Ανακοίνωση του ΠΑ.ΚΕ.ΠΟ. και της Φ.Ε.Ν.Ι.
Η ποιητική βραδιά, αφιέρωμα στον Γιάννη Βέλλη – επίτιμο Αντιπρόεδρο ΠΑ.ΚΕ.ΠΟ., ήταν μια ξεχωριστή εκδήλωση πολιτισμού των δύο Συλλόγων της Νέας Ιωνίας, του ΠΑ.ΚΕ.ΠΟ και της ΦΙΛΟΖΩΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Ν. ΙΩΝΙΑΣ.
Εκτός από την παρουσίαση ποιημάτων του συγγραφέα/ ποιητή, Γιάννη Βέλλη (τακτικού μέλους της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και κριτή των πανελλήνιων διαγωνισμών της όλων των κατηγοριών), τα δύο διοικητικά συμβούλια, ιδίως οι Πρόεδροι τους κ.κ. Χρήστος Μακαρώνης, Στέλλα Κοκοτζή, θέλησαν να προβάλλουν αυτό που πραγματικά είναι η ποιητική βραδιά, κάτι που ξεφεύγει εντελώς από την λογική παρουσιάσεων βιβλίων ή αυτή των εκδοτικών οίκων στην εποχή μας.
Επίσης με την εκδήλωση αυτή, επιδιώχθηκε να γίνει η εκκίνηση μιας νέας αρχής μέσα από το Δήμο Ν. Ιωνίας, τους Συλλόγους, τις πρωτοβουλίες πολιτών, για τη δημιουργία λογοτεχνικών / ποιητικών ομάδων.
Παλαιότερα υπήρχαν λογοτεχνικές/ ποιητικές παρέες στην πόλη, με σημαντικά ονόματα δημιουργών.
Οι συναντήσεις σε σπίτια, καφέ, μικρούς φιλόξενους χώρους. Αυτό με τον καιρό ατόνησε, πολλοί έφυγαν από τη ζωή, κάποιοι κλείστηκαν στον εαυτό τους…
Σήμερα, η Νέα Ιωνία, έχει συγκεντρώσει μεγάλο μέρος του πνευματικού κόσμου, που κινείται συνήθως έξω από αυτήν. Ίσως, κάτι ξεκινήσει, με αυτό το ερέθισμα μιας ιδιαίτερης ποιητικής βραδιάς.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους και οι: Βέτα Γεωργιάδου Δημοτική Σύμβουλος της «ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ» και Πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος Αντικαρκινικής Εταιρείας της Νέας Ιωνίας, ο Πρόεδρος της Ένωσης Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας Αθανάσιος Ραφτόπουλος, και ο Νίκος Μανωλίδης, πολυβραβευμένος καλλιτέχνης φωτογράφος.
Ευχαριστούμε πολύ τον δήμο Νέας Ιωνίας για την παραχωρήσει της αίθουσας του συνεδριακού κέντρου.
“Όσο αναπνέεις τις σκιές μέσα στα στενά, τις ιστορίες τους, φαίνεσαι άγνωστος, περαστικός, ξένος/ το χειρότερο, θέλεις να δεθείς μαζί τους, σαν το αίμα να κυκλοφορείς στις φλέβες τους, τις ζωές τους/ κάτι λόγια σε αποπαίρνουν, κάτι χαμόγελα σε γλυκοκοιτάζουν, ένα τραγούδι ξεχασμένο λικνίζεται μόνο/ ξέρω, οι σκιές δεν έχουν αίμα, δεν έχουν ζωή, δεν έχουν φωνές, μα πως ζείτε με τόσα ψέματα;” Γιάννης Βέλλης
