Κώστας Σημίτης: Η ηθική της ευθύνης
Αναρίθμητοι οι δρόμοι της πολιτικής. Μπορεί να ξεπηδήσει ανά πάσα στιγμή εκεί που δεν την περιμένει κανείς. Αρκεί να δώσει το έναυσμα υψηλό πολιτικό αισθητήριο.
Την περασμένη Δευτέρα ξεπήδησε στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Αφορμή μια πρωτοβουλία ενός από τα πιο συγκροτημένα, υπεύθυνα και δημιουργικά στελέχη που ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ.
Η Άννα Διαμαντοπούλου είχε την ιδέα της οργάνωσης μιας τιμητικής εκδήλωσης για τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και το έργο του.
Η εκδήλωση πήρε – και δικαίως- διαστάσεις μείζονος πολιτικού γεγονότος. Κι όχι μόνο: Αποτέλεσε και «πολιτισμική ανατροπή», κατά την προσφυή διαπίστωση της Διαμαντοπούλου.
Εκτός από τη διαφορετική πνοή, που έφερε στην άχαρη πολιτική καθημερινότητα, άνοιξε νέο δρόμο: Στην Ελλάδα, για πρώτη φορά τιμήθηκε εν ζωή το πρόσωπο και το έργο ενός Πρωθυπουργού. Κι αυτό είναι πολιτισμική ανατροπή.
Δεν ήταν εύκολο και δεν μπορούσε να γίνει, αν δεν επρόκειτο για το πρόσωπο και το έργο του Κώστα Σημίτη. Ενός ηγέτη που αντιλαμβανόταν την πολιτική ως χρέος και ευθύνη. Μακριά από κάθε ιδιοτέλεια και ευτέλεια. Με μόνο κίνητρο τη φιλοδοξία της δημιουργικής προσφοράς στη χώρα και την κοινωνία.
Άνθρωπος χαμηλών τόνων αλλά ισχυρής θέλησης. Χωρίς εντυπωσιακό παράστημα και ρητορική δεινότητα αλλά με οργανωμένη σκέψη, ακάματη εργατικότητα, βαθιά καλλιέργεια και γνώση, διορατικότητα και οξυδέρκεια, εύστοχη εκτίμηση συνθηκών και δεδομένων, σωστή ιεράρχηση στόχων, επιμονή και προσήλωση και μεθοδικός σχεδιασμός για την υλοποίησή τους.
Μ’ αυτές τις αρετές πέτυχε το Ηράκλειο έργο της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ και το Ευρώ, την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την εκτέλεση μεγάλων έργων υποδομής ( αεροδρόμιο, Μετρό, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, Εγνατία οδό κ.λ.π.) και τον γενικότερο εκσυγχρονισμό της χώρας.
Άσκησε την εξουσία με υποδειγματικό ήθος και σεμνότητα, χωρίς την παραμικρή έπαρση. Αφοσιωμένος στο έργο και την προσπάθεια για την υλοποίηση των στόχων του, δεν προκάλεσε, δεν κορόιδεψε, δεν καταδημαγώγησε, δεν υπέκυψε στον φόβο του πολιτικού κόστους, αψήφησε πανίσχυρες αντιστάσεις.
Η οχτάχρονη πρωθυπουργία του ήταν εποχή έργων, υψηλού διεθνούς κύρους της χώρας και σπάνιας κοινωνικής ηρεμίας.
Παρέδωσε τη χώρα πολύ καλύτερη – και σε πολύ καλύτερη θέση _ απ’ ό, τι την παρέλαβε. Επιπλέον με τον τρόπο και το παράδειγμά του διαπαιδαγώγησε και ανέδειξε μια γενιά στελεχών που μέχρι και σήμερα, είκοσι χρόνια μετά την αποχώρησή του, προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες.
Αυτό το υπόβαθρο δημιούργησε το πολιτικό – και πολιτισμικό- γεγονός της Δευτέρας. Η παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού, τριών πρώην Πρωθυπουργών, ηγετικών στελεχών και προσωπικοτήτων απ’ όλους τους τομείς της κοινωνίας και πλήθους κόσμου, δεν αποτελεί δικαίωση του Κώστα Σημίτη. (Αυτή ανήκει στους ιστορικούς). Αποτελεί ένα βήμα εμπρός στα πολιτικά ήθη και τον πολιτισμό μας.
