Στη Ν. Φιλαδέλφεια η διπλή έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής
Στη Νέα Φιλαδέλφεια, και συγκεκριμένα στους εκθεσιακούς χώρους του Παγκόσμιου Πολιτιστικού Ιδρύματος Ελληνισμού της Διασποράς του Δήμου, φιλοξενείται η διπλή έκθεση «Η αττική γη υποδέχεται τους πρόσφυγες του ’22» και «Δρόμοι επιβίωσης» του Μορφωτικού Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία και του Μουσείου Μικρασιατικού Ελληνισμού «Φιλιώ Χαΐδεμένου», σε συνεργασία με τον Δήμο Ν. Φιλαδέλφειας.
Στα εγκαίνια, που πραγματοποιήθηκαν χθες, τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Νικόλαο Βούτση, εκπροσώπησε η βουλευτής Β’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ Αννέτα Καββαδία που αναφέρθηκε στις μνήμες και στα διαχρονικά διδάγματα της προσφυγιάς για την Ελλάδα.
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε την έκθεση ιδιαιτέρως σημαντική, καθώς, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «η από κοινού παρουσίαση των δύο εκθέσεων έρχεται, σε μια εποχή που η ξενοφοβία έχει σηκώσει κεφάλι τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας. Να θυμίσει πως οι δρόμοι της προσφυγιάς, είναι δρόμοι πολύ παλιοί, είναι δρόμοι ανάγκης, δρόμοι επιβίωσης για αυτούς που υποχρεώνονται να τους περπατήσουν. Είναι δρόμοι που πολλοί πατεράδες και μανάδες μας, παππούδες και γιαγιάδες μας ακολούθησαν γνωρίζοντας την πίκρα και τα βάσανα αυτού του ταξιδιού. Η από κοινού αυτή έκθεση, έρχεται να μιλήσει στην ευαισθησία μας αλλά και στη λογική μας. Βλέπουμε στα ντοκουμέντα που εκτίθενται, τις προσπάθειες, τις ελπίδες, τα όνειρα, τις απογοητεύσεις, τις ανθρώπινες απώλειες, τις δυσκολίες της καθημερινότητας, τις ελπίδες, τους φόβους, όσων βρέθηκαν στη δίνη της προσφυγιάς. Της τότε προσφυγιάς, αλλά και της σημερινής».
«Το 1922», συνέχισε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, «η πατρίδα μας δέχθηκε 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν υπό άθλιες συνθήκες. Το σχεδόν χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος έπρεπε τάχιστα να στεγάσει και να περιθάλψει αυτόν τον τεράστιο πληθυσμό. Ο ερχομός αυτών των ανθρώπων επέφερε βαθιές τομές εντός της ελληνικής κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα: οικονομικό, με τη δημιουργία πολυπληθούς εργατικής τάξης στα μεγάλα αστικά κέντρα, πολιτικό, με τη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτικών δυνάμεων, καθώς και πολιτισμικό, με νέα μουσικά ακούσματα, κουζίνα, νέες πνευματικές αναζητήσεις και λογοτεχνικά ρεύματα. Το προσφυγικό ρεύμα του 1922, παράλληλα με τη δυστυχία των ανθρώπων που την βίωσαν, έφερε και μια νέα γόνιμη δυναμική.
Σήμερα, υποδεχόμαστε ξανά πρόσφυγες. Πολλοί λιγότεροι από τότε, σε ένα κράτος σε συγκριτικά σαφώς καλύτερη κατάσταση. Είναι αλήθεια πως δεν μιλάνε τη γλώσσα μας, δεν ξέρουν τον πολιτισμό μας, έχουν άλλη θρησκεία. Αυτό τους κάνει λιγότερο άξιους της φιλοξενίας μας, της αλληλεγγύης μας, της ανθρωπιάς; Αυτό τους κάνει λιγότερο, εν δυνάμει, πολύτιμους αυριανούς πολίτες της χώρας μας;
Ο δρόμος που επιτυχημένα σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες ακολουθήσαμε το 1922 είναι ο δρόμος της υποδοχής, της παροχής βοήθειας, της ένταξης ανθρώπων που σήμερα έχουν ανάγκη και που μεθαύριο θα είναι πολύτιμα μέλη της κοινωνίας μας», κατέληξε η κυρία Αννέτα Καββαδία.
