ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ Ή ΝΕΑ ΕΜΠΛΟΚΗ;
– Γράφει ο π. Δήμαρχος Μεταμόρφωσης Μιλτιάδης Καρπέτας
Οι εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ, στις 6/13 Οκτωβρίου αποτελούν αντικειμενικά μείζονος σημασίας πολιτικό γεγονός. Το ενδιαφέρον τους επεκτείνεται πολύ πέρα από το συγκεκριμένο κόμμα και τα όρια της Κεντροαριστεράς.
Δυνητικά τουλάχιστον, μπορεί να οδηγήσουν σε αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και κατ’ επέκταση να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις και την πορεία της χώρας.
Η συγκυρία στην οποία διεξάγονται, αφήνει μεγάλα περιθώρια (αναγκαίων και χρήσιμων) τεκτονικών ανακατατάξεων.
Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνθήκες φαρσοκωμωδίας, ανοίγει τον δρόμο για τον απεγκλωβισμό μεγάλων κοινωνικών δυνάμεων από τη χρόνια παγίδευσή τους στην καταδημαγώγηση και την εξαπάτηση.
Η ανισορροπία του πολιτικού συστήματος αποτελεί καθολική διαπίστωση. Ακόμα και η Κυβέρνηση παραδέχεται ότι η έλλειψη εναλλακτικής διάδοχης κατάστασης είναι πρόβλημα για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας.
Η επικίνδυνη άνοδος της ακροδεξιάς στην καρδιά της Ευρώπης -προπαντός σε Γαλλία και Γερμανία- κάνει επιτακτικότερη την ανάγκη συγκρότησης σοβαρής αντιπολίτευσης.
Η προφανής κόπωση της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, κάνει πιο επείγουσα την ανάγκη για ετοιμότητα διαδοχής της.
* * *
Σ’ αυτό το πολιτικό περιβάλλον, οι εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν μοναδική ευκαιρία για το ίδιο και -πιθανώς- και για τη συνολική αναβάθμιση της πολιτικής της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον αντικειμενικά και εκ των πραγμάτων η αξιωματική αντιπολίτευση. Ο υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ, για όσο ακόμα κατέχει τυπικά αυτή τη θέση, δεν μπορεί πλέον ν’ ανταποκριθεί στο ρόλο, ούτε να αρθρώσει στοιχειωδώς πολιτικό λόγο.
Αλλά και για το ΠΑΣΟΚ, η (δεδομένη) ανάδειξή του σε δεύτερο κόμμα και η σίγουρη αύξηση των ποσοστών του, δεν αρκεί. Για να αποτελέσει εναλλακτική λύση και να μπορέσει να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία, απαιτούνται βαθιές αλλαγές.
Η επίκληση του «ένδοξου παρελθόντος» και της ιστορικής προσφοράς, τονώνει τους οπαδούς αλλά δεν λέει πολλά στους πολίτες.
Η ερμηνεία της σημερινής πραγματικότητας με όρους, σχήματα και παραστάσεις του παρελθόντος, προκαλεί πολιτική μυωπία, θολώνει την κρίση και κάνει ρηχό τον αντιπολιτευτικό λόγο.
Μονότονες καταγγελίες, ισοπεδωτικές λογικές, παρωχημένα συνθήματα και ανούσιες φλυαρίες περί ενιαίας κεντροαριστεράς, αφορούν έναν στενό κύκλο οπαδών και επαγγελματιών της πολιτικής. Δύσκολα αγγίζουν την ευρύτερη κοινωνία.
* * *
Η εκλογή νέας ηγεσίας είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ αλλά και για να απαλλαγεί οριστικά η πολιτική ζωή της χώρας από τα τοξικά κατάλοιπα της κρίσης.
Αν η εκλογική διαδικασία ξεπεράσει τα στενά όρια μηχανισμών, αλληλεξαρτήσεων και δικτύων και καταστεί υπόθεση των προοδευτικών πολιτών, η ευκαιρία δεν θα χαθεί.
Θ’ αποτελέσει νέο ξεκίνημα για το ΠΑΣΟΚ, θα αναζωογονήσει την πολιτική ζωή και κάνει γόνιμη και ουσιαστική την πολιτική αντιπαράθεση.
