Σε κάθε ιστορική επέτειο αναζητούμε ιστορικά ανάλογα στο σήμερα. Άλλοτε ουσιαστικά και άλλοτε για τυπικούς λόγους επειδή ως δημόσια πρόσωπα «έτσι πρέπει να κάνουμε». Καμιά φορά προσπαθούμε να προσαρμόσουμε το ιστορικό μήνυμα, σε σύγχρονα συνθήματα. Ίσως κάποιοι συμπολίτες μας δίπλα στο ΟΧΙ του 1940 να βάλουν το «ΟΧΙ» στα μέτρα, στην τρόικα, στη Μέρκελ, στην κυβέρνηση κ.λ.π.. Είναι και αυτό μια έκφραση που με ένα ιστορικό αυτοματισμό αντικαθιστά λέξεις στο σήμερα και που η έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας, απαιτούν και καλωσορίζουν την ύπαρξή τους, ως κομμάτι της ουσίας της ίδιας της ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Υπάρχει ένα σημαντικό νόημα στο μεγαλειώδες «ΟΧΙ» του ‘40, που κατά τη γνώμη μου υπερβαίνει την άρνηση που υπονοεί. Μέσα από τον πανεθνικό, παλλαϊκό ξεσηκωμό, πίσω από το βροντερό «ΟΧΙ», ακούγονταν με σιωπή και φώς πολλά «ΝΑΙ». Το «ΟΧΙ» στον φασισμό και το Ναζισμό, εμπεριείχε ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ελευθερία, την Δημοκρατία και τον ανθρωπισμό.
Το βροντερό ΟΧΙ στον κατακτητή περιελάμβανε το μεγάλο ΝΑΙ στο να διαφεντέψουμε οι ίδιοι ως Έλληνες τον τόπο μας και να τον διαμορφώσουμε όπως τον ονειρευόμαστε. Το μεγάλο ΟΧΙ με τίμημα τη ζωή, έκρυβε μέσα του το μεγάλο ΝΑΙ στην ίδια τη ζωή ως αυταξία. Το αίτημα για απελευθέρωση δεν αφορούσε μόνο στο διώξιμο του ξένου δυνάστη, αλλά και στην απελευθέρωση σε ό,τι σάπιο γέννησε, έθρεψε και στηρίχτηκε ο ίδιος ο φασισμός (αδίστακτοι μαυραγορίτες, πουλημένα τομάρια που κατέδιδαν Έλληνες για μια λίρα, την λογική του αρπάγματος των κόπων μιας ζωής, τη βία).
Η απελευθέρωση δεν ήταν απλά το «διώξιμο του ξένου», αλλά και του ντόπιου {ανθ}ελληνικού παρασιτισμού. Η Ελλάδα της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Ειρήνης, της προσπάθειας, της προκοπής, των αξιών, πάλευε μέσα από το πανεθνικό ΟΧΙ, για τα μεγάλα της ΝΑΙ. Για να νικήσει χρειάστηκε η ατομική εγρήγορση, η προσωπική ευθύνη και η ενότητα των πολιτών.
Έχουμε την τιμή και την υπερηφάνεια να είμαστε πολίτες μιας πόλης που ανήκει στο χρυσό πίνακα της ιστορίας με ήρωες, που στο Μπλόκο της Καλογραίζας με το αίμα τους πότισαν το δέντρο της ζωής και της ελευθερίας. Η στάση κάθε Ιωνιώτη, Έλληνα πατριώτη είναι ο αξιακός κώδικας που μας παρέδωσε σήμερα η γενιά του ‘40. Στέκομαι λοιπόν με σεβασμό και δέος και λέω για την γενιά της Εθνικής Αντίστασης δανειζόμενος τα λόγια του ποιητή:
«Τόσα που έκαμες λίγα δεν είναι. Εδώ που έφτασες, μεγάλη δόξα» !!
Σήμερα 72 χρόνια μετά, το μεγάλο ΟΧΙ χρειάζεται να το διατυπώσουμε με βροντερά ‘’ΝΑΙ’’.
Ένα ΝΑΙ αξιών, δημιουργίας, προκοπής, κοινωνικής αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, ειλικρίνειας ουσιαστικής παιδείας και πραγματικού πολιτισμού.
Ίσως χρειαστούν πολλά χρόνια κι αγώνες για να τα κάνουμε πράξη σε όλη τη χώρα. Είμαι σίγουρος όμως ότι μπορούμε να κάνουμε ένα σημαντικό ξεκίνημα εφαρμόζοντας όσο περισσότερα από αυτά τα ΝΑΙ, τουλάχιστον στη πόλη μας.
Στον τρόπο που λειτουργεί ο Δήμος μας, στην κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο, σε κάθε σπίτι, στην οικογένεια.
Μέσω του «ΟΧΙ», ας κρατήσουμε τα μεγάλα ΝΑΙ σαν ένα μικρό καθημερινό «φως» που φυλάει το βράδυ τα παιδιά μας.
Παναγιώτης Μανούρης
Επικεφαλής της αυτοδιοικητικής κίνησης
« Νέα Ιωνία ~ Νέα Άποψη ».
