Η παθογένεια της Υγείας στη χώραμας είναι πολύ σοβαρή για να αντιμετωπισθεί με «παραμετρικές» τεχνικές αλλαγές, ή παρεμβάσεις στη νομοθεσία.
Έχει τις ρίζες της στην ίδια τη θεσμική και πολιτική συγκρότηση της Χώρας. Γι’ αυτό, τίποτα δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο αν δεν αλλάξει ο ρόλος του Κράτους στην Οργάνωση, τη Διοίκηση, τη Χρηματοδότηση και την Πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας.
Η Χώρα χρειάζεται θεσμική Μεταρρύθμιση βασισμένη στη συνταγματική επιταγή «το Κράτος Προστατεύει την Υγεία».
Η προστασία, όμως, δεν συνεπάγεται όσα ιδιοτελώς και … διακομματικά, το κομματικό Κράτος έχει διαχρονικά «ιδιοποιηθεί».
Το Κράτος πρέπει να εγγυάται «Ασφάλεια Υγείας», ότι, δηλαδή, κανείς δεν μένει χωρίς ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.
Αυτό, άλλωστε, είναι πολύ σημαντικότερο και πολύ πιο δύσκολο από όσο ακούγεται. Η Ασφάλεια Υγείας, σε αντίθεση με την Ασφάλιση, σημαίνει πως κανείς δεν βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω οικονομικής αδυναμίας.
Σημαίνει πως το Κράτος εγγυάται ποιότητα και πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, δημόσιες και ιδιωτικές, ανεξάρτητα από το εισόδημά του Πολίτη.
Το Κράτος εγγυάται πως αυτά επιτυγχάνονται σε κόστος συμβατό με την Εθνική Οικονομία και ανεκτό από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
Τα παραπάνω προϋποθέτουν:
• Επιτελικό Υπουργείο Υγείας με σχεδιαστικό, ελεγκτικό και αξιολογικό ρόλο και αντίστοιχους φορείς, όπως το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, ενώ η Διαχείριση του Συστήματος ανατίθεται στις Περιφέρειες με μεταβίβαση κρατικών πόρων και του ΕΝΦΙΑ.
• το «Ταξίδι στο Σύστημα Υγείας» γίνεται με Πρωτοβάθμια Φροντίδα, κατάργηση της «Εφημερίας» και καθιέρωση αυτόνομων ΤΕΠ.
• Τέλος, αναθεωρείται ο ρόλος του Ιδιωτικού και του Δημόσιου τομέα στην παροχή υπηρεσιών για την καλύτερη αξιοποίηση πόρων μέσω συνεργασιών και συνεργειών.
Το Κράτος περιορίζεται στο Συνταγματικό του ρόλο, δηλαδή την Προστασία της Υγείας.
Αυτό περιλαμβάνει Σχεδιασμό, Προγραμματισμό, Ελεγχο της επάρκειας, ποιότητας και ασφάλειας, με παροχή υπηρεσιών υγείας, όπου αυτό απαιτείται.
Το Κράτος «παράγει» υπηρεσίες, όπως και ο ιδιωτικός τομέας.
Το Κράτος, όμως, είναι και υπεύθυνο για το επίπεδο υγείας των Ελλήνων, το οποίο αναδεικνύεται σε «μέτρο επιτυχίας» μίας Κυβέρνησης.
Πώς θα το πετύχει, πόσο θα κοστίζει και ποιος θα λογοδοτεί είναι ζήτημα της Κοινωνίας και των κομμάτων εξουσίας.
Μόνο έτσι η Πολιτική Υγείας γίνεται θέμα Υγείας και όχι κομματικών διευθετήσεων, διαχείρισης εξουσίας και μικρο-πολιτικής.
Σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ, το μερίδιο του ιδιωτικού τομέα Υγείας στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα αυξημένο, παρά την έμφαση στον Κρατικό χαρακτήρα του ΕΣΥ που συχνά γίνεται αντικείμενο πολιτικής διαμάχης.
Παρά την επίκληση Συνταγματικής επιταγής περί «υποχρέωσης» του Κράτους, η ιδιωτική δαπάνη υγείας, στο 39% της συνολικής, είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη.
Από τα €14,7 δις που ξοδέψαμε για την Υγεία μας το 2016, στον ιδιωτικό τομέα κατευθύνθηκαν €9,3 δις.
Σε όρους «τζίρου», δηλαδή παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, ο ιδιωτικός τομέας συγκεντρώνει το 63%, της συνολικής δαπάνης υγείας.
Το σημείο αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό και να τύχει της ανάλογης «πολιτικής επεξεργασίας».
Ελπίζω να ακουσθεί «Για την Υγεία»
*ΚΑΤΣΑΓΚΟΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Βορείου Τομέα Αττικής με τον Γιώργο Πατούλη #nearxiattiki
ΡΑΔΙΟΛΟΓΟΣ –ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ (ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΟΕΕ)
Msc: ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΜΟΝΑΔΩΝ ΥΓΕΙΑΣ CNAMPARISConservatoireNationalDesArtsetMétiers (KNAM PARIS) ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΆ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΟΙΚΗΣΗ ΜΟΝΑΔΩΝ ΥΓΕΙΑΣ
Msc: ΔΔ ΠΜΣ “Πληροφορική της Υγείας” Του ΕΚΠΑ
