Μύθοι και πραγματικότητα για τη βία των ανηλίκων
Η Εργατική Λέσχη Νέας Ιωνίας διοργανώνει εκδήλωση στις 31/01, 7μμ, (Ελ. Βενιζέλου 84, Άγαλμα Μητέρας) ώστε να συζητηθούν συλλογικά τα βαθύτερα αίτια της βίας μεταξύ των ανηλίκων και να εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να οργανωθεί από κοινού ο αγώνας, για μια εκπαίδευση και κοινωνία στο ύψος των πραγματικών αναγκών!
Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι:
Γιώργος Νικολαϊδης, Ψυχίατρος, διευθυντής Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας στο Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού
Τάνια Τσιτούρα, Ψυχολόγος, Ειδικευόμενη Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια
Στην πρόσκληση της Εργατικής Λέσχης σημειώνεται: “Το φαινόμενο της νεανικής «παραβατικότητας» προβάλλεται ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα από τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης και συχνά παρουσιάζεται ως κάτι το πρωτοφανές και ανησυχητικό. Ωστόσο, η σύγχρονη πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη και συνδέεται με βαθύτερες αιτίες που σχετίζονται άμεσα με τη σύγχρονη ασφυκτική καθημερινότητα που βιώνουν οι νέοι και οι οικογένειές τους, ιδιαίτερα τα πιο φτωχά και λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Η φτώχεια, η ανεργία, η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, καθώς και η εμπορευματοποίηση όλων των πτυχών της ζωής μας, αυτά και πολλά ακόμη, είναι φυσικό να δημιουργήσουν ανυπέρβλητα εμπόδια στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη και ζωή των νέων. Ειδικότερα, οι νέοι καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα διαλυμένο εκπαιδευτικό σύστημα και να επιβιώσουν μέσα σε ένα καθεστώς που προωθεί «αξίες» όπως ο ατομικισμός και ο ανταγωνισμός. Ταυτόχρονα, το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να καταστείλει κάθε φωνή αντίδρασης με την επιβολή του φόβου και της τρομοκρατίας. Τα παραπάνω ενισχύουν την καταπίεση, την ανασφάλεια και το άγχος τους γεννώντας περαιτέρω βία ως μια μορφή έκφρασης της δυσφορίας που βιώνουν στο σήμερα.
Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας, για να αντιμετωπίσουν τη νεανική «παραβατικότητα», ψάχνουν να βρουν που θα επιρρίψουν την ευθύνη για τις βαθιές ανεπάρκειές τους, κάτι που τους συμφέρει μάλιστα για να μπορούν να περνούν όλη την επιχειρηματική τους λογική στα σχολεία και εν τέλει να αποκλείουν τα πιο ταξικά και πληττόμενα στρώματα. Οι συγχωνεύσεις τμημάτων, η ΕΒΕ, η τράπεζα θεμάτων, η αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών, η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών των σχολείων, καθώς και η προώθηση συγκεκριμένων δεξιοτήτων που εξυπηρετούν το σύστημα, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της υποβάθμισης και υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης. Για να πετύχουν όλα τα παραπάνω και να καταπνίξουν οποιαδήποτε αντίσταση, τιμωρούν είτε τους/ις ίδιους/ες τους/ις μαθητ(ρι)ες, με αποβολές, στιγματισμό και καταστολή είτε τους γονείς απειλώντας τους με βαριές ποινές, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και με φυλάκιση, είτε τους εκπαιδευτικούς με πειθαρχικές διώξεις. Είναι φανερό πως η αυταρχικοποίηση και η τρομοκρατία μόνο να τροφοδοτήσουν εντονότερα τη βία μπορούν, αλλά και να εντείνουν την οργή και την αγανάκτηση των νέων.
Επιπλέον, παρόλο που οι αντιλήψεις της οικογένειας, του σχολείου και της κοινωνίας ασκούν σημαντική επίδραση στη συνείδηση των νέων, το σύστημα αξιών που τους μεταφέρουν καθορίζεται κυρίαρχα από το καπιταλιστικό σύστημα. Μέσα σε ένα σύστημα που προάγει διαρκώς την ανισότητα, τη βιαιότητα και την ανταγωνιστικότητα, οι νέοι δεν μπορούν παρά να αντιδράσουν στις πολλαπλές επιθέσεις που δέχονται, να αγωνιστούν κόντρα στις πολιτικές που διαλύουν τη ζωή και το μέλλον τους και να διεκδικήσουν τις πραγματικές τους ανάγκες.
Είναι κρίσιμο και επιτακτικό να προσεγγίσουμε τη βία μεταξύ των ανηλίκων ως καθρέφτη της ευρύτερης δυστοπικής καθημερινότητας που βιώνουν. Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, αναδεικνύεται η ανάγκη μιας ολιστικής προσέγγισης στην εκπαίδευση, η οποία θα εξασφαλίζει δημόσια, δωρεάν και απελευθερωτική παιδεία, μια παιδεία που θα μορφώνει ολόπλευρα, που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών, καλλιεργώντας την προσωπικότητα, την κριτική σκέψη και τα ενδιαφέροντά τους, με γνώμονα τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη.”
