Παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο Νέας Ιωνίας του Παναγιώτη Μανούρη, για τον «Κλεισθένη»
«Δυστυχώς, η κυβέρνηση ακολουθεί μόνο τις κακές και όχι τις καλές πρακτικές των προκατόχων της.
Αντί να αξιολογηθεί ο “Καποδίστριας” και ο “Καλλικράτης”, να διορθωθούν ή συμπληρωθούν ατέλειες ή λάθη, δημιουργείται πάλι μια νέα κατάσταση για την αυτοδιοίκηση, στα “τυφλά”, με την πρόταση για τον “Κλεισθένη 1”. Πειραματισμός, σε βάρος των ΟΤΑ και το κακό συνεχίζεται.
Υπάρχει η απλή αναλογική, ως κάτι νέο, περισσότερο δημοκρατικό, αλλά με την προχειρότητα με την οποία έρχεται, θα δημιουργήσει απλά χάος, ατέλειωτες συγκρούσεις, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, μεταξύ Συμβούλων που θα φεύγουν από μια παράταξη προς άλλη ή θα φτιάχνουν μια τρίτη παράταξη στη διάρκεια της ίδιας δημοτικής περιόδου.
Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα αστάθεια στις δράσεις των δήμων, αφού ο προγραμματισμός δράσεων και έργων, θα ανατρέπεται κάθε τόσο από τις διαφωνίες ή τους εκβιασμούς», ανέφερε ο κ. Παναγιώτης Μανούρης, επικεφαλής της Δημοτικής παράταξης “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ”, στη συνεδρίαση του Δημοτικού συμβουλίου της Νέας Ιωνίας, της Τρίτης 8 Απριλίου 2018, αναλύοντας σημεία κλειδιά του σχεδίου Νόμου επισημαίνοντας ακόμα τα εξής:
«Το σχέδιο νόμου που έχει καταθέσει προς διαβούλευση έχει τρεις άξονες:
Αλλάζει την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών από το Μάιο για τον Οκτώβριο του 2019.
Θέλει να εφαρμόσει σε Δήμους και Περιφέρειες το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής.
Επιθυμεί να πλήξει το σύστημα διακυβέρνησης Δήμων και Περιφερειών.
Γεννιούνται τα εξής εύλογα ερωτήματα:
Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να ταυτιστούν χρονικά οι ευρωεκλογές με τις αυτοδιοικητικές ώστε να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας τους. Το ίδιο φυσικά ισχύει και στην περίπτωση που υπάρχει το ενδεχόμενο να ταυτιστούν χρονικά οι κοινοβουλευτικές και οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Άρα εκλογές των Οκτώβριο του 2019 δεν μπορούν να γίνουν.
Απλή αναλογική σημαίνει κυβερνήσεις συνεργασίας. Στα κοινοβουλευτικά συστήματα όταν οι κυβερνητικοί εταίροι διαλύσουν το συνασπισμό, η λύση είναι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ώστε ο λαός να δώσει τη λύση. Σήμερα στην Αυτοδιοίκηση έχουμε σταθερούς εκλογικούς κύκλους. Τι θα συμβαίνει όμως αύριο; Θα έχουμε εκλογές κάθε Κυριακή σε έναν από τους 325 Δήμους ή τις 13 Περιφέρειες της χώρας; Προφανώς και δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Επιπρόσθετα η κυβέρνηση επιθυμεί η επιλογή αντιδημάρχων και αντιπεριφερειαρχών να γίνεται από όλες τις παρατάξεις του δημοτικού ή περιφερειακού συμβουλίου. Το γεγονός αυτό θα πλήξει την αξιοπιστία των αιρετών αλλά και τελικά του ίδιου του θεσμού. Κάθε ένας που στο Β’ γύρο υποστηρίζει έναν υποψήφιο ο οποίος τελικά θα εκλεγεί δήμαρχος ή περιφερειάρχης θα είναι υπόλογος για ιδιοτέλεια και προεκλογικό παζάρι, αν τελικά αναλάβει κάποιο αξίωμα. Είναι λοιπόν σαφές, ότι κανείς δε θα μπορεί να ασκήσει αξιόπιστη διοίκηση υπ’ αυτές τις συνθήκες.
Αυτό που θα γίνεται και δεν αποκαλύπτει η κυβέρνηση, είναι ότι στους Δήμους και στις Περιφέ-ρειες που δεν καταφέρνουν να σχηματιστούν πλειοψηφίες ώστε να λαμβάνουν αποφάσεις, θα έρχεται το κράτος να αποφασίζει αντί των τοπικών συλλογικών οργάνων.
Απλή αναλογική σε εκλογές δύο γύρων σημαίνει ότι αν τελικά εκλεγεί δήμαρχος ή περιφερειάρχης ο δεύτερος του Α’ γύρου τότε η παράταξή του στο δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο θα έχει λιγότερα μέλη από αυτή του αντιπάλου του που έχασε! Αυτό υποδηλώνει ότι η ψήφος στο Β’ γύρο των εκλογών θα έχει τελικά μεγαλύτερη βαρύτητα από τον Α’ γύρο, γεγονός πρωτοφανές!
Η Κυβέρνηση επιθυμεί να μην υπάρχουν δημοτικές και περιφερειακές παρατάξεις μετά τις εκλογές. Για το λόγο αυτό θα επιτρέπει κατά τη διάρκεια της θητείας οι σύμβουλοι να αλλάζουν παρατάξεις, να δημιουργούν νέες, να συνενώνονται υπάρχουσες και τελικά να δημιουργείται πρόσφορο έδαφος συναλλαγής και τοπικού παζαριού που θα καταστήσει ανήμπορους δημάρχους και περιφερειάρχες να κάνουν οποιαδήποτε έργο.
Χρόνος Διαβούλευσης: Ο ελάχιστος χρόνος διάρκειας της διαβούλευσης στον επίσημο δικτυακό χώρο διαβουλεύσεων της Ελληνικής Κυβέρνησης www.opengov.gr δεν επαφίεται στην κρίση κανενός Υπουργού. Ορίζεται σε ισχύοντα νόμο, στην παρ.2 του αρ.6 “Διαβούλευση” του ν.4048/2012.
Θα αναφέρω χαρακτηριστικά σημεία που δείχνουν τα προβλήματα που δημιουργεί ο ¨Κλεισθένης 1¨:
Το κώλυμα εκλογιμότητας για τους Γενικούς Γραμματείς των Δήμων και τους επιστημονικούς συνεργάτες των Δημάρχων (παρ.2α αρ.10, σελ.11). Κώλυμα που υπήρχε σήμερα, αλλά ήρετο εάν παραιτούνταν πριν την ανακήρυξη των υποψηφίων. Μιλάμε για εκατοντάδες ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά με εξειδικευμένες σπουδές, που προσφέρουν στους Δήμους.
Αρ.182 (σελ. 227-230) : καθορισμός και ψήφιση ανταποδοτικών τελών
Αρ.186 (σελ.234 – 240) : ψήφιση δημοτικού προϋπολογισμού
Αρ.188 (σελ. 247 -248): ψήφιση τεχνικού προγράμματος με ψηφοφορία και εναλλακτικές προτάσεις ανά έργο
Αρ.68 παρ.1 (σελ. 73): Οι Αντιδήμαρχοι δεν θα είναι πλέον σύμβουλοι της πλειοψηφίας. Απαλεί-φονται οι λέξεις “της πλειοψηφίας” και η φράση μένει: “Αντιδήμαρχοι είναι οι σύμβουλοι που ορίζει ο Δήμαρχος”.
Αρ.73 (σελ.82) & Αρ.76 παρ.8 (σελ.91): Ανεξαρτητοποιήσεις δημοτικών συμβούλων, με δικαίωμα πλέον να εντάσσονται σε άλλη Παράταξη, αλλά και να γίνουν ξανά Αντιδήμαρχοι στη διάρκεια της θητείας.
Ενίσχυση της ανευθυνότητας και της αποφυγής έκφρασης θέσης επί σημαντικών ζητημάτων, με την αλλαγή του αποτελέσματος της άρνησης ψήφου και της λευκής ψήφου (Δημοτικό Συμβούλιο αρ.74 παρ.10 σελ.87 / Οικονομική & Ποιότητας στην παρ.10 του αρ.77 σελ.94 / Συμβούλιο Κοινότητας παρ.4 αρ.89, σελ.116). Η άρνηση ψήφου και η λευκή ψήφος πλέον δεν θα προστίθενται στις αρνητικές, δεν θα υπολογίζονται στην καταμέτρηση θετικών και αρνητικών, θα λογίζονται ως “παρών” μόνο για το σχηματισμό της απαρτίας.
Από τη μια πλευρά στις ψηφοφορίες θα υπάρχει η πρόταση του Δημάρχου, του Συμβούλου, του Αντιδημάρχου, του Προέδρου, οι μόνες ρεαλιστικές, καθώς θα βασίζονται στην εξειδικευμένη γνώση που παρέχει η καθημερινή άσκηση διοίκησης και οι εισηγήσεις των αρμόδιων υπηρεσιακών.
Από την άλλη θα ορθώνονται πάσης φύσεως προτάσεις που θα αγνοούν –και πάντως δεν θα ενδιαφέρονται– για τα ρεαλιστικά δεδομένα, τις υπηρεσιακές εισηγήσεις, τα θεσμικά προαπαιτούμενα ενός Δήμου που, ως Φορέας Γενικής Κυβέρνησης, είναι νομικά εξαναγκασμένος, θέλει – δεν θέλει, να λειτουργεί με συγκεκριμένες ασφυκτικές προδιαγραφές.
Οι εν λόγω Προτάσεις, επικοινωνιακά ευπαρουσίαστες, που θα χαϊδεύουν αυτιά με το λαϊκισμό, την αερολογία και την επιπολαιότητα, θα επιτυγχάνουν προφανώς ευκολότερα συναινέσεις μεταξύ των ηττηθέντων. Αποτέλεσμα θα είναι ο απόλυτος εκτροχιασμός, καθώς τέτοιας φύσεως Αποφάσεις θα ακυρώνονται στον έλεγχο νομιμότητας, θα επιστρέφουν, και οι διαδικασίες θα σέρνονται με συζητήσεις – συνδιαλλαγές και ακραίες προτάσεις επ’ αόριστον.
Όλα αυτά όμως δεν αφορούν θεωρία, αλλά πράξη. Ο προϋπολογισμός και το τεχνικό πρόγραμμα δεν είναι αέρας, είναι έργα και δράσεις που αφορούν τη ζωή μας. Ο δρόμος που δεν φτιάχνεται, το σχολείο που δεν επισκευάζεται, ο αγωγός ύδρευσης που δεν αντικαθίσταται, το επικίνδυνο δέντρο που δεν κόβεται, το νέο μηχάνημα που δεν αγοράζεται, οι αποζημιώσεις που δεν πληρώνονται κ.ο.κ. Όλα αυτά θα περιμένουν πότε εκείνος που ο λαός εμπιστεύτηκε με μόνο 2%, θα τα κατανοήσει και θα τα ψηφίσει. Αν δεν είναι αυτό στρέβλωση της βούλησης του εκλογικού σώματος, τότε τι είναι.
Η ολική επαναφορά της έννοιας “Κοινότητα”, με την εκλογή με χωριστή κάλπη, χωριστά ψηφοδέλτια ανεξάρτητα από τους Συνδυασμούς του Δημοτικού Συμβουλίου, αποτελεί σπίθα αναζωπύρωσης τοπικισμών, προσωπικών αυτό-προβολών, και άσκοπη αντιπαράθεση. Επιχειρούν, πετώντας απευθείας ψίχουλα (την εξαϋλωμένη τέως ΣΑΤΑ) στις Κοινότητές μας (που ούτως ή άλλως θα ελάμβαναν) να αποδυναμώσουν θεσμικά, έτι περαιτέρω, τη Δημοτική Παράταξη του Δημάρχου.
Αυτοί που θα καταργούσαν το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ, που ψηφίστηκε στο πλαίσιο υλοποίησης μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας που τότε κατήγγειλαν ως δήθεν αγανακτισμένοι, περιλαμβάνουν στη «μεταρρύθμισή» τους επανάληψη των άρθρων του Παρατηρητηρίου και όλου του ασφυκτικού του πλέγματος. Η επανάληψη των άρθρων του Παρατηρητηρίου και των μνημονιακών παρελκομένων του (Άρθρα 194 έως και 199, σελίδες 254 έως και 266), με το ίδιο περιεχόμενο copy-paste (πλην ελαχίστων λέξεων), είναι αποκαλυπτικά της απάτης που συντελέστηκε στις πλάτες όλων μας.
Λένε ότι νοιάζονται για τις μειοψηφίες, αλλά φρόντισαν στο άρθρο περί Οικονομικής Επιτροπής και Επιτροπής Ποιότητας Ζωής (αρ.76, σελ. 89) να αφαιρέσουν τα διασφαλισμένα από τον «Καλλικράτη» δικαιώματα συμμετοχής της μειοψηφίας. Ο «Καλλικράτης» σήμερα ορίζει ότι συγκεκριμένος αριθμός μελών των Επιτροπών ορίζονται υποχρεωτικά εκ της μειοψηφίας. Αυτό το διέγραψαν.
Κόπτονται δήθεν για τους αδύναμους, αδιαφορούν όμως για την αύξηση που θα επιφέρει στα δημοτικά τέλη η ενσωμάτωση στο τέλος φωτισμού και καθαριότητας του κόστους των αρμοδιοτήτων περί πρασίνου (αρ.182 παρ.1, σελ. 228). Δαπάνες που μέχρι σήμερα καλύπτονταν από τον κρατικό π/υ, τώρα η Κυβέρνηση αποφάσισε να τις φορτώσει στο πορτοφόλι των δημοτών με αντίστοιχη αύξηση των δημοτικών τελών
Δίνουν, λένε, δύναμη στο λαό πρωτοπορώντας με τη θεσμοθέτηση της Συνέλευσης και των δημο-ψηφισμάτων. Δεν λένε ότι αυτά δεν εφευρίσκονται πρώτη φορά, αλλά υπάρχουν ήδη στον Κώδικα Δήμων και τον “Καλλικράτη”. Το δήθεν πρωτοποριακό άρθρο περί “Συνέλευσης Κατοίκων Κοινότητας” (αρ.86, σε. 112) δεν είναι παρά το άρθρο 85 του ν.3852/2010, το οποίο έχουν ολόκληρο αντιγράψει copy-paste μέσα στο ν/σ, ακριβώς όπως το είχε ο “Καλλικράτης” (με μία τεχνική προσθήκη).
Στηρίζουν, λένε, τον κάθε δημότη, καταργώντας όμως τον Συμπαραστάτη του Δημότη σε κάθε Δήμο (παρ.2 αρ171, σελ. 208). Ο νέος Διαμεσολαβητής θα έχει αρμοδιότητα για όλους τους Δήμους του Νομού και θα εξυπηρετεί – αυτός, με τους τρεις δημοτικούς υπαλλήλους που του δίνουν, εκ των οποίων ο ένας ΔΕ (αρ.164) – όλους τους δημότες του Νομού.
Μια ουσιαστική παρέμβαση στην αυτοδιοίκηση έχει κάποια απαραίτητα «πρέπει»:
Θα πρέπει να αρχίσουμε από τον αποτελεσματικό αναπροσδιορισμό των αρμοδιοτήτων. Τι κάνει το κεντρικό Κράτος, τι κάνουν οι αποκεντρωμένες, τι κάνουν οι Περιφέρειες, τι κάνουν οι Δήμοι.
Θα πρέπει να επεξεργαστούμε σημαντικές τροποποιήσεις που πρέπει να γίνουν σε κρίσιμες επιμέρους νομοθεσίες, όπως ο νόμος Σπίρτζη για τα δημόσια έργα.
Θα πρέπει να επανεξετάσουμε συνολικά τη λειτουργία των αποκεντρωμένων διοικήσεων, αλλά και τη μεταφορά από το κεντρικό κράτος ζωτικών αρμοδιοτήτων, όπως -ενδεικτικά αναφέρουμε- του πολεοδομικού σχεδιασμού. Η σημερινή Αποκεντρωμένη Διοίκηση, μέχρι που να αλλάξει το Σύνταγμα, θα διατηρήσει μόνο τις απολύτως προβλεπόμενες, από το Σύνταγμα, αρμοδιότητες.
Θα πρέπει να προχωρήσουμε στη σύσταση του Ταμείου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με θεσμοθετημένους πόρους από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από τον Τακτικό Προϋπολογισμό.
Θα πρέπει να αναθεωρήσουμε το μηχανισμό χορήγησης των Κ.Α.Π.
Η άσκηση εποπτείας και ελέγχου των Ο.Τ.Α από το κεντρικό Κράτος, θα πρέπει να αφορά αποκλειστικά τη νομιμότητα των πράξεων, όπως το Σύνταγμα ορίζει.
Θα πρέπει να διευκολύνουμε τους Δήμους να αυξήσουν τους πόρους τους και να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για την ανάπτυξη, αξιοποιώντας κατ’ αρχάς την ίδια την ακίνητη περιουσία τους.
Θα πρέπει να εφαρμόσουμε στους Ο.Τ.Α. ένα σύστημα κινητικότητας με αντικειμενικά κριτήρια, με στόχο τη βέλτιστη κατανομή των εργαζομένων προς όφελος των πολιτών.
Οι Αιρετοί της Αυτοδιοίκησης οφείλουμε να πορευτούμε ενωμένοι, παρά τις επιμέρους μεταξύ μας διαφωνίες στα υπόλοιπα, που υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, γι’ αυτό άλλωστε ανήκουμε σε διαφορετικές Παρατάξεις.
Να πορευτούμε με μία κοινή φωνή υπέρ των θεσμών και υπέρ των δημοτών μας.»
