Η ομιλία του Γραμματέα του Συνασπισμού κ. Δημήτρη Βίτσα, στο Συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας
Αγαπητές και αγαπητοί Σύνεδροι, από το βήμα του Συνεδρίου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων θέλω να χαιρετίσω τους αιρετούς της Αυτοδιοίκησης που σε τραγικά δύσκολους καιρούς, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, αγωνίζονται να κρατήσουν όρθιους τους Δήμους απέναντι στην ασκούμενη πολιτική κοινωνικής και εργασιακής καταστροφής μέσα από μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δανειακές συμβάσεις. Αυτή η πολιτική επεμβαίνει βίαια στο εισόδημα και στα δικαιώματα, επιτίθεται στο δικαίωμα στην εργασία, την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς προς το χειρότερο τον κοινωνικό ρόλο και τη δημοκρατική φύση της Αυτοδιοίκησης.
Χαιρετίζουμε τους συναγωνιστές Δημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους που στάθηκαν δίπλα στη χειμαζόμενη κοινωνία στο θέμα των χαρατσιών. Μπήκαν μπροστά, άνοιξαν δρόμους πρωτοβουλιών, πέτυχαν σημαντικές νίκες. Στάθηκαν μαζί με τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ, υπερασπίστηκαν τη δουλειά τους.
Σε όλο το προηγούμενο και σε όλο το επόμενο διάστημα ο ρόλος της κάθε Δημοτικής Αρχής δε θα κρίνεται απλά στην ιεράρχηση και τη σωστή επιλογή των λύσεων για τα προβλήματα σε τοπικό επίπεδο, αλλά κύρια στις συγκρούσεις που είναι διατεθειμένη να κάνει με την ασκούμενη πολιτική, με την κεντρική εξουσία, με τα μεγάλα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα, αλλά και με τα μικρά ιδιωτικά συμφέροντα και τις συνήθειες που παράγει ένα σάπιο, αντικοινωνικό, αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα.
Οι αποφάσεις του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ θα κριθούν τώρα στη συνείδηση του δοκιμαζόμενου λαού μας, αλλά και στο μέλλον από την ανασκόπηση της δραματικής περιόδου για τη χώρα μας. Κριτήριο δεν θα είναι οι διαπιστώσεις, όπου μπορεί χωρίς κόστος να συμφωνήσουν όλοι, ούτε ο πίνακας “αιτημάτων” προς την κεντρική εξουσία που ήδη έχουν εκφραστεί χωρίς να βρουν αποδέκτη.
Κριτήριο θα είναι η απόφαση για ριζική στροφή σε δράση και νοοτροπία, η απόφαση για μαχητική πρωτοβουλία, συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους πολίτες, στην καθημερινότητα, τις ανάγκες και τα κινήματα για την επιβίωση, την ανασύσταση του κοινωνικού ιστού, την ανατροπή των πολιτικών της μνημονιακής πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την ενωτική του πρόταση προς όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας, την σοσιαλιστική Αριστερά, καταθέτει το πρόγραμμα εναλλακτικής διεξόδου με υποκείμενο ένα πλατύ μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων και με διακύβευμα τη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό είναι το αντίπαλο δέος στην κυβέρνηση και τις δύο Τρόϊκες, αυτό είναι το πεδίο συνάντησης για τις ζωντανές μάχιμες δυνάμεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του συνδικαλισμού, των κινημάτων νεολαίας, των αυτόνομων κινήσεων πολιτών, των ανέργων και όσων περιθωριοποιούνται και εξαθλιώνονται οικονομικά και κοινωνικά από την κρίση.
Μιλώντας για την Τ.Α. σήμερα περισσότερο παρά ποτέ πρέπει να κινηθεί πάνω σε πέντε βασικούς άξονες.
Άξονας 1ος. Κοινωνική πολιτική ανακούφισης των θιγόμενων από την κρίση.
Άξονας 2ος. Δράσεις μείωσης του κόστους ζωής με παράλληλη βελτίωση της ποιότητας ζωής και δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης.
Άξονας 3ος. Αναπτυξιακή πολιτική με βάση τα δυναμικά χαρακτηριστικά και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής. Απαίτηση ανάπτυξης δυναμικού προγράμματος δαπανών υπέρ της κοινωνίας και δημοσίων επενδύσεων.
Άξονας 4ος. Οργανωτική και παραγωγική ανασυγκρότηση των υπηρεσιών του Δήμου ως βάση της επιτυχίας των παραπάνω αξόνων.
Άξονας 5ος. Δημοκρατία και συμμετοχή.
Όλα τα παραπάνω και στη προσπάθεια εφαρμογής τους, σημαίνουν σύγκρουση. Σύγκρουση με την μνημονιακή πολιτική, σύγκρουση με τον Καλλικράτη.
Ένα χρόνο σχεδόν από την λειτουργία του, όλες μας οι εκτιμήσεις, ριζικές διαφωνίες και αντιρρήσεις για τον Καλλικράτη, έχουν δικαιωθεί, ότι δηλαδή πρόκειται για μια αντιδημοκρατική συντηρητική, συγκεντρωτική μεταρρύθμιση, που θα κάνει ακόμη πιο γραφειοκρατικό το θεσμό, μακριά από τους πολίτες και τις ανάγκες τους.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μετατρέπεται καθημερινά σε γραφειοκρατικό μηχανισμό ή μικρό κράτος, απρόσωπο και απόμακρο από τον πολίτη. Με τις συνενώσεις που έγιναν, καταστρατηγούνται οι έννοιες της άμεσης δημοκρατίας, της συμμετοχής και της αμεσότητας. Ενισχύεται σε τοπικό επίπεδο η έννοια της πολιτικής αλλοτρίωσης, η απομάκρυνση και η αποξένωση των πολιτών από την εξουσία.
Η πολιτική του μνημονίου επιχειρείται μέσω του Καλλικράτη. Η εκχώρηση του δημοσίου χώρου και των δημοσίων δραστηριοτήτων μέσω ΣΔΙΤ ή παρόμοιων κατασκευασμάτων, είναι ασύμβατη με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Στον ένα χρόνο εφαρμογής του Καλλικράτη, οι παραπάνω διαδικασίες ξεπέρασαν και τις όποιες δυσάρεστες προβλέψεις μας.
Επιχειρήθηκαν και επιχειρούνται πολιτικές άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών και αναπτυξιακών τομέων (απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες και λοιπά) και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και εμπορευματοποίηση του δημοσίου χώρου (ΗΛΙΟΣ, ΣΔΙΤ και λοιπά).
Ταυτόχρονα, οι μαζικές απολύσεις των εργαζομένων στους Δήμους και στο Δημόσιο σε συνδυασμό με τις λόγω μνημονίου άγριες περικοπές 3 δις ευρώ από θεσμοθετημένους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως το 2013, θα έχει σαν αποτέλεσμα την διάλυση ολόκληρων Υπηρεσιών των Δήμων σε κρίσιμους τομείς. Κοινωνικές Υπηρεσίες Πρόνοιας, Καθαριότητα, Πράσινο, Παιδικοί Σταθμοί, «Βοήθεια στο Σπίτι», θα συρρικνωθούν μέχρι εξαφανίσεως.
Και στα οικονομικά ιδιαίτερα η εκτίμησή μας ότι ο Καλλικράτης είναι η εφαρμογή του μνημονίου στην Αυτοδιοίκηση και το όχημα για την επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών, έχει απολύτως δικαιωθεί. Τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης, έχουν φτάσει σε οριακά για την επιβίωσή της όρια.
Αρκεί κάποιος να αξιολογήσει το στοιχείο εκείνο σύγκρισης των τριών τελευταίων χρόνων των προϋπολογισμών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και θα διαπιστώσει ότι τα έσοδά της από το κράτος μειώνονται στο εκπληκτικό ποσοστό που προσεγγίζει το 60%. Στον καλλικράτειο χρόνο και στον επόμενο, οι μειώσεις αγγίζουν το 40% και πλέον.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση παραμένει επιτακτική ανάγκη. Ιδιαίτερα στις μέρες μας που όλα επαναπροσδιορίζονται. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να είναι αναπτυξιακή διέξοδος και ανάχωμα στην ανεργία. Είναι ο μόνος δημόσιος φορέας που έχει ακόμη τις προϋποθέσεις να υλοποιεί γρήγορα και αποτελεσματικά παρόμοιες πρωτοβουλίες. Είναι ο φορέας εκείνος που ασκεί πολιτισμό, κοινωνική πολιτική και βρίσκεται κοντά στον πολίτη. Όλες οι διεθνείς θεωρητικές και εμπερι8ρικές μελέτες συνδυάζουν την αποκέντρωση και την ανάπτυξη.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να παραμείνει βασικός μοχλός κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τρόικα και των ελληνικών κυβερνήσεων, τα αλλεπάλληλα μνημόνια και ο Καλλικράτης, μεγέθυναν τα υπάρχοντα προβλήματα, οδηγούν σε κατάρρευση του κοινωνικού ιστού, υπερφορολόγηση των πολιτών, απολύσεις και ιδιωτικοποίηση των Δημόσιων Υπηρεσιών γενικού κοινωνικού ενδιαφέροντος. Αυτές οι πολιτικές πρέπει να ανατραπούν στην πράξη και η Αυτοδιοίκηση οφείλει να πρωτοστατήσει και να σταθεί αλληλέγγυα σε δράσεις και κινήσεις συνδικάτων, φορέων και πολιτών που το επιδιώκουν.
Οι αγώνες που σφραγίστηκαν από την δυναμική παρουσία ενός πλειοψηφικού κοινωνικού – πολιτικού ρεύματος στις πλατείες των πόλεων όλων των Δήμων που εκπροσωπείτε ως Δημοτικές Αρχές, επικοινωνούν με τους αγώνες σε όλες τις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Δεν αποτελούν «εσωτερικό θέμα», δεν κλείνονται στην εσωστρέφεια, δεν υποκύπτουν στα διλήμματα που ζητάνε θυσίες για το ευρώ ή τρέφουν αυταπάτες για την δραχμή. Οι αγώνες για την ανατροπή των μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ωριμάζουν νέους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ώστε να πληρώσει το κεφάλαιο και οι κερδοσκόποι την κρίση και όχι οι εργαζόμενοι.
Κανείς μόνος του στην κρίση. Καμιά χώρα μόνη της στην κρίση. Διεθνιστική αλληλεγγύη των δυνάμεων της εργασίας για την προοδευτική διέξοδο από την κρίση.
Η μοναδική ελπίδα είναι οι ενωτικοί πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες από την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής συναίνεσης που εκφράζεται από την ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία, κυβέρνηση που δημιουργήθηκε και υποστηρίζεται από τους κυρίαρχους νεοφιλελεύθερους κύκλους του οικονομικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος και τα διαπλεκόμενα μιντιακά συγκροτήματα. Η δημιουργία κινήματος με στόχους την κατάργηση της νέας δανειακής σύμβασης, την ανατροπή της συγκυβέρνησης και αυτής της πολιτικής και την αναγκαία συγκρότηση και συμπαράταξη όλων των αριστερών – αντινεοφιλελεύθερων – αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι επιτακτική για την αλλαγή στη χώρα μας.
