Ανακοίνωση της Δημοτικής Κίνησης Νέας Ιωνίας “Εκτός Σχεδίου”
Η Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση της Νέας Ιωνίας “Εκτός Σχεδίου” με ανακοίνωσή της σχολιάζει τα όσα συμβαίνουν γύρω από τα θέματα της Παιδείας στην χώρα μας και συγκεκριμένα αναφέρει: “ Το έργο τη φιλόδοξης μεταρρυθμίστριας υπουργού του ΠΑΣΟΚ κας Διαμαντοπούλου φαίνεται ξεκάθαρα με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Το νέο σχολείο που μας έφερε η υπουργός παιδείας δεν έχει ούτε βιβλία, ούτε καθηγητές… ούτε κτήρια καλά-καλά, αφού τόσα σχολεία λειτουργούν σε διπλοβάρδια! Και αναρωτιόμαστε: τι έμεινε να ονομάζουμε σχολείο; Μια εξώπορτα που κλειδώνει; Ένα μαντρί για το πρωινό των παιδιών…; Μα να ξεκινάει έτσι η χρονιά;
Το βασικό επιχείρημα της εκάστοτε κυβέρνησης απέναντι στις ελλείψεις των σχολείων ήταν πως δεν υπάρχουν λεφτά, πως φταίνε οι Ευρωπαίοι, το μνημόνιο, το Ελεγκτικό Συνέδριο (sic), ή γενικώς, κάποιο άλλοι Και όταν οι καθηγητές κάνουν απεργία είναι βολεμένοι. Και όταν οι μαθητές κάνουν κατάληψη είναι τεμπέληδες, Το σχολείο πρέπει να μένει ανοιχτό ώστε να μην εμποδιστεί η εκπαιδευτική διαδικασία, άσχετα από το πώς γίνεται και τι παρέχει. Τι γίνεται όμως τώρα που την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία την παρεμποδίζει το ίδιο το υπουργείο και η ίδια η κυβέρνηση;
Όσο και αν προσπαθεί το υπουργείο να πείσει ότι το πρόβλημα της μη διανομής των σχολικών βιβλίων είναι ένα τεχνικό θέμα που άργησε να διευθετηθεί, φαίνεται ξεκάθαρα πως ο στόχος δεν είναι άλλος από την απαξίωση και τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης. Το σχολικό βιβλίο μετατρέπεται σε φωτοτυπίες και dvd με έξοδα των ίδιων των γονιών, επιβαρύνοντας έτσι ακόμα περισσότερο το, ήδη στα όρια της φτώχειας, εισόδημα των λαϊκών και εργατικών οικογενειών. Η στόχευση είναι ξεκάθαρη: στο νέο σχολείο της εποχής του μνημονίου, του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ, δεν χωράνε ούτε δωρεάν βιβλία ούτε δωρεάν παροχές στους μαθητές.
Και ακόμα χειρότερα: οποιαδήποτε κοινωνική παροχή στην εποχή του μνημονίου θα πρέπει να πληρώνεται επί τόπου. Τέλος το κοινωνικό κράτος. Δεν έχεις; Έχασες.
Το σχολείο και η εκπαίδευση συνολικά πρέπει να συμβάλει και αυτό στην αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της κρίσης. Στο νέο σχολείο της Διαμαντοπούλου, του ΠΑΣΟΚ και της Τρόικα προτεραιότητά δεν είναι η μόρφωση των παιδιών και η ενίσχυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας αλλά η απαλλαγή του κράτους από το κόστος της εκπαίδευσης, η ιδιωτικοποίηση και η επιχειρηματική λειτουργίας της, η μετακύλιση του κόστους στους γονείς. Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος του υπουργείου. Επιδιώκει να μετατρέψει τη δωρεάν διανομή των βιβλίων
από υποχρέωση του κράτους σε ατομική υπόθεση αναγκάζοντας τους γονείς να καλύψουν τη χορήγηση των βιβλίων με δικά τους έξοδα. Στο νέο σχολείο δεν χωράνε όπως φαίνεται ούτε δάσκαλοι, ούτε καθηγητές, αφού η νέα σχολική χρονιά ξεκινάει με τεράστια κενά, ούτε εποπτικά μέσα, ούτε βιβλία, ούτε γυμναστική, ούτε μουσική (με τι υλικά θα γίνουν αυτά;).
Έτσι, το υπουργείο δείχνει ξεκάθαρα το δρόμο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της ιδιωτικοποίησης: αγαπητέ επιχειρηματία άνοιξε ιδιωτικό σχολείο, τα παιδιά θα έρθουν επειδή το δημόσιο είναι χάλια.
Αγαπητέ γονέα πήγαινε το παιδί σου στο ιδιωτικό, γιατί το δημόσιο είναι χάλια. Μπαίνουμε σε μια εποχή όπου όλο και λιγότεροι θα μορφώνονται, μια εποχή όπου όλο και λιγότερα παιδιά των λαϊκών και εργατικών οικογενειών θα έχουν πρόσβαση στη μόρφωση.
Την ίδια ώρα που ανοίγουν τα σχολεία χωρίς βιβλία και εκπαιδευτικούς η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας συνεχίζουν το «μεταρρυθμιστικό» τους έργο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μέσα στο κατακαλόκαιρο (και αν είναι δειλία αυτό το πράγμα) ψήφισαν με τη συναίνεση της Ν.Δ., του ακροδεξιού ΛΑΟΣ και της Ντόρας το νόμο που υπογράφει τη διάλυση του δημόσιου, δωρεάν και δημοκρατικού πανεπιστημίου. Με το νόμο αυτό επιχειρούν να φτιάξουν το πανεπιστήμιο του Μνημονίου και να υποτάξουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση στις ανάγκες της αγοράς και του κέρδους. Με το νόμο αυτό:
– Καταργούνται στην ουσία όλες οι δημόσιες και δωρεάν παροχές στους φοιτητές σίτιση,
στέγαση, μεταφορές, βιβλία.
– Μετατρέπονται τα πανεπιστήμια σε τρίχρονα ΙΕΚ που θα δίνουν αποσπασματική και με
ημερομηνία λήξης γνώση απαξιώνοντας έτσι τα πτυχία και τις εργασιακές σχέσεις των
αποφοίτων, οι οποίοι μετατρέπονται σε εκμεταλλεύσιμους και φθηνούς εργαζόμενους.
– Εισάγονται στο πανεπιστήμιο εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις με μέλη διαπρεπείς
επιχειρηματίες ή/και πολιτικούς ώστε τα πανεπιστήμια να ελέγχονται άμεσα από τους
ιδιώτες, να λειτουργούν με την λογική του άμεσου κέρδους, του τώρα, να παρέχουν γνώση
πλήρως υποταγμένη στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου.
– Καταργείται η συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης εμποδίζοντας έτσι το
φοιτητικό κίνημα να έχει δικαίωμα λόγου, να παρεμβαίνει και να διεκδικεί.
– Αυταρχικοποιείται το πανεπιστήμιο αφού θα πρέπει να λειτουργεί σαν μια επιχείρηση.
– Τέλος, καταργείται το άσυλο αποτελεί κοινωνική κατάκτηση κατόπιν ιστορικών αγώνων και που καθιστά τα πανεπιστήμια εφαλτήρια των αγώνων της νεολαίας και των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση ξεπερνάει με την εν λόγω κατάργηση κάθε όριο αυθαιρεσίας, δίνοντας το
ελεύθερο στις δυνάμεις καταστολής να καταστέλλουν τους αγώνες με ό,τι τρόπο θέλουν.
Η εκπαίδευση μας αφορά όλους. Η αντιεκπαιδευτική λαίλαπα που προωθεί η κυβέρνηση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης από τα 800 ολοήμερα και το «νέο» λύκειο μέχρι το «νέο» Πανεπιστήμιο που δημιουργεί ο νόμος- τερατούργημα, οδηγούν να μην έχουμε πια ούτε δημόσια ούτε δωρεάν-ούτε παιδεία . Όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα γίνονται επιχειρήσεις και η μόρφωση εμπόρευμα που έχει αξία για τους κυβερνώντες, μόνο όταν δεν κοστίζει στον κρατικό προϋπολογισμό και φέρνει κέρδος.
Η μάχη για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία άρχισε και οι εκατοντάδες φοιτητικές καταλήψεις πανελλαδικά και οι χιλιάδες φοιτητές που συμμετέχουν στις δημοκρατικότερες διαδικασίες που έχουν, τις γενικές συνελεύσεις των σχολών τους, δείχνουν το δρόμο. Όμως, η μάχη αυτή δεν είναι υπόθεση μόνο των φοιτητών και των εκπαιδευτικών, είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης, της κοινωνίας και της εργαζόμενης πλειοψηφίας και πρέπει να δοθεί από κοινού με κοινά αιτήματα. Και δεν θα είναι εύκολη.
Η μάχη για δημόσια και δωρεάν παιδεία περνάει μέσα από τη μάχη για ένα πανεκπαιδευτικό – πανεργατικό μέτωπο που θα ανατρέψει συνολικά την πολιτική της ακραίας κοινωνικής βαρβαρότητας, του κοινωνικού κανιβαλισμού, της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Την πολιτική της κυβέρνησης, της Ν.Δ, του ΛΑΟΣ, της Ε.Ε. Και του Δ.Ν.Τ. και όλων των συνοδοιπόρων τους. Η μάχη αυτή θα πρέπει να δοθεί από ένα μαζικό, πανεκπαιδευτικό και πανεργατικό κίνημα για να νικήσει. Και θα νικήσει.”
