Η ελληνική κοινωνία υπακούοντας στους νόμους της κοινής λογικής και εφαρμόζοντας πιστά τις οδηγίες της κυβέρνησης κατάφερε μια σημαντική πρώτη νίκη εναντίον της πανδημίας του κορωνοϊού. Το πόσο σοβαρή ήταν και παραμένει η απειλή αυτού του αόρατου αντιπάλου δεν χρειάζεται να το επισημάνει η πολιτική τάξη. Αρκεί κάποιος να ανατρέξει στην ειδησεογραφία σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη για να αντιληφθεί πόσο δύσκολο (έως, δυστυχώς ακατόρθωτο) είναι για μερικούς ανθρώπους να αναρρώσουν από αυτή την νόσο.
Η κυβέρνηση, εναρμονιζόμενη με τις απόψεις των ειδικών επιστημόνων, προέβη σε μια πρώτη άρση των περιορισμών τόσο στη λειτουργία των καταστημάτων όσο και στις μετακινήσεις των πολιτών στην επικράτεια. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η φάση δεν αποτελεί τον «αποχαιρετισμό» μας στον κορωνοϊό αλλά ακόμα μια μάχη στον σφοδρό πόλεμο. Για να κερδηθεί χρειάζεται οι ίδιοι οι πολίτες να βοηθήσουν και να ηγηθούν της προσπάθειας.
Ωστόσο, ένα από τα απρόσμενα εμπόδια στην πορεία που έχουμε χαράξει όλοι μαζί, Πολιτεία και πολίτες, προς το ασφαλές λιμάνι της απεμπλοκής από αυτή την κατάσταση είναι η «αντίσταση του χαβαλέ». Το «κίνημα» των συνάξεων νεαρών προσώπων σε πλατείες, όπου επιδιώκεται η πρόκληση της αστυνομίας και η ανάδειξη «ηρώων» που θα κρατούν στο ένα χέρι την μπύρα και στο άλλο την κρέπα θα μπορούσε να θεωρηθεί και μια πικάντικη, αστεία πτυχή της καθημερινότητάς μας αν τριγύρω δεν υπήρχε η θανάσιμη απειλή της πανδημίας.
Αυτό το κίνημα του χαβαλέ, για τις ανάγκες του οποίου συνωστίζονται εκατοντάδες νεαροί στις πλατείες για να «διακηρύξουν» το δικαίωμά τους στην ελεύθερη μετακίνηση «κόντρα στην κυβέρνηση» έχει πολιτική και κομματική στόχευση. Χειραγωγείται από την άκρα αριστερά και ευνοεί τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποδοκιμάστηκε από τον ελληνικό λαό στις απανωτές εκλογές του 2019.
Είναι στ’ αλήθεια θλιβερό να συμμετέχουν τόσοι άνθρωποι σε έναν τέτοιο παραλογισμό, ο οποίος πιθανότατα θα έχει θλιβερό τέλος. Όλες και όλοι γνωρίζουμε καλά ότι αν υπάρξει εκ νέου μετάδοση του κορωνοϊού, ο ιός δεν θα ρωτήσει ούτε ποιο κόμμα στηρίζει ο ασθενής ούτε τις πεποιθήσεις του. Απλώς θα επιτεθεί στον πάσχοντα οργανισμό και οι όψιμοι «αντιστασιακοί» θα αναζητούν εναγωνίως νοσηλεία είτε για τους εαυτούς τους είτε για τα προσφιλή σε αυτούς πρόσωπα, με ολέθριες συνέπειες και για το κοινωνικό σύνολο.
*η Ζωή Ράπτη είναι Βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών και Αν. Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας
