Μερικές από τις μεγαλύτερες πλάνες, στις οποίες συχνά πέφτουν αρκετοί, είναι ότι ένας άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά, η συμμετοχή του στα κοινά, στη δημόσια συζήτηση, η παρέμβαση του στο συλλογικό βίο δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα. Αυτές οι εσφαλμένες παραδοχές βασίζονται στο σκεπτικό ότι μέσες άκρες όλα είναι προαποφασισμένα και σύμφωνα με τις επιταγές των υπαρχουσών δομών εξουσίας.
Κι όμως, αν εξετάσει κάποιος την εξέλιξη των κοινωνιών, διαχρονικά, θα διαπιστώσει ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός αποτελεί διαρκή διάψευση των προαναφερθέντων. Η μία και ο ένας μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες ανατροπές και να επιταχύνουν ραγδαίες αλλαγές στις δομές, τις διαδικασίες και την κυρίαρχη ιδεολογία των κοινωνιών τους.
Στην ελληνική επικαιρότητα είδαμε μια από τις πολλές διαψεύσεις της θεωρίας που ωθεί μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στην αποπολιτικοποίηση και την απομόνωση. Η ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου με την γενναία καταγγελία για την σεξουαλική επίθεση που δέχτηκε από παράγοντα της ομοσπονδίας της άνοιξε το δρόμο όχι μόνο για την προσωπική της δικαίωση αλλά και για μια επί τα βελτίω μεταβολή του status quo και στον αθλητισμό, στο άθλημα το οποίο την αφορά, αλλά και συνολικότερα στην ελληνική κοινωνία.
Η Σοφία Μπεκατώρου βρήκε μέσα της τα ψυχικά αποθέματα θάρρους για να χτυπήσει την διαφθορά εκεί ακριβώς που την εντόπισε και την είχε αντιμετωπίσει. Η δική της καταγγελία προκάλεσε και άλλες και τώρα βλέπουμε ένα ολόκληρο κουβάρι εγκλήματος και διαφθοράς να ξετυλίγεται. Αυτό δεν περιορίστηκε μόνο στο πεδίο του αθλητισμού αλλά γίνεται γνωστό ότι υπάρχουν καταγγελίες και για τον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – κάτι που είναι πολύ σημαντικό μια και τώρα είναι ευκαιρία για την πατρίδα μας και να ενδυναμωθεί η θέση της γυναίκας και για να ξηλωθούν δίκτυα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανήμπορων ή ευάλωτων γυναικών από αδίστακτους ανθρώπους, που χρησιμοποιούν εκβιαστικά την ισχύ της θέσης τους.
Τέλος, θα είναι ευχής έργον να αποκαλυφθούν, να έρθουν στο φως της δημοσιότητας, περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης και στον χώρο της πολιτικής, του θεάματος, των ΜΜΕ, οπουδήποτε κι αν υπάρχουν. Η σιωπή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι συνενοχή επειδή το θύμα που φοβάται να μιλήσει, με τη σιωπή του βοηθά τον θύτη να ετοιμαστεί για την επόμενη επίθεση.
Η Κυβέρνηση έχει αποδείξει με την στάση της ότι δεν θα διστάσει ούτε δευτερόλεπτο να δώσει δύναμη και φωνή στα θύματα σεξουαλικών επιθέσεων, να θέσει τους δράστες εκτός προσκηνίου, αφαιρώντας τους άμεσα όποιες εξουσίες τους έχουν δοθεί και να τους οδηγήσει ενώπιον της Δικαιοσύνης.
*Η Ζωή Ράπτη είναι Υφυπουργός Υγείας,
Βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών
