Αναλυτικά, το σκεπτικό της απόφασης της δικαιοσύνης
Τη δική τους μάχη στα δικαστήριο δίνουν αυτό το διάστημα χιλιάδες δανειολήπτες σε όλη τη χώρα που προσπαθούν προστατευτούν έναντι των διεκδικήσεων που έχουν οι τράπεζες εις βάρος τους έχοντας ως σύμμαχο το Νόμο 3869/2010, ο οποίος είναι γνωστός ως “Νόμος Κατσέλη” και δίνει την δυνατότητα σε υπερχρεωμένα νοικοκυριά να ρυθμίσουν τις οφειλές τους. Συγκεκριμένα πολίτες που έχουν αποδεδειγμένη αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους μπορούν να ρυθμίσουν την οφειλή τους και να απαλλαγούν από ένα σημαντικό κομμάτι των οφειλομένων.
Ο Νόμος προβλέπει στην αρχή τη διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Αν δεν ευοδωθεί, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν στα δικαστήρια. Έτσι λοιπόν αρκετοί έχουν ήδη υποβάλλει αιτήσεις στα Ειρηνοδικεία. Ωστόσο, οι δικάσιμοι συνήθως ορίζονται μετά από αρκετούς μήνες με τις τράπεζες να διεκδικούν στο μεσοδιάστημα τις οφειλές. Για αυτό λοιπόν και οι ιδιώτες αναγκάζονται να ζητήσουν ασφαλιστικά μέτρα, ώστε να βάλουν φρένο στις τράπεζες μέχρι να βγουν οι οριστικές αποφάσεις των δικαστηρίων.
Αυτή τη διαδικασία ακολούθησε και ένας δανειολήπτης από τη Νέα Ιωνία που έφτασε να χρωστάει το ιλιγγιώδες ποσό των 667.771,50 ευρώ στις τράπεζες, ένα ποσό στο οποίο δεν μπορούσε να ανταποκριθεί καθώς τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του υπέστησαν μειώσεις στο εισόδημα τους. Έτσι λοιπόν κατέθεσε πρώτα την αίτηση για να ρυθμίσει τα χρέη του και έπειτα άλλη αίτηση για αναστολή των πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης που είχαν επιβληθεί εις βάρος του από τις τράπεζες. Και πραγματικά το Ειρηνοδικείο Νέας Ιωνίας με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων έκανε δεκτή την αίτησή του αναστέλλοντας πολλαπλές διαταγές πληρωμής, μια κατάσχεση ακινήτου αλλά και κατάσχεση εις χείρας τρίτου, δηλαδή δέσμευση των τραπεζικών του λογαριασμών.
To δικαστήριο απέρριψε ως αβάσιμο τον ισχυρισμό των πιστωτών ότι ο αιτών περιήλθε εκ δόλου σε αδυναμία πληρωμής διότι δεν προσκόμισαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Επιπλέον στο σκεπτικό του αναφέρεται πως ο δανειολήπτης που αιτείται τη λήψη δανείου, δεν έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει τον πιστωτή να αποδεχθεί την πρότασή του. Και προστίθεται πως τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν τη δυνατότητα εκτός από την έρευνα των οικονομικών δυνατοτήτων του αιτούμενου δανείου (μέσω βεβαίωσης αποδοχών) “να διαπιστώσουν και τις λοιπές δανειακές υποχρεώσεις του σε άλλα πιστωτικά ιδρύματα ή την εν γένει οικονομική του συμπεριφορά (ακάλυπτες επιταγές) μέσω του συστήματος Τειρεσίας”. “Δολιότητα θα μπορούσε να υπάρχει”-αναφέρεται στην απόφαση του δικαστηρίου-” μόνο αν ο δανειολήπτης εξαπάτησε τους υπαλλήλους της τράπεζας προσκομίζοντας πλαστά στοιχεία ή αποκρύπτοντας υποχρεώσεις που για οπουδήποτε λόγο δεν έχουν καταχωρηθεί στις βάσεις δεδομένων που αξιοποιούν οι τράπεζες για την οικονομική συμπεριφορά των υποψήφιων πελατών τους”.
Το δικαστήριο ακόμα δέχεται πως ο αιτών βρίσκεται σε μόνιμη οικονομική αδυναμία να εξοφλήσει τα ληξιπρόθεσμα χρέη του που είναι υπερβολικά.
Δήλωση της δικηγόρου
Δικηγόρος του αιτούντα ήταν η κα Άννα Κορσάνου η οποία εξηγεί γιατί η συγκεκριμένη απόφαση του δικαστηρίου ήταν πολύ σημαντική: “H απόφαση με γλαφυρό τρόπο αποκρούει την ένσταση δόλου που προβάλλουν οι Τράπεζες, λαμβάνοντας ουσιαστικά το μέρος του οφειλέτη με την υπέρογκη οφειλή λέγοντας ουσιαστικά στις Τράπεζες αυτό που λέει και ο απλός κόσμος: “εσείς γιατί τα δίνατε;” .
Επιπλέον, αποκρούει την ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος που προέβαλλαν οι Τράπεζες, ενώ διευκρινίζει σαφώς ότι στο νόμο υπάγονται και μη ληξιπρόθεσμες οφειλές. Επίσης, πιθανολογεί την ευδοκίμηση της αίτησης άρα δίνει πιθανότητες επιτυχούς έκβασης στο Ειρηνοδικείο.
Η συγκεκριμένη απόφαση είναι σημαντική καθώς διασαφηνίζει νομικά θέματα, κάτι που είναι αναγκαίο, καθώς ο νόμος είναι σχετικά νέος και οι αποφάσεις σχετικά λίγες, στις οποίες η πρόσβαση και η μελέτη δεν είναι εύκολη σε όλους”.
Στο μεταξύ, μιλήσαμε με τον Δημοτικό Σύμβουλο Νέας Ιωνίας και δικηγόρο παρ’ εφέταις, κ. Χρήστο Αναμουρλόγλου, ο οποίος μας ενημέρωσε πως το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί ο αριθμός των συμπολιτών του που προσπαθούν να υπαχθούν στη ρύθμιση του νόμου των υπερχρεωμένων νοικοκυριών (Ν. 3869/2010).
Και ενώ αρχικά υπήρχε δικαιολογημένη δυσπιστία και επιφυλακτικότητα ως προς την αποτελεσματικότητα και την πρακτική εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου, εντούτοις με την έκδοση των πρώτων ευνοϊκών για τους δανειστές αποφάσεων από τα κατά τόπους Ειρηνοδικεία , το σκηνικό ανετράπη. “Όλο και περισσότεροι κάτοικοι της πόλης μας, ενός λαϊκού δήμου, αισθανόμενοι τη μέγγενη της τράπεζας να σφίγγει απειλητικά και αδυνατώντας πλέον να ανταποκριθούν στην πληρωμή των συνεχώς αυξανόμενων φόρων – χαρατσίων που αδίστακτα επιδίδεται η κυβέρνηση, αποφασίζουν να κινηθούν δραστικά και να περιορίσουν τις “απώλειες” στα εισοδήματά τους” υποστηρίζει ο κ. Αναμουρλόγλου. Η μόνη δυσκολία, σύμφωνα με τον ίδιο, έγκειται στην αργή απονομή της δικαιοσύνης, αφού αν αποφασίσει κάποιος κάτοικος του Δήμου να καταθέσει σχετική αίτηση ενώπιον του Ειρηνοδικείου Νέας Ιωνίας, η πιο σύντομη δικάσιμος που μπορεί να “πετύχει” είναι το Νοέμβριο του 2013!
“Εντούτοις, αυτό δεν πρέπει να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην εξασφάλιση προστασίας των οφειλετών” συμπληρώνει ο κ. Αναμουρλόγλου καθώς μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της κατατεθείσας αιτήσεως, οι πολίτες μπορούν να διαφυλάξουν την περιουσία τους από κινήσεις εκτέλεσης από μέρους των τραπεζών με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και την άμεση προστασία που αυτά μπορούν να εγγυηθούν (σ.σ. όπως είδαμε στην παραπάνω περίπτωση) .
Τέλος, ο δικηγόρος μας ενημέρωσε πως η πρώτη σχετική αίτηση συζητήθηκε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Νέας Ιωνίας μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο και πλέον εκκρεμεί η έκδοση της πρώτης απόφασης.
