Η κα Μαρία Δούκα, πρώην μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Πεύκης, απέστειλε επιστολή – παραίτηση προς τον γραμματέα της Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Πεύκης Γιώργο Αναστασίου
Προς τον Γραμματέα Τ.Ο ΠΑΣΟΚ Πεύκης κο Γιώργο Αναστασίου:
Όπως σας έχω ήδη ανακοινώσει εδώ και αρκετές ημέρες προφορικά, μετά από 30 χρόνια αποφάσισα να παραιτηθώ από το ΠΑΣΟΚ που ήμουνα ενεργό μέλος του. Καθαρά προσωπικοί λόγοι με ανάγκαζαν να κρατήσω αυτήν την παραίτηση μέχρι σήμερα.
Όπως πολλοί πιστεύω γνωρίζουν όταν στα 18 μου αποφάσισα να γίνω μέλος του ΠΑΣΟΚ δεν ήρθα για εμένα, ήρθα γιατί πίστευα πως σε αυτό τον χώρο υπήρχε ΟΡΑΜΑ για μία καλύτερη ΕΛΛΑΔΑ, για εμένα, για όλους, κάτι που πίστευα μέχρι το τέλος του 2009.
Ονειρευόμουν μια πατρίδα που το μίνιμουμ των ανέσεων δε θα είναι προνόμιο μερικών αλλά δικαίωμα εγγυημένο για όλους.
Ονειρευόμουν τον πολίτη αυτής της πατρίδας να μην συμβιβάζεται με τις αταξίες κάποιων πολιτικών και να διατηρεί ζωντανή την δυνατότητα εξέγερσης εναντίων των αδικιών.
Ονειρευόμουν μια πατρίδα όπου η δημόσια διαφθορά, και η αντίληψη ότι στην πολιτική όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται θα εξαλειφθεί.
Ονειρευόμουν μια πατρίδα που ο πολιτικός που θα κλέβει θα πηγαίνει φυλακή.
Ονειρευόμουν όλους τους πολίτες αυτής της πατρίδας να έχουν πρόσβαση στη γνώση, τον πολιτισμό και στην υγεία.
Να ζουν χωρίς ανασφάλεια, με σιγουριά για το μέλλον των παιδιών τους.
Ονειρευόμουν μια πατρίδα όπου το χρώμα της επιδερμίδας κάποιου ή η διεύθυνση κατοικίας του δε θα αποτελούν προϋπόθεση ενοχής.
Ονειρευόμουν ένα πολίτη συνοδοιπόρο στο ταξίδι της χώρας μου για ένα καλύτερο αύριο ανεξάρτητα από το αν πιστεύει ή όχι στο δικό μου Θεό.
Ονειρευόμουν μια πατρίδα που δε θα καίνε τα δάση οι εργολάβοι.
Ονειρευόμουν τον πολίτη της πατρίδας αυτής να μπορεί να εκφράζει ελεύθερα χωρίς αποκλεισμούς τις προσωπικές του επιλογές.
Ονειρευόμουν μια πατρίδα που ο ρυπαίνων θα πληρώνει.
Ονειρευόμουν πως όλα αυτά που Ονειρευόμουν δε θα μείνουν όνειρα αλλά θα είναι αποτελέσματα μιας γενναίας πολιτικής βούλησης.
Τίποτα από ότι ονειρευόμουνα δεν ισχύει πια, αντίθετα χάθηκαν όλα, και αυτό ίσως ήταν αποτέλεσμα ότι, για πολλά χρόνια το ΠΑΣΟΚ το είχαν περικυκλώσει ανθρωπάκια, πολύ μικρά ανθρωπάκια που βλέπανε την σκιά τους για μπόι τους, βρέθηκαν σε κρίσιμες θέσεις ευθύνης στην ελληνική κοινωνία. Άνθρωποι φοβισμένοι, που κοιτούσαν μόνο την προσωπική τους αναρρίχηση…. Μετριότατοι άνθρωποι που δεν είχαν κολλήσει ούτε ένα ένσημο, εκτός από παρουσίες που και που σε κάποια βουλευτικά γραφεία. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να πάρουν θέσεις που δεν τις άξιζαν, να φτάσουν εκεί που πότε δεν θα μπορούσαν να φτάσουν μόνοι τους, να διορίσουν κανένα δικό τους, το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να τα έχουν καλά με τους ‘’μεγάλους’’ αυτού του τόπου, μοιράζοντας κανένα φυλλάδιο. Αυτά τα ανθρωπάκια δυστυχώς επισκίασαν τις φωτεινές εξαιρέσεις, τους πολλούς ανώνυμους λεβέντες, του χρέους, που κάνουν τη δουλειά, τιμούν τη θέση τους και κρατούσαν αυτήν τη χώρα όρθια. Μπορεί να ήταν πιλότοι που πετούν στις πιο αντίξοες συνθήκες, με λίγα λεφτά.
Μπορεί να είναι δάσκαλοι, και καθηγητές πρυτάνεις ή να είναι ένας αξιόλογος αξιωματικός της αστυνομίας που κοιμάται στο γραφείο του (υπάρχουν και αυτοί), και που τώρα πια ίσως δεν παίρνει 1.000 ευρώ τον μήνα, αλλά προστατεύει την κοινωνία από βαρεμένους, παράφρονες που θέλουν να τα κάψουν όλα αν μπορούν. Μπορεί, τέλος, να είναι ένας ικανός, έντιμος δημόσιος υπάλληλος που κρατάει μια ολόκληρη υπηρεσία, ενώ γύρω του όλοι τον κατηγορούν ότι πλέκει ή παίζει…. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά τους, πληρώνονται λίγο και μας επιτρέπουν ακόμη να λέμε ότι υπάρχει κράτος στην Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι πώς θα αλλάξουμε οριστικά και αμετάκλητα τους μηχανισμούς και θεσμούς που επιτρέπουν σε «νούμερα», σε ανθρωπάκια, να φτάνουν στην κορυφή διαφόρων θεσμών του δημοσίου βίου.
Εκτός όλων όσων προανέφερα φεύγω από το ΠΑΣΟΚ γιατί τίποτα από ότι βιώνουμε σήμερα δεν είχε ειπωθεί ΝΤΟΜΠΡΑ στο λαό πριν τις 4/10/09.
Δεν μας είχανε πει πως θα βάλουν χαράτσια, πως θα αυξήσουν το ΦΠΑ, πως θα επιβάλλουν εισφορές – έκτακτες αρχικά, για τις οποίες ισχύει το “ουδέν μονιμότερο του προσωρινού”, επανέφεραν φόρους πολυτελείας, αύξησαν τα τεκμήρια, στα ύψη τα τέλη κυκλοφορίας, ποιο ήταν το αποτέλεσμα ; Το χρέος στα “ουράνια”, η ύφεση όλο και βαθύτερη. Φως στο τούνελ κανένα, και η ανάκαμψη και στροφή στη ανάπτυξη που μας έταξαν δεν υπάρχει, το μόνο που υπάρχει είναι ένας λαός, σε πλήρη απόγνωση.
Υπαγόρευσαν οι Τροϊκανοί να φτάσουμε εδώ; Γιατί δεν αντέδρασαν; Γιατί μας καταδικάσανε σε αυτόν τον αναξιοπρεπή αργό μαρτυρικό θάνατο; Δεν μας ζήτησαν απλά να κάνουμε αιματηρές θυσίες, μας επέβαλαν να ζούμε στον απόλυτο εφιάλτη, με μιας γκρεμίστηκαν όλα.
Πέρα από την Τρόικα, υπάρχει κυβέρνηση, υπάρχει ΣΥΝΤΑΓΜΑ, υπάρχει ο ΛΑΟΣ… για όλα αυτά ζητούσα, απαιτούσα να ενστερνιστούνε την κατάσταση μας και να τολμήσουν, να αντιδράσουν, να σταθούνε δίπλα μας.
Απαιτούσα από το χώρο που ΠΙΣΤΕΨΑ και ΣΤΗΡΙΞΑ να τολμήσει να σηκώσει ΑΝΑΣΤΗΜΑ και να ζητήσει να επανέρθουν οι μισθοί σε λογικά επίπεδα… κάνεις μισθός καθαρά κάτω από τα 1200€ γιατί δεν υπάρχει ΖΩΗ, δεν μπορούμε να ζήσουμε, με αξιοπρέπεια.
Διαφορετικά ας μας πουν με πίνακες πως μπορεί ένας μισθωτός ή ένας συνταξιούχος να ζήσει, να ζήσει αξιοπρεπώς την οικογένεια του με 300 – 500 – 800 ή και 1000€ Απαιτούσα να τολμήσουν να ρίξουν τον ΦΠΑ για να αρχίσει να δουλεύει η αγορά, η πραγματική οικονομία, συνδέοντας την απευθείας είσπραξη του ΦΠΑ, την ώρα της συναλλαγής.
Απαιτούσα να τολμήσουν να καταργήσουν τις “έκτακτες εισφορές” στα πενιχρά και συνεχώς μειωμένα εισοδήματα. Αποδείχτηκε ότι όλο και λιγότερα εισπράττουν.
Απαιτούσα να τολμήσουν να μειώσουν τα τεκμήρια που είναι βρόγχος μόνο για όλους τους μισθωτούς και συνταξιούχους, και δεν “αγγίζουν” αυτούς που είχαν “φωτογραφήσει” ως φοροφυγάδες.
Απαιτούσα να τολμήσουν να αποκόψουν τα “παραθυράκια” τις “μπαλκονόπορτες” και τα “μονοπάτια” διαφυγής.
Απαιτούσα να τολμήσουν να βγούνε από τη λογική της φορομπηχτικής πρακτικής. Δεν το είδαν ότι δεν οδηγεί πουθενά και σε κάθε περίπτωση δεν οδηγεί εκεί που θα ήθελαν.
Απαιτούσα να τολμήσουν να μειώσουν τα τέλη κυκλοφορίας αφού διαπιστώνανε ότι κατά εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες αυτοκίνητων καταθέσαν πινακίδες και αντί να αυξάνονταν τα έσοδα όπως τα “προϋπολόγιζαν” θα εισέπρατταν λιγότερα.
Απαιτούσα να τολμήσουν “νεκραναστήσουν” όλους τους κλάδους εμπορίου. Τους σύμφερε, αν υπολόγιζαν ποσά χάναμε από έσοδα και πόση ανεργία θα φέρουν με τα λουκέτα. Αν μπορούσαν να δούνε πόσα μαγαζιά έκλεισαν και κλείνουν καθημερινά, ίσως καταλάβαιναν πόσα χάνει το κράτος.
Απαιτούσα να τολμήσουν να επιβαρύνουν με ένα λογικό τέλος τα ακίνητα, με κατάργηση όλων των λοιπών δεκάδων επιβαρύνσεων, σε καμιά περίπτωση μέσω της ΔΕΗ και χωρίς διακοπή της ηλεκτροδότησης.
Απαιτούσα να τολμήσουν να γυρίσουν σε τεκμήρια κατοικίας που δεν θα είναι εξοντωτικά για τους μικρούς, αφού αποδεικνύεται ότι τους μεγάλους η δεν μπορούνε να τους “πιάσουνε” η ξέρουν όλους τους τρόπους για να ξεφεύγουν. Άραγε γιατί δεν μπορούν να δούνε πόσο κατακρημνίζονται τα έσοδα.
Απαιτούσα να τολμήσουν να περιορίσουν τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, γιατί όσο τους αυξάνουν τόσο λιγότερα εισπράττουν.
Απαιτούσα να τολμήσουν να μας δώσουν την ζωή μας πίσω, μας το χρεωστάνε.
Απαιτούσα να τολμήσουν να ρίξουν ΦΩΣ παντού, να ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΝ όλους όσους μας φτάσανε εδώ, ήταν μία ακόμα ΥΠΟΣΧΕΣΗ – ΔΕΣΜΕΥΣΗ που ΞΕΧΑΣΑΝΕ.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ
Μαρία Αποστόλου Δούκα
