανεγερθούν στη θέση τους νέες οικοδομές, δεν έσβησαν όμως οι μνήμες από χιλιάδες κατοίκους της περιοχής που είχαν γονείς και συγγενείς που δούλευαν στα «Κάρβουνα».
Εμείς οι δάσκαλοι με τους μαθητές μας πρέπει να αναλάβουμε δράση!
Μέσα στις τάξεις μας, μαθαίνουμε την ιστορία, συζητάμε και την Κυριακή 20/2 ζωγραφίζουμε στον χώρο του οικοπέδου!
