Ζούμε τις τελευταίες μέρες μία ιδιότυπη κατάσταση. Η εξάπλωση του ιού COVID-19, πλήττει την κοινότητα και απειλεί τη ζωή και την υγεία μας. Μετά την εμφάνισή του και την εξάπλωσή του από την επαρχία Hubei της Κίνας, ο ιός χτύπησε και την «πολιτισμένη Δύση». Σήμερα ζούμε σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Χιλιάδες άνθρωποι αρρώστησαν και αρρωσταίνουν, ιδίως όσοι είναι μεγάλης ηλικίας αλλά και όσοι αντιμετωπίζουν χρόνια νοσήματα. Η σοβαρότητα της κατάστασης είναι δεδομένη, όσο δεδομένη είναι και η δυσκολία που έχει να την αντιμετωπίσει το βαριά τραυματισμένο σύστημα δημόσιας υγείας μετά από τον ολοκληρωτικό πόλεμο που του κήρυξαν οι νεοφιλελεύθεροι εκπρόσωποι του μνημονιακού μπλοκ.
Έχοντας ως λογική ότι η υγεία είναι ένα τεράστιο πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας και κερδοσκοπίας έχουν αποδυθεί σε έναν ανελέητο αγώνα αρχικά απαξίωσης και στη συνέχεια σφαγιασμού του δημόσιου συστήματος υγείας. Με 560 κρεβάτια σε ΜΕΘ είναι σχεδόν αδύνατο να λειτουργήσει έστω και στοιχειωδώς, ενώ το προσωπικό που βρίσκεται στα όρια της εξουθένωσης και δίχως τα απαραίτητα υλικά (μάσκες, αναπνευστήρες ) δίνει υπεράνθρωπη μάχη για να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του. Ο απόηχος των δηλώσεων των κατά καιρούς υπουργών Υγείας ότι θέλουν τη δόξα των απολύσεων δική τους κάποιων άλλων που ζητούσαν από τον ραδιοτηλεοπτικό γαλαξία την κατεδάφιση των νοσοκομείων… γιατί είναι νοσογόνα, δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις ενός ανθρωποφάγου μοντέλου που βάζει τις ανθρώπινες ανάγκες στην άκρη προκρίνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις ως την απόλυτη … θεραπεία.
Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση έχουν συγκεκριμένη λογική και πλαίσιο. Επιλέγει την κρίση του συστήματος υγείας να την αντιμετωπίσει, διαμορφώνοντας μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, σχεδόν ολοκληρωτικής καραντίνας και οσονούπω άτυπου στρατιωτικού νόμου. Κλείνει κλάδους επιχειρήσεων, δίνοντας ψίχουλα στους εργαζόμενους, δρομολογεί μια σειρά σοβαρότατων αντεργατικών μέτρων, που αποτελούσαν πάγια επιδίωξη του κεφαλαίου(πχ. 7ήμερη εργασία στο…), επιβάλλει σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στην εφοδιαστική αλυσίδα και την παραγωγή ωράρια και συνθήκες εργασίας που τους διαλύουν (φαίνεται ότι όλοι αυτοί έχουν και ανοσία στον κορονοϊό) χωρίς να διασφαλίσει καταβολή υπερωριών, ενισχύει το κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις με χρηματοδοτήσεις, φορο-διευκολύνσεις κλπ, διατηρεί τα άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης για πρόσφυγες και μετανάστες και δε νοιάζεται για τις πιο φτωχές κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν καν σπίτι. Άλλωστε το όνειρο της ελεύθερης αγοράς πήγε περίπατο. Ή… μάλλον όχι. Σε μια ακόμα κρίση αποδεικνύεται πως ο ρόλος των επιχειρήσεων και τις εργοδοσίας δεν είναι άλλος από το κέρδος τους.
Την ίδια στιγμή, κανένα μέτρο δεν παίρνεται απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία που έχει πιάσει κόκκινο. Αλλαγή των ωραρίων και των συνθηκών εργασίας χωρίς την υποχρέωση καταχώρησης τους στα συστήματα παρακολούθησης, και βέβαια απολύσεις χωρίς την παραμικρή υποχρέωση από τον εργοδότη σε όποιες επιχειρήσεις δεν λειτουργούν μετά από τα περιοριστικά μέτρα, περιορισμούς στη χορήγηση της κανονικής άδειας και μερική μετακύλιση της στον εργαζόμενο.
Και φυσικά, βάζει στο στόχαστρο τις δημοκρατικές ελευθερίες τις διαδηλώσεις και τις όποιες συντονισμένες διαμαρτυρίες του κόσμου. Το μέτρο για «απαγόρευση υπαίθριων συναθροίσεων των 10 ατόμων και άνω με επιβολή προστίμων 1.000 ευρώ στον καθένα», εντάσσεται σε αυτή την κατεύθυνση. Ξέρουν ότι είναι για αυτούς μια μεγάλη ευκαιρία με άλλοθι την επιδημία να τελειώνουν με τους «απείθαρχους». Η ζούγκλα έχει πολλά θηρία και ο σώζων εαυτόν σωθήτω…
Την ώρα που η κυβέρνηση και το υπουργείο υγείας προσπαθούν να μετακυλήσουν την ευθύνη για τον περιορισμό της μετάδοσης μόνο στην ατομική ευθύνη των πολιτών, οι καταγγελίες των νοσοκομειακών γιατρών και νοσηλευτών έρχονται να τους διαψεύσουν και να αναδείξουν τις τεράστιες ευθύνες του κράτους.
Κάθε σοβαρό σχέδιο για την αντιμετώπιση μιας κρίσης όπως η εμφάνιση της επιδημίας της δημόσιας υγείας περνάει μέσα από προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, δημιουργίας υποδομών και εξοπλισμού του νοσοκομείου με τα απαραίτητα υλικά, αλλιώς είναι μονό επικοινωνιακή πολιτική και εκμετάλλευση των εργαζομένων εις βάρος της υγείας του ασθενούς.
Οι ευθύνες βαρύνουν διαχρονικά όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές και τις σημερινές.
Μπρος σε αυτό τον ζόφο είναι τώρα πιο πολύ από ποτέ απαραίτητο να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Γνωρίζουμε ότι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι που παλεύουν με την επισφάλεια, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι οι κοινωνικές ομάδες θα πληγούν περισσότερο. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι απέναντι τους.
Στο εγκληματικό κλείσιμο των νοσοκομείων, στην αποψίλωση των μονάδων υγείας όλα αυτά τα χρόνια απαντάμε με συλλογική οργάνωση και αλληλεγγύη γιατί κανένας δεν περισσεύει στον αγώνα για καλύτερη ζωή.
Τώρα πρέπει να αγωνιστούμε για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας για όλους/ες όσοι διαμένουν στη χώρα, για να μη γίνει καμία απόλυση εργαζομένου, να μη μειωθεί κανείς μισθός. Τώρα πρέπει να αγωνιστούμε για να μην διαλυθούν και τα τελευταία δικαιώματα και ελευθερίες στη δουλειά και στη ζωή!
Για να νικήσει η ζωή κόντρα στο άρρωστο σύστημα του κέρδους!
• ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
• Να ανοίξουν τώρα τα κλειστά κρεβάτια των ΜΕΘ και να δημιουργηθούν νέα. Να ανοίξουν όλα τα νοσοκομεία που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια.
• Προσλήψεις γιατρών και λοιπού προσωπικού (ιατρών, νοσηλευτών, ειδικού προσωπικού, προσωπικού καθαριότητας)
• Να επιταχθούν και να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα όλες οι ιδιωτικές μονάδες υγείας. Να εξασφαλιστεί η προμήθεια σε φάρμακα, υγειονομικό υλικό, είδη υγιεινής όλων των δημόσιων μονάδων υγείας.
• Καμιά καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων (κυριακάτικη αργία, άδειες, καμιά απόλυση) – σε κάθε τέτοια προσπάθεια να μας βρουν μπροστά τους
• Αναστολή πληρωμών προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ για τους μισθωτούς, τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τους αυτοαπασχολούμενους.
• Κανένας πλειστηριασμός ή κατάσχεση, καμία διακοπή ρεύματος ή νερού. Πάγωμα ενοικίων, κατάργηση εξώσεων.
• Διατήρηση όλων των παροχών κοινωνικής μέριμνας όπως η σίτιση των μαθητών/νήπιων που λάμβαναν σχολικά γεύματα.
• Να κλείσουν τα hot-spot, φυλακές για πρόσφυγες και μετανάστες. Εξασφάλιση αξιοπρεπών όρων υγιεινής διαβίωσης και ιατρικής φροντίδας.
