Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Ιατρείο Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας – Ν. Ιωνίας και γύρω περιοχών
Στο ολυμπιακό κέντρο Γαλατσίου από την πρώτη Οκτωβρίου φιλοξενούνται σταθερά 700 – 800 περίπου πρόσφυγες οι οποίοι ταχύτατα (μέσα σε 36 ώρες, κατά μέσο όρο) φεύγουν, συνεχίζοντας το ταξίδι προς τα σύνορα. Από τις πρώτες ώρες φιλοξενίας των προσφύγων βρισκόμαστε στο χώρο και προσπαθούμε να παρέχουμε στοιχειώδεις ιατρικές υπηρεσίες, τόσο εξετάζοντας ασθενείς και παρέχοντας οδηγίες και φάρμακα όσο και προσπαθώντας να βοηθήσουμε το Δήμο Γαλατσίου να δημιουργήσει και διατηρήσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες ασφαλούς διαβίωσης για τους ανθρώπους.
Αυτές τις δεκαπέντε μέρες γίναμε όλοι πιο πλούσιοι – με τις ιστορίες, τον πόνο και την ελπίδα που μοιράστηκαν μαζί μας οι κατατρεγμένοι, με τα γέλια των παιδιών που μέσα στη μαυρίλα κρατάνε ανόθευτη τη χαρά της ζωής, με την τεράστια προσφορά των εθελοντών από το υστέρημά τους σε εργασία, χρόνο, υλικά, με τη συνεργασία μας με τους δεκάδες ανθρώπους από το δήμο Γαλατσίου, άλλα κοινωνικά ιατρεία, γείτονες, οργανώσεις και τόσους άλλους. Γίναμε και πιο σοφοί – έχοντας την ευκαιρία, απ’ αυτή τη θέση, να παρατηρήσουμε τη χρησιμοποίηση των ανθρώπων για «επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας για τηλεοπτική χρήση» (πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί ο …αιφνιδιαστικός εμβολιασμός (!) όσων βρέθηκαν απέναντι από τις κάμερες για λίγα λεπτά;) ή την αναλγησία κρατικών φορέων (όταν το ΤΑΙΠΕΔ ανησυχεί για την «περιουσία του» σε βάρος της υγείας των ανθρώπων που φιλοξενούνται στο χώρο, και το υπουργείο υγείας θεωρεί ότι δε μπορεί να παρέμβει!)
Ωστόσο, ξέρουμε ποια είναι τα όρια και οι δυνατότητες της παρέμβασής μας. Δεν θέλουμε, αλλά ούτε και μπορούμε να υποκαταστήσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας. Δεν μπορούμε να καλύπτουμε σταθερά τις ανάγκες ενός τόσο μεγάλου πληθυσμού, δεν έχουμε τα απαιτούμενα μέσα, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τη διασύνδεση των αναγκαίων υπηρεσιών, δεν έχουμε τη δυνατότητα να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των ανθρώπων – φιλοξενούμενων και εθελοντών. Δεν είναι αυτός ο ρόλος μας. Η θέση μας είναι αλληλέγγυα, δίπλα στους πρόσφυγες- μετανάστες και στο σύνολο των πολιτών που από αισθήματα αλληλεγγύης ή/και καθήκοντος και όχι για μικροπολιτικές σκοπιμότητες παλεύουν από την πρώτη μέρα για τη διατήρηση της ζωής και της ελπίδας. Κι αυτή τη θέση, αυτό το ρόλο δεν θα τον υπηρετήσουμε εάν συνεχίσουμε αποκλειστικά και μόνον να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας προσπαθώντας να καλύψουμε την κρατική ανεπάρκεια.
Απαιτούμε:
Το υπουργείο υγείας να αναλάβει τις ευθύνες του, τόσο απέναντι στους πρόσφυγες – μετανάστες όσο και στην προάσπιση της δημόσιας υγείας: Κάλυψη των υγειονομικών αναγκών σε 24ωρη βάση, διασύνδεση με τα δημόσια νοσοκομεία, διαχείριση περιστατικών που χρήζουν περαιτέρω κοινωνικής μέριμνας (όπως η προστασία ασυνόδευτων ανηλίκων), πρωτόκολλα διαδικασιών, συντονισμός.
Να παραχωρηθούν άμεσα όλοι οι αναγκαίοι χώροι του ολυμπιακού κέντρου για τη σωστή φιλοξενία των ανθρώπων. Να ανοίξει ο χώρος του ιατρείου ( όπου, θεωρητικά τουλάχιστον, οφείλει να υπάρχει και ο απαραίτητος εξοπλισμός από το 2004 – αλλά, ακόμα κι αν είναι άδειο, θα έχει παράθυρα, εξαερισμό, νιπτήρα και κλειδαριά) και να λειτουργήσουν τα συστήματα εξαερισμού. Τα ολυμπιακά ακίνητα πληρώθηκαν (και θα πληρώνονται για πολλά χρόνια ακόμα) από τον ελληνικό λαό – είναι δική μας περιουσία κι όχι του ΤΑΙΠΕΔ.
Εμείς θα παραμείνουμε στο πλευρό των δοκιμαζόμενων ανθρώπων και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε το αυτονόητο: την αντιμετώπισή τους ως ανθρώπων και όχι ως ενός ακόμα προβλήματος που ήρθε να διαταράξει την κατά τα άλλα ομαλή (:) μνημονιακή πορεία της χώρας.
