Μ. Διακολιού: “Καλό το παραμύθι, έχει … και δράκο!”
Η ηγεσία της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμαρουσίου, με τη νεότερη ανακοίνωσή της, προσπαθεί να κάνει το «ψάρι …κρέας». «Βαπτίζει» τον εύλογο και υποχρεωτικό πολιτικό διάλογο και τις συναινέσεις για τα ελάχιστα αυτονόητα, σε «αλισβερίσια»! Και μάλιστα, τα είδη των συναινέσεων που δεν έχουν αβαρίες και υποχρεώσεις. Η θεσμικά κατοχυρωμένες θέσεις ενός οργάνου προϋποθέτουν την έκθεση του κατόχου τους στην ελεύθερη και δημόσια διατύπωση του ιδιαίτερου λόγου της κάθε παράταξης και τις αντίστοιχης ψήφου. Συνεπώς, όποιος/α μετέχει σε «αλισβερίσια», δηλαδή έναντι ανάληψης «υποχρεώσεων», σύντομα θα εκτεθεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι τις διαστρεβλώσεις, τον εξυπνακισμό και τελικά, την εγωπαθή και ανιστόρητη, όσο και αδιάβαστη προπέτεια, η νέα ηγεσία της Λαϊκής Συσπείρωσης τις προβάλλει σαν επιχείρημα μετά το ατομικό «ναυάγιο» της αμετροεπούς και απολίτικης στόχευσής της στις πρόσφατες δημαιρεσίες.
Το λες και ανωριμότητα …
Εξηγούμαστε:
Η κατάπτωση ενός τοπικού ηγετικού στελέχους σε πεδίο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, σοφιστείας και γλωσσικού ελιτισμού, μόνο θλίψη μας προκαλεί.
Μέχρι σήμερα, πιστεύαμε ότι η κομμουνιστική αριστερά, στόχευε, με κάθε ανακοίνωσή της, να εκφέρει πολιτικό λόγο που εκφράζει την αλήθεια με ορθολογισμό, διαδραματίζοντας παιδευτικό ρόλο στο λαό, αφού κάθε ανακοίνωση αποτελούσε μελετημένη, ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη πολιτική θέση.
Δυστυχώς, η νέα ηγεσία της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμαρουσίου, όχι μόνο «ξεχνάει» τον πολιτικό της προσανατολισμό, αλλά σχεδόν κακοποιεί την ίδια την ελληνική γλώσσα!
1. «Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει», αποτελεί έκφραση που αποδίδεται σε συμπέρασμα που είναι παντελώς άσχετο με την πραγματική περίπτωση που εξετάζεται. Δεν αναφέρεται σε αντίθετη επιχειρηματολογία/ οπτική που όμως αναπτύσσεται επί συγκεκριμένου θέματος. Τα δε πραγματικά γεγονότα και τα αποτελέσματα των δημαιρεσιών καταδεικνύουν, ότι η ηγεσία της Λαϊκής Συσπείρωσης ήταν μούσκεμα από την βροχή που έπεφτε παντού, και εθελοτυφλούσε ότι κάποιες/οι ραβδοσκοπούν, λες και είχαν βγει πρώτη φορά στο Χειμώνα.
Το λες και έπαρση, για να μην πούμε οίηση …
2. Η αναφορά της ηγεσίας της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμαρουσίου στην λεξικογραφική έννοια της λέξης «αλισβερίσι» (= εμπορική συναλλαγή) δηλαδή την επί χρήμασι δοσοληψία, και η απόκρυψη ότι πρόκειται για την επί τουρκοκρατίας εμπορική (και όχι μόνο) συναλλαγή, αρχικά αποτελεί γλωσσικό ελιτισμό (σ.σ.: προσπαθεί να δείξει ότι δήθεν ξέρει καλύτερα/ πιο τεκμηριωμένα ελληνικά από τους συνομιλητές της). Κατόπιν, αποτελεί διαστρέβλωση της πραγματικής, λαϊκής έννοιας της λέξης, η οποία εμπεριέχει αρνητικό πρόσημο, επειδή παραπέμπει στα χρόνια της σκλαβιάς του γένους μας και στον άνομο τρόπο που γίνονταν οι συναλλαγές τότε.
Είναι αδιανόητο για κάποιον που θέλει να λέγεται κομμουνιστής, αντί να κάνει πολιτική ανάλυση, κριτική και -αν χρειάζεται- αυτοκριτική, να κρύβεται πίσω από εσκεμμένα διαστρεβλωμένες έννοιες, για να δώσει την εντύπωση ότι επιχειρηματολογεί, ενώ απλώς, κακολογεί.
Η … «θεωρία» δε, της ηγεσίας της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμαρουσίου, ότι μία επί χρήμασι εμπορική συναλλαγή, μπορεί να έχει οποιαδήποτε (σ.σ.: έστω και … ρητορική) αναλογία στην πολιτική ζωή, και η ταύτιση των πολιτικών συνεννοήσεων και συνδιαλλαγών (σ.σ.: στις οποίες και η Λαϊκή Συσπείρωση Αμαρουσίου ομολογεί ότι προέβη προ των δημαιρεσιών) θα μπορούσε να αποτελεί ή έστω να προσομοιάζει με εμπορική συναλλαγή, είναι καινοφανής και απαράδεκτη, τουλάχιστον για το ήθος της δικής μας παράταξης, ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ.
Σε ατομικό επίπεδο των σημερινών αιρετών της, η δοκιμασία του πολιτικού ήθους τους εκτείνεται σε επάνω από τρεις δεκαετίες «κρυστάλλινης» σε διαφάνεια, πορείας, μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο. Πορείας που συχνά είχε και μεγάλο προσωπικό κόστος, τότε που άλλοι/ες, είτε «διάβαζαν», είτε είχαν άλλες δουλειές, είτε έδιναν «πασούλες», είτε «ξέπλεναν» τοπικές «γάγγραινες» με κατοχυρωμένο απυρόβλητο και προβολή.
3. Ρητορικό είναι το ερώτημα, που το απαντά εκείνος που το θέτει.
Η ηγεσία της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμαρουσίου, σε μία ακόμη κακοποίηση των εννοιών, στην ανακοίνωσή της ονομάζει «ρητορικό ερώτημα» την ανωτέρω διαστρέβλωση της πραγματικότητας (σ.σ.: ότι δηλαδή αλισβερίσι και πολιτική συνεννόηση είναι το ίδιο) και ασφαλώς, δεν δίνει καμία απάντηση, αφού στην πραγματικότητα το δήθεν «ερώτημα» αποτελεί απλή ερωτηματική διατύπωση μιας εξόφθαλμης αναλήθειας.
4. Νέο τοπικό «κομμουνιστικό» δόγμα:
Νόμος είναι το «δίκαιο» και η «αναλογικότητα» της Κεραμέως
της κυβέρνησης του Μητσοτάκη
Η ηγεσία της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμαρουσίου, θεωρεί ότι το 12,33% του Μαρουσιώτικου λαού «της εμπιστεύθηκε την έδρα» στη Δημοτική Επιτροπή, την οποία η παράταξή μας ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ του 7,87% της υφάρπαξε!
Από πότε, άραγε, ο Μαρουσιώτικος λαός ψήφισε για να δώσει στις παρατάξεις έδρες στη Δημοτική Επιτροπή και όχι στο Δημοτικό Συμβούλιο;
Πραγματικά, μας κάνει αλγεινή εντύπωση, που κομμουνιστικός συνδυασμός, αναβαθμίζει τη Δημοτική Επιτροπή σε ισότιμη θέση με το Δημοτικό Συμβούλιο και το νόμο Κεραμέως «ευαγγέλιο» και μέτρο για την αναλογική εκπροσώπηση, μόνο και μόνο επειδή θέλει να κατηγορήσει άλλες παρατάξεις για τις δικές της επιλογές και αβελτηρίες. Όμως, αλλάζει πολιτικό λόγο και πρόσωπο, σαν τον Ιανό, όταν θέλει να κατηγορήσει τη Διοίκηση ή την Κυβέρνηση, μιλώντας για την ύπαρξη των Επιτροπών, επειδή έχουν καλπονοθευτική αντιπροσώπευση και υποβαθμίζουν το Δημοτικό Συμβούλιο, που είναι το άμεσα από το λαό εκλεγμένο όργανο.
Λυπόμαστε, κύριοι και κυρίες της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμαρουσίου για τον ανορθολογισμό της ηγεσίας σας, αλλά δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο.
Και αφού το δικαιότερο σύστημα που εκφράζει τη λαϊκή βούληση είναι η απλή ανόθευτη αναλογική (σ.σ.: πάγια θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης και του ΚΚΕ), γιατί αποτελεί «υφαρπαγή έδρας» η συμμετοχή με δικαίωμα ψήφου της εκλεγμένης παράταξης ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ στη Δημοτική Επιτροπή;
Και αφού η «αναλογικότητα» είναι το ζητούμενο (σ.σ.: αυτό υποστήριξε η Λαϊκή Συσπείρωση Αμαρουσίου για να προτείνει τον αποκλεισμό της παράταξής μας, ονοματίζοντας -για πρώτη φορά στα χρονικά- «αναλογικότητα», την ανισοτιμία), γιατί ποτέ μέχρι σήμερα η Λαϊκή Συσπείρωση δεν διεκδίκησε την «αναλογικότητα» αυτή διεκδικώντας ανάλογη συμμετοχή στις επιτροπές του Δήμου; Μήπως επειδή, όταν καταλάβαινε με σχετική βεβαιότητα ότι δεν θα εκλέξει εκπρόσωπο, κατηγορούσε τις επιτροπές και απείχε από τις ψηφοφορίες, ενώ σήμερα, που λόγω αύξησης ποσοστού και της σκληρότερης σε αντιδραστικότητα νομοθεσίας, θεώρησε ότι έχει πιθανότητα εκλογής, ξαφνικά, «ο λαός της εμπιστεύτηκε έδρα;».
Το λες και καταθλιπτικό οπορτουνισμό…
5. Η ΑΠΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Η Λαϊκή Συσπείρωση Αμαρουσίου, ήρθε σε πολιτική συνεννόηση προ των δημαιρεσιών με την παράταξή μας, ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ, και με την παράταξη της κ. Ψάλτη. Στην μεν δική μας πρόταση αρνήθηκε να απαντήσει, προφασιζόμενη ότι «δεν έχουμε αποφασίσει τι θα κάνουμε, θα σας ενημερώσουμε» και κατόπιν απέφυγε να τηρήσει το λόγο της και πράγματι να ενημερώσει (σ.σ.: πρακτική αδιανόητη για συνεπείς κομμουνιστές). Αντίθετα, με την παράταξη της κ. Ψάλτη, επέλεξε πράγματι να συνεννοηθεί. Αποτέλεσμα της συνεννόησης αυτής ήταν ότι αποδέχτηκε να λάβει στήριξη, αρνήθηκε όμως να δώσει. Από το γεγονός αυτό προέκυψε η ρητή δήλωση διαμαρτυρίας του κ. Πολυχρονιάδη εναντίον της τακτικής της Λαϊκής Συσπείρωσης (σ.σ. μέλος της «Συμμαχίας», υπό την κ. Ψάλτη) στο Δημοτικό Συμβούλιο στην αρχή της συνεδρίασης για τις δημαιρεσίες και η επιλογή του να ψηφίσει στη συνέχεια μόνο τον υποψήφιο της παράταξής του στις ψηφοφορίες.
Η αποδοχή από τη Λαϊκή Συσπείρωση στήριξης από άλλη παράταξη με δύο επιπλέον ψήφους (σ.σ.: έχει εκλέξει τέσσερις συμβούλους), σύμφωνα με τον σχεδιασμό της θα οδηγούσε/όπως και οδήγησε, στο αποτέλεσμα ο υποψήφιος της Λαϊκής Συσπείρωσης να λάβει έξι ψήφους (σ.σ.: τέσσερις από τη δική της δύναμη συμβούλων και δύο επιπλέον από τη «Συμμαχία») ως αποτέλεσμα της πολιτικής συνεννόησης προ των δημαιρεσιών.
Με το αποτέλεσμα αυτό και υπό την προϋπόθεση του ότι καμία άλλη παράταξη δεν θα συνεννοείτο με κανέναν (σ.σ.: όπως ζητούσε στις προσυνεννοήσεις η Λαϊκή Συσπείρωση), ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμαρουσίου θα λάμβανε περισσότερες ψήφους από τον εκπρόσωπο της μείζονος μειοψηφίας, έχοντας έτσι τη δυνατότητα να περιγράφει μεγάλη επιτυχία, νίκη και αύξηση της αντιπολιτευτικής της δύναμης (σ.σ.: αδιαφορώντας αν αυτό θα αλλοίωνε το «αναλογικό» εκλογικό αποτέλεσμα, σύμφωνα με την παραλογική της Λ.Σ.)!
Αυτό το όφελος, δηλαδή η εκλογή με ενισχυμένο αποτέλεσμα, θα είχε προκύψει από την αποδοχή στήριξης κατόπιν συνεννόησης με σκοπό πολιτικό όφελος, ως αποτέλεσμα (έστω και μονομερούς) σύμπραξης. Σημειώνουμε ότι η Λαϊκή Συσπείρωση Αμαρουσίου ΔΕΝ ΑΡΝΗΘΗΚΕ να λάβει στήριξη, στο όνομα του ότι δήθεν «δεν συμπράττει με κανέναν». Έβαλε την προσφορά μια χαρά στην «καβάτζα» της.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά με τη μη ανταπόδοση της στήριξης, η Λαϊκή Συσπείρωση Αμαρουσίου, επιπλέον θα υποστήριζε την αναληθή (σ.σ.: εκ του αποτελέσματος) κατασκευή, ότι τάχα «εμείς δεν συμπράττουμε με κανέναν» και ότι τάχα «είμαστε έξω από πολιτικές συνεννοήσεις» και «αλισβερίσια», όπως η ίδια τα ονομάζει.
Το λες πολιτική υποκρισία, αλλά και αλαζονεία…
Στην πραγματικότητα, ο σχεδιασμός της ηγεσίας Λαϊκής Συσπείρωσης έπεσε στο κενό, γιατί αφ’ ενός παραγνώρισε τη δυνατότητα και των υπολοίπων παρατάξεων να συζητούν και ενίοτε να συμφωνούν μεταξύ τους, και αφ’ ετέρου, δεν είχε στόχο την αμοιβαία στήριξη και συνεννόηση, ώστε να ενισχυθούν οι δυναμικές αντιπολιτευτικές φωνές, αλλά είχε στόχο να επωφεληθεί μόνο λαμβάνοντας μονομερώς στήριξη από κάποια παράταξη, και επιδεικνύοντας πολιτική απρέπεια προς τη δική μας, την οποία ήθελε διακαώς να αποκλείσει από την ισότιμη συμμετοχή στις τακτικές θέσεις της Δημοτικής Επιτροπής.
Το γιατί η ηγεσία της Λαϊκής Συσπείρωσης του Αμαρουσίου έθεσε σε δεύτερη μοίρα την κατοχύρωση της εκπροσώπησης των Μαρουσιωτών που την ψήφισαν στη Δημοτική Επιτροπή, και επέλεξε να κάνει «πολιτικά παιχνίδια» μικρομεγαλισμού, είναι δικό της θέμα.
Εμάς, μας κάνει εντύπωση: πώς κομμουνιστής, που εκ της μαρξιστικής ιδεολογίας τιμά την διαλεκτική σκέψη και εφαρμόζει -όπως ανασαίνει- τη διαλεκτική διαδικασία, σχεδίασε «εν κενώ», χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις λοιπές υπαρκτές πολιτικές παραμέτρους. Λυπούμαστε που ένα νέο στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς αποφάσισε να κάνει την πρώτη του είσοδο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση του Αμαρουσίου με τέτοιο προσβλητικό, για τα κομμουνιστικά πρότυπα, τρόπο.
Τέλος, να σημειώσουμε, ότι μετά το αποτέλεσμα των ψηφοφοριών κατά τις δημαιρεσίες, μόνο δύο τοπικοί πολιτικοί με τις δηλώσεις τους που έχουν καταγραφεί στα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου, εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους που ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης «κατόρθωσε» το απίθανο, δηλαδή να μην εκπροσωπείται ο συνδυασμός του ισότιμα με τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης στη Δημοτική Επιτροπή.
Ο ένας ήταν ο ίδιος ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης και ο άλλος ήταν ο δήμαρχος, κ. Θοδωρής Αμπατζόγλου.
Το λες και περίεργο …
Υ.Γ.: Περί «τρικυμίας»…: «Γράμματα μαθείν δει, και, μαθόντα νουν έχειν».
