Πως σχολιάζει η δραστήρια πολιτική κίνηση των Βριλησσίων τις προτάσεις για συναντήσεις των επικεφαλής των Συνδυασμών που συμμετέχουν στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης
Η Δημοτική Παράταξη Βριλησσίων “Δράση για μία άλλη Πόλη” με την παρακάτω ανακοίνωση εκφράζει τις θέσεις της για τις προτάσεις που κατατέθηκαν για συναντήσεις των επικεφαλής των Παρατάξεων του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η ανακοίνωση της “Δράσης” έχει ως εξής: “Το τελευταίο διάστημα εκδηλώνεται κινητικότητα μεταξύ των δημοτικών παρατάξεων.
Αρχικά, ο κ. Μανιατογιάννης, επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρότεινε να συναντηθούν οι συνδυασμοί της αντιπολίτευσης και να εξεταστούν οι δυνατότητες μιας «ευρύτερης συνεργασίας». Η πρόταση αυτή βασίστηκε στη διαπίστωση ότι ο απολογισμός της περιόδου «…των πρώτων 100 ημερών της τρίτης θητείας της δημοτικής αρχής είναι αρνητικός» και πως «απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, οι δημοτικές κινήσεις που αντισταθήκαμε… παρουσιάσαμε, έστω και χωρίς συνεννόηση ένα δυνατό κοινωνικό μέτωπο».
Στη συνέχεια, αφού η πρόταση Μανιατογιάννη δεν έτυχε ανταπόκρισης, επανήλθε ο κ. Ζήσης, επικεφαλής του συνδυασμού «τα Βριλήσσια των Πολιτών», ο οποίος αφού συμφώνησε με τον πρώτο πως «όλα τα θέματα που η αντιπολίτευση θέτει στο δημοτικό συμβούλιο, ο δήμαρχος τα απαξιώνει…», δήλωσε πως «η συνάντηση (μπορεί) να γίνει στο χώρο ενός τοπικού μέσου ενημέρωσης… προκειμένου να αποτελέσει δημόσιο διάλογο και όχι ιδιωτική σύσκεψη με στόχο την ενημέρωση των δημοτών, την οποία ο δήμαρχος ποτέ δεν τίμησε».
Άραγε, γιατί θεωρούνται αναγκαίες αυτές οι συναντήσεις; Θα ενημερωθούν οι δημότες ή πάλι όσοι συνήθως παρακολουθούν τις εξελίξεις; Θα λυθούν συγκεκριμένα προβλήματα; Δεν γνωρίζουν οι παρατάξεις τις απόψεις των άλλων συνδυασμών για κάθε ζήτημα; Μήπως αλλάξει γνώμη η διοίκηση;
Συχνά ξεχνάμε, ότι κάθε παράταξη εκφράζει ένα ιδιαίτερο ρεύμα αντιλήψεων, αιτημάτων, συμφερόντων και προσδοκιών, που δεν σχετίζεται αποκλειστικά με τα τοπικά ζητήματα. Η πολιτική όλων, εμπεριέχει στοιχεία που τείνουν να ευθυγραμμίζονται με συγκεκριμένες κεντρικές επιλογές. Αλλιώς στις εκλογές, θα ξεκινάγαμε όλοι από τα ίδια ποσοστά. Και στα Βριλήσσια εκπροσωπούνται οι πολιτικές που κυριαρχούν στη χώρα…
Όταν εκποιείται το σύνολο των υποδομών της χώρας, “μοιραία” θα τεθεί και στα Βριλήσσια θέμα «πώλησης» του δικτύου ύδρευσης στην ΕΥΔΑΠ. Όταν βρισκόμαστε σε περίοδο, όπου κυριαρχούν οι αντιλήψεις περί «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας, είναι αναμενόμενο μια δημοτική αρχή να σκέφτεται την «αξιοποίηση» των δημοτικών χώρων. Έτσι έχουν τα πράγματα. Μόνο μια ισχυρή κοινωνική δυναμική μπορεί να «πιέσει» μια πλειοψηφία να αλλάξει πορεία.
Τα τοπικά προβλήματα, δεν είναι λοιπόν κυρίως «τεχνικά», αλλά βαθύτατα πολιτικά και άπτονται της φυσιογνωμίας των δημοτικών παρατάξεων. Το “τοπικό”, δεν είναι ανεξάρτητο από τις γενικότερες τους τοποθετήσεις. Αν’ κάποιος θα ήθελε να εστιάσει στην ενεργοποίηση των κατοίκων και την ανάπτυξη τοπικών αντιστάσεων απέναντι στην πολιτική που ασκείται, τότε θα προγραμμάτιζε άλλα πράγματα από «συναντήσεις κορυφής», γενικού περιεχομένου.
Ισχυριζόμαστε δηλαδή, ότι οι δημοτικές παρατάξεις, αντί να ασχολούνται με τη διοργάνωση συναντήσεων σε επίπεδο στελεχών, θα έπρεπε να στραφούν στους δημότες! Κάθε μία με τον τρόπο της και τις δυνατότητές της. Εκεί βρίσκεται το διαρκές και μεγάλο έλλειμμα προσφοράς των δημοτικών σχημάτων. Έλλειμμα δημοκρατίας και συμμετοχής που σχετίζεται με το πολιτικό σύστημα και τις επιλογές του. Με το κομματικό σύστημα της αυτοδιοίκησης. Έλλειμμα, που αποτυπώθηκε ανάγλυφα στην τεράστια αποχή των δημοτικών εκλογών και στην καθημερινή απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Προεκλογικά είπαμε, ότι «η συμμετοχή, όπως εμείς τη θέτουμε και την εννοούμε, είναι ο δρόμος για ένα νέο μέτωπο αντίστασης και πολιτικού αγώνα. Ότι για μας, «Δήμος» δεν είναι τα προγράμματα, τα έργα και οι εργολαβίες αλλά οι δημότες και η διαρκής οργάνωση της παρουσίας τους» (βλ. πρόγραμμα συνδυασμού). Γι’ αυτό φέραμε στο δημοτικό συμβούλιο, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, πρόταση για έναν άλλο τρόπο διοίκησης. Ποιος ασχολήθηκε με αυτήν; Πάντως, όχι η δημοτική πλειοψηφία.
Στο επίκεντρο αυτής της ιδέας, ήταν το ξεκίνημα μιας συμμετοχικής διαδικασίας, που θα περιλάμβανε, Δημοτικές Επιτροπές, από δημοτικούς συμβούλους, πολίτες και εμπλεκόμενους φορείς (π.χ. η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας θα συγκαλεί για συζήτηση γονείς και εκπαιδευτικούς), οι οποίες θα εισηγούνταν τα τοπικά θέματα σε Ανοιχτές Συνελεύσεις Δημοτών, που με τη σειρά τους θα εξέλεγαν εκπρόσωπο για να μεταφέρει τις απόψεις που διατυπώθηκαν, στο Δημοτικό Συμβούλιο. Με το απλό αυτό σχήμα, επιδιώκαμε να θεσμοθετηθούν συνελεύσεις ανά γειτονιά ή ανά θεματική ενότητα (γονείς, σχολεία, κυκλοφοριακό) ή ανά επιμέρους τομείς (αθλητισμός, παιδεία, πολιτισμός) με στόχο την καταγραφή των προβλημάτων και των προτάσεων επίλυσής τους υπό την οπτική των άμεσα ενδιαφερομένων, δηλ. των δημοτών. Έχουν καμιά σχέση αυτά, με τις συζητήσεις των επικεφαλής;
Η διοίκηση ούτε που τα άκουσε. Ωστόσο, εμείς, και σήμερα, στο υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, κινούμαστε προς την ίδια κατεύθυνση. Η «Δράση» π.χ. αποφάσισε να συμβάλει ενεργά με τους εκπροσώπους της, ώστε η θεσμοθετημένη Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο και διαδικασίες, που να υπερβαίνουν τους περιορισμούς του «Καλλικράτη», σε συνεννόηση με όλα τα μέλη της επιτροπής, ανεξαρτήτως μάλιστα της προέλευσής τους. Δίνουμε βάρος, ώστε η επιτροπή αυτή του «Καλλικράτη» να αξιοποιηθεί υπέρ των δημοτών. Να αποκτήσουν τα μέλη της οριζόντια επικοινωνία και να τονωθεί ο συλλογικός προβληματισμός.
Αντίστοιχες προτεραιότητες, ρητά ή όχι, έχουν όλοι οι δημοτικοί συνδυασμοί. Υπό αυτήν την οπτική, οι συζητήσεις σε επίπεδο επικεφαλής παρατάξεων δεν αποτελεί προτεραιότητα για τη «Δράση», ούτε θα δίναμε βαρύτητα σ’ ένα διάλογο μεταξύ τοπικών στελεχών.
Υπενθυμίζουμε ακόμη, ότι η πλειοψηφία έχει την ευθύνη της πολιτικής του Δήμου. Η ευθύνη αυτή, δεν μπορεί να διαχέεται σε συμβούλια αρχηγών, παρά μόνο σε ειδικές περιστάσεις, με πρωτοβουλία της διοίκησης, όπως σωστά υπονοεί η πρόταση Ζήση.
Στη “Δράση”, θέλουμε ν’ αλλάξουμε την καθημερινότητά μας, την πόλη μας, ωστόσο, θέλουμε να μιλήσουμε και για όλα όσα συμβαίνουν στο κεντρικό πολιτικό πεδίο. Το αίτημα της συμμετοχής, δεν επιμερίζεται σε τοπικά και μη τοπικά θέματα, ώστε να συγκροτούνται συμφωνίες με τον οποιονδήποτε. Η προοπτική είναι ενιαία.
Με τα μάτια στραμμένα μέσα και έξω από το προάστιο, μέσα και έξω από τη χώρα, αντιλαμβανόμαστε ότι η επίλυση των τοπικών προβλημάτων είναι πιο σύνθετη διαδικασία, απ’ όσο ίσως, καλοπροαίρετα, κάποιοι φαντάζονται. Χρειάζεται περισσότερη δουλειά, ειλικρίνεια και συζήτηση, για να συνεννοηθούμε… και να αλλάξουν τα πράγματα.”
