“Ἡ σκέψη ὅτι μέσα ἀπό τήν θνητότητά μας κτίζεται ἡ ἀθανασία, δηλαδή κερδίζεται ἡ σωτηρία, εἶναι ἡ μεγαλύτερη παρηγοριά”
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Ποτάμι πού κυλάει ἀσταμάτητα εἶναι ὁ χρόνος. Στό περασμά του σαρώνει τά πάντα καί σκορπίζει τήν ζωή μας. Γι’ αὐτό κάθε φορά πού μετρᾶμε τά σβησμένα κεριά μας, θλιβόμαστε καί μελαγχολοῦμε, καθώς συνειδητοποιοῦμε πώς μεγαλώνουμε, γερνᾶμε καί τελικά φεύγουμε, ἀφοῦ κάθε στιγμή μᾶς φέρνει πιό κοντά σέ ἕνα ἀναπόφευκτο τέλος. Ὁ πολιτισμός καί ἡ καθημερινότητά μας προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν νά γίνουμε καί νά εἴμαστε πολῖτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ὅμως ὁ χρόνος μᾶς ἀναγκάζει νά ἀποδεχτοῦμε ὅτι εἴμαστε πρωτίστως καί κατεξοχήν «ὁδῖτες» τοῦ κόσμου, δηλαδή διερχόμενοι
καί περαστικοί ἀπό αὐτόν τόν κόσμο.
Αὐτή ἡ παροδικότητα καί θνητότητα δέν εἶναι ἐλάττωμα τῆς ἀνθρώπινης φύσης μας, ἀλλά προνόμιο καί εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ σέ ὅλους μας. Καί αὐτό, γιατί ὁ διερχόμενος ἄνθρωπος δέν εἶναι στάσιμος καί καθηλωμένος. Ἔχει ἐλευθερία κινήσεων καί ἐπιλογῶν, πού δημιουργοῦν πλοῦτο παραστάσεων καί βιωμάτων. Ὁ πορευόμενος ἄνθρωπος ἔχει τέλος καί προορισμό. Ἄλλωστε οἱ ἔννοιες ἀποστολή καί σκοπός, πορεία καί τέλος εἶναι ἄρρηκτα δεμένες μέ τήν παροδικότητά μας. Φαινομενικά ἡ θνητότητα, ἡ παροδικότητα καί τό πεπερασμένο τοῦ χρόνου εἶναι ἔννοιες διαμετρικά ἀντίθετες μέ τήν αἰωνιότητα καί τήν ἀθανασία. Κι ὅμως, λησμονοῦμε ὅτι ὁ ἄχρονος Θεός πρῶτα δημιούργησε τόν χρόνο καί στήν συνέχεια τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο.
Ἔστω κι ἄν Ἐκεῖνος στέκεται πέρα καί πάνω ἀπό κάθε περιορισμό, πέρα καί πάνω ἀπό τόν χῶρο καί τόν χρόνο, γεμίζει καί τήν ἐλάχιστη στιγμή τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου μέ τήν πανταχοῦ παρουσία Του.
Γεμίζει καί τήν ἐλάχιστη διάσταση τοῦ χώρου καί τῆς δημιουργίας μέ τήν ἀνύστακτη πρόνοιά Του. Ἡ σκέψη ὅτι μέσα ἀπό τήν προσωρινότητα καί τήν θνητότητά μας κτίζεται ἡ αἰωνιότητα καί ἡ ἀθανασία, δηλαδή κερδίζεται ἡ σωτηρία, εἶναι ἡ μεγαλύτερη παρηγοριά μας. Αὐτό μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀδιάψευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «ὁ κόσμος παράγεται καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ, ὁ δέ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα» (Α΄ Ἰω. 2,17).
Εὔχομαι καί προσεύχομαι νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός καί τό 2023 ὡς πρόσωπα καί ὡς λαός, ὡς Ἐκκλησία καί ὡς Ἔθνος, μέσα ἀπό τούς φόβους καί τίς βεβαιότητές μας, τούς κινδύνους καί τίς ἐλπίδες μας, αὐτές πού πέρασαν καί αὐτές πού θά ἔρθουν, νά μή βιώσουμε τίποτα περισσότερο ἀπό τό θελημά Του.
Καλή καί εὐλογημένη Χρονιά!
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου, Ὠρωποῦ καί Μαραθῶνος Κύριλλος
