Το Εργαστήρι Παραδοσιακού Τραγουδιού του Ιερού Ναού της Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας Περισσού
Ξεκίνησε και φέτος η λειτουργία του Εργαστηρίου Παραδοσιακού Τραγουδιού του Ιερού Ναού της Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας Περισσού, όπως μας ενημερώνει με κείμενό που μας απέστειλε η Ένωση Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας. Πιο συγκεκριμένα, η ενημερωτική ανακοίνωση του Συλλόγου αναφέρει: “Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. κ. Κωνσταντίνου ο οποίος διακρίνεται μεταξύ άλλων για το ανύσταχτο ενδιαφέρον του να προσφέρονται στους Χριστιανούς ευκαιρίες ποιοτικής αναψυχής, την ενθάρρυνση του Προϊσταμένου του Ιερού Ναού της Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας Περισσού Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτη π. Χρυσοστόμου Πρασσά, την αριστοτεχνική διδασκαλία του θεράποντα της Ελληνικής Παραδοσιακής Μουσικής κ. Βαγγέλη Σαραντίδη και την ομόθυμη συμμετοχή των 70 και πλέον μελών του, το Εργαστήρι Παραδοσιακού Τραγουδιού του ως άνω Ιερού Ναού ξεκίνησε και φέτος το νοητό του ταξίδι στο ζώπυρο πέλαγος της Ελληνικής μουσικής μας παρακαταθήκης, συμπληρώνοντας 4 έτη ζωής.
Το εναρκτήριο μάθημα έγινε με τον καθιερωμένο αγιασμό. Από πολύ νωρίς τα μέλη του Εργαστηρίου με την βοήθεια του Προέδρου της Ένωσης Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας κ. Θανάση Ραφτόπουλου, ο οποίος έχει την τεχνική ευθύνη για την λειτουργία αυτού, διαρρύθμισαν κατάλληλα την αίθουσα του Ιερού Ναού και ετοίμασαν έναν γευστικό μπουφέ με τερψιλαρύγγια για όλους και όλες.
Μετά τον αγιασμό ο οποίος τελέστηκε ιεροπρεπώς, ο π. Χρυσόστομος ευχήθηκε σε όλους καλή χρονιά, μετέφερε τις ευχές του Σεβασμιωτάτου, επαίνεσε τη συγκινητική συμμετοχή τόσων ανθρώπων, τόνισε τη σημασία να υπηρετείται πιστά η μουσική μας παρακαταθήκη και εγγυήθηκε την απρόσκοπτη λειτουργία του Τμήματος. Παρουσίασε τέλος όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων του Ναού καθ΄ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας.
Ακολούθως το λόγο πήρε ο κ. Θανάσης Ραφτόπουλος, Πρόεδρος της Ένωσης Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας, εκ μέρους των συμμετεχόντων και τόνισε μεταξύ άλλων στην αντιφώνησή του «Σε μια εποχή που η έννοια του προσώπου αποδομείται συστηματικά, η γνώση αλλά και η συναίσθηση του παρελθόντος, της ρίζας μας είναι επιτακτική.
Όλοι εμείς συνεπαρμένοι από το χρέος που πρώτη η Εκκλησία μας προβάλλει να διαφυλάττουμε την κληρονομιά των προγόνων μας, συνεχίζουμε για Τρίτη χρονιά να διακονούμε εδώ στον Περισσό, και μάλιστα στην πνευματική μας εστία που είναι ο Ναός της Αγίας Αναστασίας, προστάτιδος και εφόρου της συνοικίας μας, με αίσθημα ευθύνης, τιμής και δέσμευσης την Παράδοσή μας.
Είμαστε περήφανοι γιατί εξακολουθούμε να βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι εμφορούνται από την διάπυρη αγάπη των πατρογονικών μας ριζών τις οποίες αναδεικνύει και τελικά σώζει στο διάβα του πανδαμάτορος χρόνου η λαϊκή μούσα όπως αυτή εκφράζεται στο παραδοσιακό τραγούδι. Χρωστούμε ευγνωμοσύνη προς το Σεβασμιότατο Ποιμενάρχη μας κ.κ. Κωνσταντίνο χάρη στο ανύστακτο ενδιαφέρον του οποίου βρισκόμαστε εδώ.»
Το Τμήμα, σε πείσμα της παντοειδούς κρίσεως που κυριαρχεί στη ζωή μας είναι μια όαση πολιτισμού και αναψυχής.
Υπηρετεί δε με συνέπεια το ελληνικό δημοτικό τραγούδι το οποίο δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται όπως και δεν έπαψαν οι Έλληνες να γλεντούν, να παντρεύονται ή να μοιρολογούν τα προσφιλή τους πρόσωπα.
Η δημοτική ποίηση εμφανίζεται με την ίδια κοινωνική συμπτωματολογία της ανώνυμης ποίησης που ανιχνεύουμε στην αρχαιότητα. Το δημοτικό τραγούδι συνεχίζει αδιάλειπτα να αποτελεί τον εκπολιτιστικό καρπό μιας κοινωνίας που χαρακτηριζόταν από την πατριαρχική της οργάνωση και την κλειστή αγροτική οικονομία της. Κατά τη δημιουργία των παραδόσεων, όπως και των δημοτικών τραγουδιών, ο δημιουργός συνθέτει αυτό που αργότερα μετουσιώνεται σε πνευματικό προϊόν της κοινότητας. Καθώς το τραγούδι μοιράζεται, στην πραγματικότητα μεταβάλλεται σε συνθετικό έργο ολόκληρων γενεών.
Η ομήγυρη και η κοινωνική πραγματικότητα αναπλάθει και αναπροσαρμόζει την παράδοση, όπως άλλωστε και ο καθένας που τραγουδάει το τραγούδι και το αλλάζει, είτε γιατί δεν το θυμάται, είτε γιατί το προσαρμόζει στη δική του ψυχική ιδιοσυγκρασία, εξ ου και οι διάφορες παρατηρούμενες παραλλαγές. Επιπλέον, τα φανταστικά και καθ’ υπερβολήν στοιχεία που παρουσιάζουν και τα δύο είδη καταλήγουν σε υποβλητικό αφηγηματικό χαρακτήρα και ενδυναμώνουν την πίστη στο περιεχόμενό τους. Στο σημείο αυτό αξιοσημείωτη διαφορά εντοπίζεται στην αδυναμία των προσώπων της παράδοσης κατά τις αναμετρήσεις τους με το υπερφυσικό στοιχείο και την παθητική υποταγή τους. Διαφορετικός εμφανίζεται ο κεντρικός χαρακτήρας τόσο των ακριτικών τραγουδιών, όσο και των κλέφτικων που δε γνωρίζει και δεν επιθυμεί συμβιβασμούς στη δράση του.
«Πλην της αρχαίας απλότητας και λιτότητας, παρατηρούμεν και ακραφνές νεωτερικόν πάθος και σθένος ακαταδάμαστον εις τα δημοτικά τραγούδια, όπου η γλώσσα είναι έμπνεως ορμής προς απόσεισιν του ξενικού ζυγού και αδιαλλάκτου μίσους προς τους απίστους μουσουλμάνους. Τα κλέφτικα τραγούδια νομίζεις πως είναι χείμαρροι αφρισμένοι, εκρέοντες όχι από ανθρώπινα χείλη, αλλ΄ από τους βράχους της Οίτης και του Ολύμπου». Mendelsohn Bartholdy
Αυτή είναι η παρακαταθήκη της γλυκιάς μας πατρίδας. Εδράζεται στην ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας.
Ας παρακαλέσουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να μας σκέπει και πιο πολύ τη νέα μας γενιά. Έχουμε χρέος να διακονούμε και να διδασκόμαστε μέσα από την παράδοσή μας.
Στο Εργαστήρι Παραδοσιακού Τραγουδιού γίνεται προσπάθεια να διασώζεται και ευλαβώς να υπηρετείται το ιδιαίτερο ύφος των τραγουδιών, ώστε να αναδεικνύεται ο πλούτος αυτών.
Προσκαλούμε λοιπόν κάθε ενδιαφερόμενο να απευθυνθεί στα γραφεία του Ιερού Ναού και να στελεχώσει με τη συμμετοχή και κυρίως το μεράκι του το εγχείρημα αυτό που βασίζεται στον εθελοντισμό.
Ήδη ανακοινώνουμε με χαρά ότι το πρόγραμμα των εμφανίσεών μας εντός και εκτός της πόλης μας συνεχώς ανανεώνεται, δείγμα της αναγνώρισης του επιτελούμενου έργου μας.
Τα μαθήματα γίνονται κάθε Τρίτη από τις 18:00 έως και τις 19:30. Τηλέφωνο επικοινωνίας 210 2516651 ή στο 697 904 78 01 (κ. Ραφτόπουλος).
Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε ν’ αποθάνω.
(Παραδοσιακό τραγούδι ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΥ 24 Απριλίου 1821).”