“50 χρόνια μετά τη χούντα και σημαντικά τοπόσημα για την πάλη του λαού παραμένουν εγκαταλελειμμένα”
Το ζήτημα της ιστορικής μνήμης του αντιδικτατορικού αγώνα του λαού της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Χαλκηδόνας, έθεσε ο Νίκος Σερετάκης στην έναρξη της πρόσφατης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, που συνέπεσε με την επέτειο των 50 χρόνων από την αποκατάσταση την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Σημείωσε μεταξύ άλλων: “50 χρόνια πριν, στις 23 Ιουλίου 1974, κι ενώ τουρκικός στρατός είχε εισβάλει στην Κύπρο, η χούντα παρέδιδε τη σκυτάλη στις αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Είχε προηγηθεί η άνοδος των εργατικών λαϊκών αγώνων, η καταστολή του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, η πτώση του βιοτικού επιπέδου λόγω της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης του 1973 και τελικά το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και η τουρκική εισβολή.
Κάτω από τον φόβο μιας πιο ενεργής και αποφασιστικής παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις, επιλέχθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ως η καλύτερη επιλογή για την «επανεκκίνηση» του αστικού πολιτικού συστήματος και έτσι συγκρότησε την κυβέρνηση της λεγόμενης «εθνικής ενότητας» στις 24 Ιουλίου 1974. Η αλλαγή στη διακυβέρνηση, αυτό που έχουμε συνηθίσει να λέμε «Μεταπολίτευση», υπήρξε προϊόν συμβιβασμού ανάμεσα στην ηγεσία της Χούντας από τη μια και τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τους αστούς πολιτικούς ηγέτες από την άλλη, προκειμένου να συνεχίσουν να εξυπηρετούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα γενικότερα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και χωρίς να διαταραχθούν οι διεθνείς συμμαχίες της.
Η επέτειος αυτών των ημερών, πάνω από όλα, φέρνει στη σκέψη μας όλους και όλες που έχασαν τη ζωή τους στα δύσκολα χρόνια της επτάχρονης στρατιωτικής δικτατορίας.
Είμαστε περήφανοι που το ΚΚΕ ήταν το κόμμα που έδωσε στον αντιδικτατορικό αγώνα τις περισσότερες θυσίες, το το μοναδικό κόμμα που αντιτάχθηκε στις μανούβρες “φιλελευθεροποίησης” της Χούντας.
Τιμάμε όλους όσους είχαν συμβολή στον λαϊκό αγώνα με οποιονδήποτε τρόπο. Τους ανθρώπους που βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν διώχθηκαν τρόπους διώχτηκαν από τη χούντα και γενικά από την κρατική καταστολή.
Οι διοικήσεις του Δήμου μας, τα τελευταία πολλά χρόνια, έχουν επιλέξει να αφήσουν στην εγκατάλειψη και τη λήθη σημαντικά τοπόσημα συνδεδεμένα με τον αντιδικτατορικό αγώνα του λαού μας.
Η προτομή του Σπύρου Μουστακλή παραμένει βανδαλισμένη, εικόνα θλιβερή, ανάξια αυτής της μορφής του αντιδικτατορικού αγώνα.
Εκεί που ήταν τα κρατητήρια της ΕΑΤ ΕΣΑ, δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει τους αγωνιστές που φυλακίστηκαν και μαρτύρησαν, πέρα από μια αναμνηστική πλάκα στο εσωτερικό του 2ου Νηπιαγωγείου Νέας Χαλκηδόνας που μπήκε επί Δημαρχίας Παπαμικρούλη
Στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου της ΑΕΚ, υπάρχουν κυριολεκτικά τα πάντα, εκτός από οποιαδήποτε αναφορά στο γεγονός ότι την 21η Απρίλη μετατράπηκε από τους συνταγματάρχες σε ένα από τα κύρια στρατόπεδα συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων, κατά κύριο λόγο κομμουνιστών και αριστερών, το δεύτερο μεγαλύτερο μετά τον ιππόδρομο.
Έχει ευθύνη και υποχρέωση ο Δήμος να αναδείξει αυτά τα τοπόσημα με τον τρόπο και το σεβασμό που τους αξίζει ώστε να κρατήσουμε τη μνήμη ζωντανή.
Αυτά τα χρόνια ήταν και 50 χρόνια αντιλαϊκών πολιτικών. Ο αστικός κοινοβουλευτισμός απέδειξε ότι δεν μπορεί να αλλάξει τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους, ούτε της ανάπτυξης. Η εξουσία του κεφαλαίου έχει δείξει ότι δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις είτε ως φόβητρο είτε ως εναλλακτική μορφή διακυβέρνησης.”
