Μ. Καρπέτας: Το καλό και το άγριο
Δεν μας έφτανε η «δικαιοσύνη παντού» που μας ετοιμάζει ο Αλέξης Τσίπρας.(Προσεχώς μπορεί να ακούσουμε και το «η δημοκρατία θα νικήσει» του Γεωργίου Παπανδρέου).
Δεν μας έφταναν οι αγριάδες του Π. Πολάκη, που έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να μας «εξηγεί» ότι «η δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς». Αρκεί να μην του χαλάσουν τη δουλειά οι «πιασμένοι» του ΠΑΣΟΚ και οι «κολλημένοι» του ΚΚΕ.
Μας προέκυψε και ο Χρήστος Σπίρτζης, σε ρόλο ραβδούχου της Δημοκρατίας.
Ο αδιαμφισβήτητα κορυφαίος του κυνικού τυχοδιωκτισμού, μας υπόσχεται ότι θα επαναφέρει τη Δημοκρατία, θέλουμε δεν θέλουμε, «με το καλό ή με το άγριο» !
Ποια δικαιοσύνη εννοεί ο Αλέξης Τσίπρας; Προφανώς, αυτή που προσπάθησε να επιβάλει με τον Παπαγγελόπουλο, την Τουλουπάκη, τον Φιλίστωρα Δεστεμπασίδη και τα άλλα παιδιά, όταν προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει τους «αρμούς της εξουσίας».
Πώς αντιλαμβάνεται το «αλλιώς» της δεύτερης φοράς ο Πολάκης; Όπως μπορεί να το συλλάβει το τρικυμιώδες «επαναστατικό» μυαλό του. Κάτι θολό και μπερδεμένο με λίγο από Στάλιν, λίγο από Κιμ Γιόνγκ Ουν και άλλα συναφή.
Πώς καταλαβαίνει το «άγριο» ο Σπίρτζης; Όχι τίποτα τρομακτικό, μην ανησυχείτε. Να, καμιά φωτογραφία του Άρη στο γραφείο, τίποτα ιδεοληπτικούς αφελείς εργολάβους για να κάνουμε τις δουλειές μας και κούφιους επαναστατικούς λεονταρισμούς.
Πού αποβλέπουν όλα αυτά και πολλά άλλα που ακούμε κάθε μέρα και που θα μας ξεκουφάνουν μέχρι τις εκλογές; Και πάλι τίποτα το ανησυχητικό. Δεν υπερβαίνουν και πολύ την πολιτική επιβίωση και τις προσωπικές διασώσεις.
Ο Τσίπρας ξέρει καλά ότι όση φόρα και να πάρει όπως τον παροτρύνει το νέο του απόκτημα,- (πολύ ταιριαστή προκύπτει η κ. Τσαπανίδου), – θα βγει δεύτερος και καταϊδρωμένος στις εκλογές. (Τρίτος θα ήταν το πρέπον αλλά δεν πιθανολογείται , δυστυχώς).
Ξέρει ακόμα ότι είναι πολύ δύσκολα θα προκύψει αριθμητική που να του επιτρέπει να εκβιάσει με όπλο την «προοδευτική κυβέρνηση». Γι’ αυτό άλλωστε είπε ότι δεν διεκδικεί κυβέρνηση ηττημένων ώστε να παριστάνει ότι πιστεύει στην πρώτη θέση.
Αν ποσοστά και αριθμητική του το επιτρέψουν, τίποτα δεν τον εμποδίζει να διακηρύξει την ήττα του πρώτου κόμματος και τον θρίαμβο των «προοδευτικών δυνάμεων».
Που αν δεν υποκύψουν στον προαναγγελθέντα από τη νέα εκπρόσωπο εκβιασμό, θα είναι και «πιασμένες» και «κολλημένες», όπως συμπλήρωσε ο Πολάκης.
Αλλά επειδή αυτά δεν αναμένονται, ο αρχηγός είναι διορατικός. Το μακρόπνοο σχέδιό του είναι να επιβιώσει μετά τη νέα ήττα.
Η απλή αναλογική ήταν η πρώτη πρόνοια. Ακολούθησε η μεθοδική εκκαθάριση του εσωκομματικού πεδίου, με εκμηδένιση των εστιών αμφισβήτησης. Με τη «φόρα» και την πόλωση ελπίζει να περιορίσει την ήττα, όσο γίνεται πιο κοντά στο ποσοστό του 2019.
Αν το καταφέρει, με τους εγκάθετους πραιτωριανούς και με επιχειρήματα από το οπλοστάσιο του Τραμπ, θα συνεχίσει να αρχηγεύει και να ελπίζει.
Ο Πολάκης, ο πιο «αθώος» της παρέας ίσως, αρέσκεται στον μόνο ρόλο που μπορεί να παίξει: να φωνασκεί. Άλλωστε τον βοηθάει στην επανεκλογή.
Το ισχυρό ένστικτο επιβίωσης καθοδηγεί τις αγριάδες του Σπίρτζη. Ξέρει ότι ως εκ μεταγραφής παρείσακτος στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει μόνο μια επιλογή: Να παριστάνει τον σκληρό στο κομματικό ακροατήριο και να αποδεικνύει συνεχώς την αφοσίωσή του στον αρχηγό.
Ό,τι και να γίνει ουδείς φόβος. Τότε που η χώρα οδηγήθηκε στο χείλος του ολέθρου, ευτυχώς λύγισαν τα γόνατα του αρχηγού.
Ο κίνδυνος έχει πλέον εκλείψει. Απομένουν κατάλοιπα που ασχημαίνουν τον δημόσιο βίο και λόγο. Μπορούμε, όμως, να αισιοδοξούμε ότι οι προδιαγραφόμενες διπλές εκλογές θα ανοίξουν τον δρόμο για την πλήρη εξυγίανση της πολιτικής ζωής.
