Ολοκληρώθηκαν οι συναντήσεις της Λέσχης Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης του Δήμου Ηρακλείου Αττικής – Έδωσαν ξανά ραντεβού για μετά το Καλοκαίρι
Η τελευταία συνάντηση της σεζόν της Λέσχης Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης του Δήμου Ηρακλείου Αττικής, που πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιουνίου του 2012, δεν μπορούσε παρά να ήταν ξεχωριστή. Ήταν μία συνάντηση λογοτεχνικών αναζητήσεων και προβληματισμών, μία συνάντηση αναγνωστικών αλλά και γαστρονομικών απολαύσεων.
Πιο συγκεκριμένα, όπως μας ενημερώνει με ανακοίνωσή του ο δήμος Ηρακλείου Αττικής: “Αυτή τη φορά δεν υπήρχε ένα συγκεκριμένο βιβλίο αναφοράς. Τα μέλη της Λέσχης παρουσίασαν ένα βιβλίο της αρεσκείας τους και διάβασαν κάποιο απόσπασμα από αυτό που επέλεξαν οι ίδιοι, απήγγειλαν ποιήματα αγαπημένα, προσέγγισαν θεατρικούς ρόλους και χαρακτήρες, ανάλυσαν κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα ιδωμένα υπό το πρίσμα ενός ιστορικού πλαισίου, μοιράστηκαν τη δική τους δημιουργική έκφραση και γραφή, αντάλλαξαν εμπειρίες, και απόψεις.
Η Ματίνα Πολίτη μίλησε για το έργο του Γεωργίου Βιζυηνού (1849-1896) Το αμάρτημα της μητρός μου, που δημοσιεύτηκε το 1883, αρχικά στο Παρίσι και ύστερα στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα διήγημα πλούσιο σε ηθογραφικά, ψυχογραφικά και λαογραφικά στοιχεία. Κεντρικό πρόσωπο αποτελεί η μάνα που προσπαθεί απεγνωσμένα, αλλά μάταια τελικά, να σώσει την άρρωστη κόρη της από το θάνατο, έπειτα από τον οποίο αποφασίζει να υιοθετήσει δύο κορίτσια, έτσι ώστε με αυτές τις ενέργειες, που αγγίζουν τα όρια της εμμονής, να εξιλεωθεί για το θάνατο σε βρεφική ηλικία μιας άλλης κόρης της που είχε προκαλέσει η ίδια, καταπλακώνοντάς την στον ύπνο της άθελά της.
Η Αμαλία Νάνου επέλεξε το βιβλίο του Βασίλη Καραποστόλη (1951- ), καθηγητή Πολιτισμού και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Διχασμός και εξιλέωση. Περί πολιτικής ηθικής των Ελλήνων (Εκδόσεις Πατάκης, 2010). Πρόκειται για μία μελέτη της νεοελληνικής κοινωνικής ψυχοσύνθεσης σε μια απόπειρα του συγγραφέα να παρουσιάσει, όπως αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξή του, «σαν σε θεατρικό έργο το “δράμα”, ενός λαού και της ηγεσίας του», μέσα από «μια «σειρά από εθνικές ταπεινώσεις και μια σειρά από προσπάθειες που έγιναν για να εξιλεωθούν οι Έλληνες απ’ αυτές τις ταπεινώσεις».
«Ο Παπαλάνγκι. Οι λόγοι του φυλάρχου Τουιαβίι από το νησί Τιαβέα του Νοτίου Ειρηνικού»
Ο Σπύρος Χρυσικόπουλος παρουσίασε το βιβλίο του Έριχ Σόερμαν «Ο Παπαλάνγκι. Οι λόγοι του φυλάρχου Τουιαβίι από το νησί Τιαβέα του Νοτίου Ειρηνικού» (Εκδόσεις Ύψιλον, 2010): «Παπαράνγκι σημαίνει ο λευκός, ο ξένος, στην κυριολεξία όμως θα πει αυτός που διαπέρασε τον ουρανό. Ο πρώτος λευκός ιεραπόστολος που κατέφτασε στη Σαμόα ήρθε με ιστιοφόρο. Οι ιθαγενείς νόμισαν ότι το άσπρο ιστιοφόρο στον μακρινό ορίζοντα ήταν μια τρύπα στον ουρανό μέσα από την οποία λευκός ήρθε κοντά τους. Ότι δηλαδή διαπέρασε τον ουρανό». Ο Σόερμαν μεταφέρει στο βιβλίο τους λόγους του φύλαρχου Τουιαβίι, που εμπνεύστηκε από το ταξίδι του στην Ευρώπη στις αρχές του 20ού αιώνα και που απηύθυνε στους κατοίκους της φυλής του, προκειμένου να τους ενημερώσει για την κουλτούρα, τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής γενικότερα του λευκού ανθρώπου, τη σχέση του, μεταξύ άλλων, με τη φύση, το χρόνο, την εργασία και τους συνανθρώπους του. Μέσα από τους λόγους του καταδεικνύεται μια ζωή που έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με αυτή των φυλών εκείνων που ζουν αρμονικά με τη φύση και το βαθύτερο είναι τους. Σημειώνεται ότι η έκδοση των λόγων σε μετάφραση και επιμέλεια του ίδιου του Σόερμαν έγινε το 1920.
Ο Αντώνης Φουντούλης διατύπωσε περιεκτικά την ιστορία και τις καταβολές του ναζισμού, ορμώμενος από το βιβλίο Ναζί και Αποκρυφισμός, του ειδικού σε θέματα αποκρυφισμού μελετητή Πίτερ Λεβέντα (Εκδόσεις Κέδρος, 2005), όπου, όπως επισημαίνεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, «εντοπίζει και αναλύει τις απαρχές των σχέσεων του ναζιστικού κινήματος με αποκρυφιστικές οργανώσεις, από το θεοσοφικό διαφωτισμό των αρχών του 20ού αιώνα μέχρι την πρόσφατη αναβίωσή του στη Βόρεια και στη Νότια Αμερική». Μέσα από καίριες περιγραφές και αναλύσεις γεγονότων, η μελέτη χαρακτηρίζεται από μία διεισδυτική ματιά στο φαινόμενο του ναζισμού.
Ο Νίκος Παραμερίτης μετέφερε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του γιατρού και ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάι (1949- ) Να σου πω μια ιστορία (Εκδόσεις Opera, 2006), που περιλαμβάνει διάφορες διδακτικές ιστορίες, που αφηγείται ένας ιδιόρρυθμος ψυχαναλυτής σ’ ένα νεαρό φοιτητή πελάτη του. Η ιστορία, που αφηγήθηκε ο Νίκος, μιλά για έναν άνθρωπο που περπατάει αμέριμνος, όταν βλέπει ξαφνικά μπροστά του ένα σωρό από χρυσάφι. Το θαυμάζει για λίγο, κοιτάζει τριγύρω του για να διαπιστώσει μήπως ανήκει σε κάποιον, έπειτα παίρνει στην αγκαλιά του το χρυσάφι και το μεταφέρει στο δάσος, όπου το ακουμπάει σ’ ένα ξέφωτο και συνεχίζει να το θαυμάζει: «“Είναι η πρώτη φορά που έχω κάτι πολύτιμο μόνο για εμένα. Κάτι δικό μου, μόνο δικό μου!” – σκέφτηκαν και οι δυο ταυτοχρόνως» (Μπουκάι, 2006: 44). Η παραπάνω ιστορία μιλά για την κτητικότητα και γεννά τον κάτωθι προβληματισμό, όπως τον διατυπώνει ο αφηγητής στο βιβλίο: «Όταν κατέχουμε κάτι και γινόμαστε εξαρτημένοι σκλάβοι του, τότε ποιος ανήκει σε ποιον;»
(Μπουκάι, 2006: 44).
«Ωδή στην Αθήνα»
Η Εύη Οικονομίδου διάβασε ένα δικό της ποίημα, που έγραψε το 2011, με τίτλο «Ωδή στην Αθήνα». Είναι ένα ποίημα πλούσιο σε αυτοβιωματικές αναφορές, γεμάτο λυρισμό και εικόνες, όπου αναμοχλεύονται αναμνήσεις μέσα από τις οποίες διαφαίνεται η μεγάλη της αγάπη για την πόλη της την Αθήνα, η νοσταλγία της για ότι ανήκει στο χτες, αλλά και μια ακόρεστη δίψα για ότι θα φέρει το μέλλον. Σύμφωνα με την ίδια, το ποίημα μιλά για την αναζήτηση της ολοκλήρωσης του ατόμου και της δημιουργίας μίας αδιαίρετης σχέσης του με την Αθήνα, καθώς και για τον τρόπο επίτευξης αυτού του στόχου μέσω της τέχνης και συγκεκριμένα μέσω της γραφής. Το ποίημα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού, στις μέρες μας, δεν είναι πολλά τα ποιήματα που έχουν την Αθήνα ως κεντρικό θέμα τους και την εξυμνούν.
Η Σίσυ Μερτζάνη απήγγειλε το ποίημα του αγαπημένου της ποιητή Καβάφη (1863-1933) με τον τίτλο «Δέησις», από τον πρώτο τόμο της συλλογής Ποιήματα (1896-1918) (Εκδόσεις Ίκαρος, 1968). Αφού αναφέρθηκε σε ορισμένα πραγματολογικά στοιχεία σε σχέση με το ποίημα, η Σίσυ συνέχισε με την ανάλυσή του, επικεντρώνοντας την προσοχή μας στο θέμα, στη δομή, στο ύφος και στη γλώσσα του ποιήματος. Το ποίημα γράφτηκε το 1896 και δημοσιεύτηκε το 1898, ανήκει στην πρώιμη περίοδο της καβαφικής ποίησης και αποτελεί ένα από τα εκατόν πενήντα τέσσερα αναγνωρισμένα από τον ίδιο τον ποιητή ποιήματα.
Η Φρύνη Δήμου έκανε μια παρουσίαση του θεατρικού έργου «Το έκτο πάτωμα» του Γάλλου συγγραφέα Αλφρέντ Ζερί (1985-1972), που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παρίσι το 1937 και που ανέβασε πρόσφατα η θεατρική ομάδα του Δήμου Ηρακλείου Αττικής, στο Θέατρο του Πολιτιστικού Πολύκεντρου του Δήμου Ηρακλείου Αττικής, σε σκηνοθεσία της Βασιλικής Παπαθεοδώρου-Μπελίτση. Έπειτα από μία περίληψη του έργου, η Φρύνη ανάλυσε τον χαρακτήρα της «Κυρίας με τα γκρι», που ενσάρκωσε με εξέχοντα τρόπο η ίδια στην εν λόγω παράσταση.
Η Φρόσω Παυλίδου σχολίασε και διάβασε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Λουί Σεπούλβεδα «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» (Εκδόσεις Opera, 2010). Πρόκειται για το σημείο της διαμάχης ανάμεσα στον Αντόνιο Χοσέ Μπολίβαρ και τον χρυσοθήρα, που συμμετείχε στην ανατίναξη με δυναμίτη του φράγματος «ενός υποτυπώδους ιχθυοτροφείου» (Σεπούλβεδα, 2010: 52) και στη δολοφονία στη συνέχεια δύο ιθαγενών των Σουάρ. Η νίκη ανήκε τελικά στον Μπολίβαρ, αλλά είχε σαν τίμημα την αποπομπή του από τη φυλή των Σουάρ γιατί τελικά «ήταν σαν δικός τους, αλλά δικός τους δεν ήταν» (Σεπούλβεδα, 2010: 54). Σκότωσε με όπλο τον λευκό άντρα, στου οποίου το πρόσωπο αποτυπώθηκε ένας μορφασμός «τρόμου και πόνου» (Σεπούλβεδα, 2010: 54), γεγονός που εμπόδιζε τους Σουάρ να συρρικνώσουν το κεφάλι του νεκρού συμβάλλοντας έτσι στην «αιώνια δυστυχία» του (Σεπούλβεδα, 2010: 55), σύμφωνα με τις δοξασίες της φυλής τους. Το απόσπασμα είναι γεμάτο από εικόνες έντονες και σκληρές και αποπνέει μια συγκίνηση που αφοπλίζουν τον αναγνώστη.
«Το τρυφερό κι επικίνδυνο πρόσωπο της αγάπης»
Τέλος, η συντονίστρια της Λέσχης Εύης Λιναρδή, διάβασε ένα ποίημα του Ζακ Πρεβέρ (1900-1977) «Το τρυφερό κι επικίνδυνο πρόσωπο της αγάπης» από τη συλλογή Θέαμα & Ιστορίες (Εκδόσεις Ύψιλον, Γ΄ έκδοση, 2002), καθώς και ένα απόσπασμα από το έργο του Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ (1900-1944) Γράμμα σ’ έναν όμηρο Εκδόσεις Πατάκη, 2011). Το ποίημα του Πρεβέρ είναι τρυφερό και χαρακτηρίζεται από απλότητα, λυρισμό και ευαισθησία, από τη μουσικότητα των στίχων του και της δομής του. Το Γράμμα σ’ έναν όμηρο εκδόθηκε το 1943, την ίδια δηλαδή χρονιά με τον Μικρό πρίγκιπα, και αποτελεί έναν ύμνο για τη φιλία, την ελευθερία, το σεβασμό του ανθρώπου προς τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.
Καθ’όλη τη διάρκεια της συνάντησης ακούστηκαν απόψεις και προβληματισμοί για όλα τα θέματα που τέθηκαν επί τάπητος. Τα αναγνώσματα, τα βιβλία, οι συζητήσεις κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον των μελών για πάνω από τρεις ώρες.
Επιπλέον, προτάθηκαν βιβλία για τις διακοπές, και όχι μόνο, και επιλέχτηκε το επόμενο βιβλίο. Έτσι, η Λέσχη ανανέωσε το ραντεβού της για τις 10 Οκτωβρίου του 2012 με το μυθιστόρημα του Περουβιανού νομπελίστα συγγραφέα Μάριο Βάργκα Λιόσα Η πόλη και τα σκυλιά (εκδόσεις Καστανιώτη, 2010).
Στην τελευταία αυτή συνάντηση παρευρέθηκε ο Δημήτρης Πολίτης, γενικός γραμματέας της Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΕΒΕΕΠ), υπεύθυνος και παρουσιαστής, μαζί με τον αντιπρόεδρο της ΕΒΕΕΠ Γιώργο Γλωσσιώτη, της εκπομπής «Βιβλιοθήκες στα FM» στο Δημοτικό Ραδιόφωνο του Δήμου Ηρακλείου Αττικής. Μετά τα επαινετικά του λόγια για τη λειτουργία της Λέσχης, ο Δημήτρης Πολίτης εξέφρασε την πρόθεσή του να αφιερώσει την επόμενη ραδιοφωνική εκπομπή στη Λέσχη μας. Η εκπομπή πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17 Ιουνίου του 2012, όπου συμμετείχαν και μίλησαν για τη δράση της Λέσχης Ανάγνωσης, η υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης Φρόσω Παυλίδου, η συντονίστρια της Λέσχης Εύη Λιναρδή και ο Σπύρος Χρυσικόπουλος, μέλος της Λέσχης.
Τέλος, σημειώνεται ότι, για την προσεχή χρονιά, η Βιβλιοθήκη και η Λέσχη φιλοδοξούν να επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους με τη δράση «Λογοτεχνία και Κινηματογράφος».
Μετά τη συζήτηση ακολούθησε μια μικρή αποχαιρετιστήρια γιορτή με μάθημα γευσιγνωσίας από το μέλος της Λέσχης Λευτέρη Λαγόπουλο, με κρασί, φαγητό και με γλυκίσματα που είχαν ετοιμάσει τα μέλη της Λέσχης.
Ευχαριστούμε όλα τα μέλη για την ενθουσιώδη, εποικοδομητική και ουσιώδη συμμετοχή τους στη Λέσχη και τη δημιουργία ενός ζεστού κλίματος ομαδικότητας, συνεργασίας και αλληλεπίδρασης κατά τη διάρκεια της χρονιάς.
Ευχόμαστε σε όλους ένα καλό καλοκαίρι με όμορφα αναγνώσματα!.”
