Ανακοίνωση του Ιωνικού Συνδέσμου για τη Δέσποινα Βενετσανοπούλου
To Δ.Σ. του Ιωνικού Συνδέσμου πληροφορήθηκε με θλίψη την απώλεια της Δέσποινας Βενετσανοπούλου. Η Δέσποινα Βενετσανοπούλου, εκτός από σημαντικό μέλος του συλλόγου μας ήταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων για καλύτερη ζωή. Στο πρόσωπο της Δέσποινας θυμόμαστε τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, των αγώνων για τη Δημοκρατία, των σύγχρονων αγώνων για καλύτερη ζωή. Θυμόμαστε ότι η Δέσποινα ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Τη θυμόμαστε περισσότερο σαν μια έφηβη που συνέχιζε τους αγώνες και σε μεγάλη ηλικία. Βλέπαμε το κορίτσι που βασάνιζαν το Μάη του ‘44 να είναι μπροστά μας με την ίδια ορμή, σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα πάνω της, και να μας λέει άντε βρε θα τα καταφέρουμε. Αυτό το τίποτα που πίστευε η ίδια ότι έκανε είναι ήδη πολύ για εμάς τους νεότερους.
Εγώ δεν έκανα τίποτα σπουδαίο έλεγε, κι όμως η διαδρομή της ήταν σημαντική. Πρόσφυγας, όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι της Νέας Ιωνίας έως τη δεκαετία του ’70, γεννήθηκε στο Νεφ Σεχίρ (Καισάρεια) της Μικράς Ασίας το 1922. Μωρό έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά με τους γονείς της και τα τρία αδέλφια της. 11 χρονών άρχισε τη δουλειά στα εργοστάσια όπως και τα περισσότερα παιδιά. Στην κατοχή οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Στο μπλόκο της Καλογρέζας συλλάβανε τον πατέρα της ενώ τη μητέρα της την έστησαν δυο φορές σε εικονική εκτέλεση. Η Δέσποινα πέρασε στην παρανομία και συλλαμβάνεται και βασανίζεται στο Περιστέρι.
Στο 7ο συνέδριο του ΚΚΕ συμμετείχε ως αντιπρόσωπος και γνώρισε τον πρώτο σύντροφο της ζωής της τον Ορέστη Μακρίδη. Από τα κάγκελα της φυλακής τον είδε για τελευταία φορά όταν τον πήγαν για εκτέλεση. Η Δέσποινα δικάστηκε σε ισόβια.
Το ’52, με τη γενική αμνηστία του Πλαστήρα, βγήκε από τη φυλακή και επέστρεψε στη Νέα Ιωνία. Μαζί με συναδέλφους της ίδρυσε το Σωματείο Κλωστοϋφαντουργών του οποίου για 15 χρόνια ήταν πρόεδρος. Το ’55 εκλέχθηκε η πρώτη γυναίκα Δημοτική Σύμβουλος στη Νέα Ιωνία με το ψηφοδέλτιο του Καμάρη.
Το 1959 γνώρισε τον Βενετσάνη Βενετσανόπουλο. Το 1967 εξορίστηκε στη Γυάρο όπου έμεινε 4 χρόνια. Μετά τη χούντα διεκδίκησε μαζί με τους συναδέλφους της συνταξιούχους τα περιουσιακά στοιχεία του Σωματείου Συνταξιούχων του οποίου ήταν πρόεδρος μέχρι πρόσφατα.
Σε όλη τη διαδρομή δεν ήταν μόνη της. Είχε κοντά της, εκτός από τους συντρόφους της, και τους απλούς ανθρώπους που πολλές φορές διαφωνούσαν με όσα έκανε. Τη βοήθησαν όμως και την έκρυψαν με κίνδυνο της ζωής τους γιατί ήξεραν ότι όσα έκανε ήταν για καλό. Ποτέ δε μίλησε άσχημα σε κανένα παρά μόνο όταν έπρεπε να διεκδικήσει για το καλό των συναδέλφων της. Ήταν πάντα πιεστική σε αυτούς που απευθυνόταν. Μιλούσε πάντα με επιχειρήματα και με επιμονή στα αιτήματά της δίνοντας λύσεις.
Αυτή ήταν η Δέσποινα η οποία μας δίδαξε ήθος, συνέπεια, αξιοπρέπεια και πάνω από όλα σε αυτή τη δύσκολη εποχή που ζούμε και θέλουν να καταργήσουν όλες τις κατακτήσεις των εργαζομένων, να μην το βάλουμε κάτω, να προχωρήσουμε ξανά στη διεκδίκηση για μια καλύτερη ζωή για ένα καλύτερο αύριο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιωνικού Συνδέσμου αποφάσισε στην έκτακτη συνεδρίαση της 5ης Δεκεμβρίου αντί για στεφάνι, να καταθέσει 50 ευρώ στην επιτροπή κοινωνικής αλληλεγγύης.
Το Δ.Σ. του Ιωνικού Συνδέσμου
