ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΩΝ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ
Την καθιερωμένη τιμητική εκδήλωση πραγματοποίησε ο σύλλογος της Ένωσης Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας για την επέτειο της Εξόδου του Μεσολογγίου και στο παρακάτω κείμενο περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα όσα έγιναν στην εκδήλωση: “Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και συγκίνηση τιμήθηκε η 186η επέτειος της ιστορικής Εξόδου του Μεσολογγίου στο κατάμεστο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου, από το Σύλλογο Αιτωλοακαρνάνων Περιστερίου «Κοσμάς ο Αιτωλός», την Ένωση Ρουμελιωτών Ν. Ιωνίας και το Λαογραφικό – Χορευτικό Σύλλογο Αχαρνών «Κόκκινος Μύλος».
Επρόκειτο για μια κατά κοινή ομολογία άκρως επιτυχή εκδήλωση μιας και αναδείχθηκε συγκροτημένα και στερρώς για πρώτη φορά στην πόλη μας η ιστορική θυσία των προγόνων μας, μια θυσία με πολλαπλά μηνύματα και για τη σύγχρονη ζοφερή πραγματικότητα την οποία μας επιφυλάσσουν δυνάμεις το ίδιο σκληρές με την Οθωμανική βαρβαρότητα.
Η εκδήλωση, την οποία παρουσίασε με επιδεξιότητα η Αντιπρόεδρος της Ένωσης Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας κα. Λίλη Παναγιωτοπούλου και επιμελήθηκε άψογα, συνδυάζοντας εικόνα, ήχο και λόγο, ο χοροδιδάσκαλος μας κ. Ανδρέας Ατζάμπος, ξεκίνησε με χαιρετισμούς των διοργανωτών.
Συγκεκριμένα ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αιτωλοακαρνάνων Περιστερίου «Κοσμάς ο Αιτωλός» κ. Κώστας Μπαλωμένος τόνισε μεταξύ άλλων : «Φτωχό Μεσολόγγι, όλη η δόξα της ΓΗΣ, με σε αν μετρηθεί δεν θα φτάσει όση κι όση τη λάμψη εκείνη της θείας σου αυγής να σβήσει ποτέ ή να θαμπώσει. Με τους στίχους αυτούς φίλες και φίλοι, ο Μεσολογγίτης ποιητής Μιλτιάδης Μαλακάσης προσπάθησε να περιγράψει την φοβερή νύχτα της ΕΞΟΔΟΥ, τη νύχτα εκείνη του χαλασμού. Η νύχτα εκείνη «που την τρέμει ο λογισμός…» προκαλεί σε όλους μας ένα δέος και είναι πολύ δύσκολο για κάποιον, ιδιαίτερα σε μένα να περιγράψει το γεγονός αυτό, μέσα στο σύντομο χρονικά πλαίσιο μιας εκδήλωσης. Στο Μεσολόγγι τη νύχτα εκείνη δεν διεξήχθη απλά ένα πολεμικό γεγονός αλλά, μια θυσία. Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, όταν συνειδητοποίησαν ότι το Μεσολόγγι θα έπεφτε, είχαν να αποφασίσουν μεταξύ του να ζήσουν σκλαβωμένοι και ντροπιασμένοι ή να πεθάνουν. Επέλεξαν να πεθάνουν και να καταγραφούν στο πάνθεον της ιστορίας. Η πράξη τους λοιπόν αυτή, δεν είναι τίποτε άλλο από μια θυσία. Μια θυσία που θα εμπνέει για πάντα τις καρδιές και τις ψυχές όλων εμάς των νεότερων Ελλήνων. Οι «Ελεύθεροι πολιορκημένοι» με την υπέρτατη θυσία τους αποτέλεσαν πρότυπο πατριωτισμού και θάρρους για όλη την οικουμένη. Προέβαλαν το μεγαλείο της ψυχής του Έλληνα και έδειξαν τι μπορεί να καταφέρει αυτός ο λαός όταν πιστεύει στην ιδέα της Πατρίδας και της Ελευθερίας και όταν υπηρετεί υπέρτατες αξίες και αναλλοίωτα ιδανικά. Οι «Ελεύθεροι πολιορκημένοι» έστειλαν το μήνυμα της ελπίδας στους αδυνάτους της γης και με τη πράξη τους, τόνισαν την ανάγκη του σεβασμού των αρχών και κανόνων δικαίου από τους ισχυρούς του κόσμου. Θα ζει το Μεσολόγγι, όσο υπάρχουν Έλληνες που κρατούν ψηλά τα ιερά λάβαρα του ελληνισμού και διατηρούν την εθνική και ιστορική τους αυτοσυνειδησία.»
Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
Ο Πρόεδρος της Ένωσης Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας κ. Αθανάσιος Ραφτόπουλος χαιρετίζοντας το πολυπληθές ακροατήριο επεσήμανε: «Σε μια εποχή που η λήθη και παραποίηση της ιστορικής μας παρακαταθήκης αποκτά και κρατική νομιμοποίηση, τέτοια γεγονότα, όπως η Έξοδος του Μεσολογγίου πρέπει να αναδεικνύονται, όχι μόνο για να τονώνεται η εθνική μας αυτοπεποίθηση αλλά και για να αυτοπροσδιοριζόμαστε συνεχώς. Δεν είμαστε «σημερινοί» στον τόπο αυτό. Ερχόμαστε από μακριά και μένει να αποδειχθεί αν θα πάμε ακόμη μακρύτερα με αξιοπρέπεια και φιλότιμο. Οι πρόγονοί μας βίωσαν τη ζωηφόρο νίκη τους, γιατί τόλμησαν να θυσιαστούν ενώ μπορούσαν να ζήσουν, έστω και ραγιάδες, γιατί προσηλώθηκαν στο χρέος να μείνουν αξιοπρεπείς και ελεύθεροι, επιβεβαιώνοντας το ηθικό τους βάθος και την προσέγγιση της αυτοσυνειδησίας. Και σήμερα όμως που οι έννοιες Έθνος, πατρίδα επιχειρείται να αποδομηθούν λυσσαλέα, έρχονται στιγμές που όλα τα ανατρέπουν. Η παρούσα οικονομική κρίση και ο συνακόλουθος εξευτελισμός που υφιστάμεθα ως Έλληνες πρωτίστως και δευτερευόντως ως μισθωτοί θέτουν επειγόντως το ερώτημα αν είμαστε κι εμείς έτοιμοι να κάνουμε την έξοδό μας. Δεν διακυβεύεται η ζωή μας βέβαια αλλά το δικαίωμά μας να είμαστε ελεύθεροι, να προσδιορίζουμε τη βιωτή μας, να ρυθμίζουμε τα του οίκου μας. Για να γίνει αυτό απαιτούμε πλέον την έξοδο, σε συμβολικό και ουσιαστικό επίπεδο στην καθημερινή μας βιοτή, από το ψεύδος που κατατρώγει τη δημόσια ζωή, από το ρουσφέτι που καταρρακώνει κάθε νέο αφού αναγκάζεται ο ίδιος να αυτοακυρωθεί στον προθάλαμο της εξουσίας παρακαλώντας για το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία, από τον ελεεινό παραγοντισμό σε κάθε επίπεδο της ζωής που αναζητά να εξαργυρώσει γνωριμίες και εικαζόμενες προσβάσεις, από τη διαφθορά που απομυζά και την τελευταία ικμάδα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό στα αξιώματα των ίδιων προσώπων εδώ και δεκαετίες, τα οποία υποκριτικά υποστηρίζουν ότι δήθεν νομιμοποιούνται πολιτικά με την επανεκλογή τους, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι φροντίζουν «ποικιλοτρόπως» να μην αναφύεται οποιαδήποτε άλλη άποψη. Ο άνθρωπος ως κατεξοχήν ιστορικό ον, με την έννοια ότι ξεχωρίζει των άλλων όντων επειδή σχεδιάζει το μέλλον του, φέροντας τις εμπειρίες του παρελθόντος καλείται πλέον να συγκατανεύσει στην έξοδό του από τη φαυλότητα και την σκλαβιά των παθών και κυρίως του εγωισμού. Τότε ίσως ο ποιητής του μέλλοντος ως άλλος Σολωμός θα ατενίζει την γλυκιά μας πατρίδα και θα αναφωνεί, όπως τότε στο Μεσολόγγι: «Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι». Οι Σύλλογοι ως φορείς της κοινωνικής συνοχής καλούνται να συμβάλουν στο μέτρο των δυνατοτήτων που τους παρέχονται ή τις κερδίζουν με αγώνες να ενώνουν φίλους και μέλη, να συσπειρώνουν δυνάμεις, να συναινούν στις συνεργασίες, να προσφέρουν ευκαιρίες πνευματικής ανάτασης και δημιουργικής έκφρασης να αναδεικνύουν την παράδοση, να την υπηρετούν πιστά, να ορθώνουν το πνευματικό ανάστημά τους. Άλλωστε ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς το επιβεβαιώνει ξεκάθαρα. Ἡ μεγαλοσύνη τῶν ἐθνῶν δὲ μετριέται μὲ τὸ στρέμμα. Μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται καὶ τὸ αἷμα. Αυτό είναι το προσωπικό χρέος μας έναντι του ………… χρέους!! Γλώσσα, παιδεία, κληρονομιά, Ορθοδοξία, ήθη και έθιμα: τα έχουμε, μπορούμε να τα διαφυλάξουμε, να τα γνωρίσουμε, να τα αναδείξουμε με γνησιότητα, να τα εγκολπωθούμε τηρουμένων ορισμένων προϋποθέσεων και να τα βιώσουμε στην πεπερασμένη βιοτή μας. Μην ανησυχείτε ορισμένοι! Δεν ζητάμε να πάμε πίσω. Μπροστά θέλουμε κι εμείς, αρκεί να η προσωπική και εθνική ναυς να έχει πυξίδα και όραμα. Σε μια εποχή σαν τη σημερινή που ανατρέπονται βίαια κεκτημένα και ελευθερίες, που η άτη των πράξεών μας φέρνει τη νέμεση και την τίση είναι ώρα να πιστέψουμε ότι είμαστε από καλή γενιά και να αγωνιστούμε να το πραγματώσουμε.!!
ΤΙ ΕΙΠΕ Ο Κ. ΚΟΛΜΑΝΙΩΤΗΣ
Ο Αντιδήμαρχος της Νέας Ιωνίας κ. Γιάννης Κολμανιώτης χαιρετίζοντας την εκδήλωση επαίνεσε με θερμά λόγια τους διοργανωτές για την πρωτοβουλία τους αυτή. Επεσήμανε όλως ιδιαιτέρως τη συμβολή της Ένωσης Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας στα τοπικά πολιτιστικά δρώμενα δηλώνοντας το θαυμασμό του για τις πολυσχιδείς δράσεις της, το συγκροτημένο λόγο της, τη δύναμή της να κινητοποιεί δυνάμεις και πέραν της πόλης μας. Τέλος καλωσόρισε τον εκπρόσωπο του Δημάρχου της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου για την παρουσία του.
Ο εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, προϊστάμενος του Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος ανέδειξε το ρόλο της Εκκλησίας στην εθνική παλιγγενεσία.
Ο εκπρόσωπος του Δήμου της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου και γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Νικόλαος Γρίβας κατέθεσε τη συγκίνησή του για την εκδήλωση και ανέγνωσε το μήνυμα του κ. Δημάρχου.
Η εκπαιδευτικός κα. Ζωή Μπράτσου εν συνεχεία απήγγειλε με το δέοντα σεβασμό και ύφος απόσπασμα από το έργο Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του εθνικού ποιητή. Ο Διονύσιος Σολωμός, κορυφαίος Ζακυνθινός Έλληνας ποιητής και κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής σχολής, ορίστηκε ως εθνικός ποιητής όχι μόνο γιατί έγραψε τον εθνικό ύμνο αλλά γιατί αξιοποίησε δημιουργικά την προγενέστερη ποιητική παράδοση, καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και άνοιξε το δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία. Ηγέτης του ελληνικού έμμετρου λόγου, λάτρης της ποιητικής πυκνότητας και της τελειότητας, απέδειξε ότι με λιγότερες και μουσικότερες λέξεις, αποδίδονται υψηλά νοήματα και καθαρές εικόνες. Το κυριότερο πρόβλημα που τον απασχόλησε ήταν η ελευθερία: η εθνική, η πνευματική και η ηθική ελευθερία. Στο έργο του Ελεύθεροι πολιορκημένοι, αποτύπωσε τις ιδέες του για την ηθική ελευθερία, δηλαδή την επιλογή των πολιορκημένων να κάνουν το χρέος τους προς την πατρίδα. Ο πρώτος τίτλος του έργου ήταν το Χρέος. Τελικός τίτλος: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι ο οποίος εκφράζει, αποδίδει και προβάλλει καλύτερα την κεντρική ιδέα, δηλαδή τη νίκη της ηθικής ελευθερίας ενάντια στην υλική βία (πείνα, σωματική εξαθλίωση, στις κακουχίες του πολέμου). Θέμα: η ηρωική αντίσταση των Μεσολογγιτών κατά τη 2η πολιορκία από τους Τούρκους που κράτησε ένα χρόνο και κορυφώθηκε στις 10 Απριλίου 1826, την Κυριακή των Βαΐων. Έργο ζωής για τον ποιητή, το οποίο δούλευε 30 χρόνια χωρίς να το ολοκληρώσει. Έργο διαχρονικό και τεράστια κληρονομιά για τους μεταγενέστερους. Ο άνθρωπος μέσα στο έργο του, παρουσιάζεται ολοκληρωμένος με ύψος ψυχής αλλά και ψυχικά αισθήματα. Ο έρωτας, η μητρική αγάπη, η αγάπη για τη ζωή, ο έρωτας για το κάλλος της φύσης παρουσιάζονται με όλη τους τη σφοδρότητα την ώρα που όλα σκεπάζονται από τη σκιά του θανάτου….
Το Εργαστήρι Παραδοσιακού Τραγουδιού του Ιερού Ναού της Αγίας Αναστασίας Περισσού, λάμπρυνε την εκδήλωση παρουσιάζοντας ένα εκλεκτό επετειακό μουσικό πρόγραμμα. Σημειωτέον ότι συγκροτήθηκε τον Οκτώβριο του 2007 μετά από παρότρυνση και συνεχίζει το μοναδικό του ταξίδι στο πέλαγος της ζώπυρης Ελληνικής Μουσικής μας Παράδοσης με την ευλογία και το ανύσταχτο ενδιαφέρον του Ποιμενάρχου μας κ.κ. Κωνσταντίνου. Πλαισιώνεται από 50 ενορίτες και ενορίτισσες του Περισσού, οι οποίοι εμφορούνται από την διάπυρη αγάπη των πατρογονικών μας ριζών τις οποίες αναδεικνύει και τελικά σώζει στο διάβα του πανδαμάτορος χρόνου η λαϊκή μούσα όπως αυτή εκφράζεται στο παραδοσιακό τραγούδι. Υπεύθυνος του εγχειρήματος αυτού, όπως τόνισε ο κ. Ραφτόπουλος , το οποίο για πολλοστή φορά παρουσιάζεται εκτός Περισσού (ιδιαίτερα φέτος χάρη στη συστηματική εργασία μας συμπληρώσαμε υπέρ της δεκάδος εμφανίσεις και ετοιμαζόμαστε για ένα μεγάλο συνεδριακό εγχείρημα υπό την αιγίδα των υπουργείων παιδείας και πολιτισμού ως το μοναδικό καλεσμένο συγκρότημα) και γι αυτό θέλουμε το χειροκρότημά σας, είναι ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Πρασσάς, Προϊστάμενος του ως άνω Ιερού Ναού, ιερέας μα και άνθρωπος που αφουγκράζεται τον παλμό της ψυχής των ενοριτών του. Σε μια εποχή που η έννοια του προσώπου αποδομείται συστηματικά, η γνώση αλλά και η συναίσθηση του παρελθόντος, της ρίζας μας είναι επιτακτική. Κοντά μας είχαμε καταξιωμένους μουσικούς, που αγαπούν και σέβονται την εκκλησία μας, στο βιολί και στη διδασκαλία ο κ. Ευάγγελος Σαραντίδης ο έχων το γενικό πρόσταγμα ως χοράρχης του Εργαστηρίου Παραδοσιακού Τραγουδιού και ο κ. Ιωάννης Παυλίδης στην κιθάρα. Το σήμερα τιμώμενο ιστορικό γεγονός της Εξόδου του Μεσολογγίου δεν έγινε σε ένα ιστορικό κενό, αλλά στο πλαίσιο της εθνικής παλιγγενεσίας, εκείνης δηλαδή που μας επέτρεψε να απαρνηθούμε τα κελεύσματα της υποταγής και του ραγιαδισμού, εκείνης που ενέπνευσε και εμπνέει το έθνος των Ελλήνων να καταφάσκουν το ΌΧΙ. Για το λόγο αυτό θα σας δώσουμε τραγούδια του όλου Ελληνισμού. Παραφράζοντας το μεγάλο Απόστολο των Εθνών Παύλο θα λέγαμε ότι ο Ελληνισμός ου μεμέρισται. Η απάντηση ίσως βρίσκεται στην σοφή και βαθυστόχαστη βιβλική φράση που βρίσκεται στην Προς Γαλάτας Επιστολή 5:9 «μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί». Λίγη είναι δηλαδή η ουσία που ενεργεί επάνω στην μεγαλύτερη μάζα και την αλλοιώνει. Ελάχιστη είναι η μαγιά που κάνει όλη την ζύμη να φουσκώσει. Έτσι και τότε λίγοι οι πρωτοπόροι, λίγοι οι φίλοι, πολλοί οι εχθροί, πολλή όμως και η πίστη, το πάθος, ο ηρωισμός.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο συμπατριώτης μας, πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Κατσαούνης, εφημέριος του Ιερού Ναού της Αγίας Αναστασίας Περισσού. Με μεστό και συγκροτημένο λόγο, άψογα τεκμηριωμένο βιβλιογραφικά, μοναδικό ιερατικό ύφος που προσιδιάζει στην επετειακή αυτή μνήμη παρουσίασε αναλυτικά το ιστορικό της Εξόδου του Μεσολογγίου. Απέδειξε την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού, το ρόλο των πανανθρώπινων αξιών που εγκολπώθηκαν στην Ελληνική ψυχή και νοηματοδοτήθηκαν από αυτήν δικαιώνοντας την έννοια του χρέους προς την πατρίδα.
Ακολούθως ο Λαογραφικός – Χορευτικός Σύλλογος Αχαρνών «Κόκκινος Μύλος παρουσίασε επετειακό χορευτικό πρόγραμμα υπό τη διδασκαλία του κ. Αχιλλέα Νταγιάντα, συγκινώντας πρωτίστως τις ζέουσες καρδιές μας.
ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ, κ. ΜΑΝΙΑΤΗΣ
Κατά την αποφώνηση, ο Αντιπεριφεριάρχης του Βορείου Τομέα κ. Κωνσταντίνος Μανιάτης εξέφρασε το θαυμασμό, τον έπαινό του για την εκδήλωση και αναφέρθηκε στο διαχρονικό αγώνα του Ελληνισμού για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Τόνισε το σημαίνοντα ρόλο των Συλλόγων στην ανάδειξη της ιστορικής μνήμης και δήλωσε ότι θα είναι πάντα αρωγός σε ανάλογες εκδηλώσεις.
Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν οι Αντιπρόεδροι του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών κ. Νούλας και Κουβέλης.
Ο επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης Π.Α.Κ. Νέας Ιωνίας κ. Αριστείδης Χατζησαββίδης εξέφρασε το θαυμασμό του για την επετειακή βραδιά και βάσει αυτής της εμπειρίας τόνισε την ανάγκη για ένα «νέο πνεύμα» στους εορτασμούς όπως για παράδειγμα του Μπλόκου της Καλογρέζας.
Η ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος κα. Δέσποινα Θωμαϊδου επαίνεσε τους Συλλόγους και δήλωσε ότι χρειαζόμαστε σαν πόλη ανάλογης ποιότητας, δυναμισμού και στόχου εκδηλώσεις. «Η Ένωση Ρουμελιωτών και πάλι πρωτοπορεί με το δυναμισμό της.».
Ιδιαίτερες ευχαριστίες εκφράζουμε στην κα. Αγορίτσα Τελλίδου – Τσιρικίδου για την ενδυματολογική εμφάνιση χορευτικού της Ένωσης Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας και στην κα. Τζένη Δρόσου – Μιχαλοπούλου για τη δωρεά των ντοσιέ του Εργαστηρίου Παραδοσιακού Τραγουδιού που φέρουν την εικόνα της εφόρου και προστάτιδος της ενορίας Αγίας Αναστασίας.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ στη Β’ Αθηνών κ. Νίκος Κωστόπουλος, η υποψήφια βουλευτής της Δημοκρατικής Συμμαχίας στη Β’ Αθηνών κ. Βέρα Σπυράκου, ο Αντιπεριφερειάρχης Βορείου Τομέα Αττικής κ. Κωνσταντίνος Μανιάτης, ο Γενικός Γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου κ. Νικόλαος Γρίβας, ο Υποψήφιος Δήμαρχος Περιστερίου κ. Γεώργιος Βαθιώτης, ο επικεφαλής της Παράταξης Ανεξάρτητου Κινήματος (ΠΑΚ) Νέας Ιωνίας κ. Αριστείδης Χατζησαββίδης, ο κ. Αντιδήμαρχος Νέας Ιωνίας κ. Κολμανιώτης, ο κ. Αντιδήμαρχος Νέας Ιωνίας κ. Φώτης Τσομπάνογλου, ο κ. Αντιδήμαρχος Γαλατσίου κ. Ιωάννης Μανιάτης, ο κ. Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Ιωνίας κ. Μιλτιάδης Καναβός, η ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Νέας Ιωνίας κ. Δέσποινα Θωμαΐδου, ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΚΕ.ΠΟ κ. Χρήστος Μακαρώνης, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Ξηρομέρου κ. Τάκης Στεργίου, οι Αντιπρόεδροι του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών κκ. Νούλας και Κουβέλης, η Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Φωκίδος κα Λαμπρινή Κουφάκη, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αλαγιωτών Νέας Ιωνίας κ. Κώστας Τσοπανάκης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αμφιλοχιτών Αττικής κ. Δημήτρης Αρσένης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αγραμπελιωτών κ. Γεώργιος Τσέλιος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ρουμελιωτών Νέου Ηρακλείου κ. Βαγγέλης Νικολάου, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Νομού Ευρυτανίας κ. Λάμπρος Τσιτσάνης, ο Διαμερισματικός Σύμβουλος του Δήμου Περιστερίου κ. Σάββας Ανδρεάδης, η Γενική Γραμματέας του Συλλόγου Κρητών Νέας Ιωνίας η κ. Μαρία Λαγουδάκη, η Πρόεδρος του Συλλόγου Σπηλιάς Λοκρίδας κα. Αναστασία Μποκτού, η Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Στέλιου Καζαντζίδη κα. Μαίρη Αρώνη, ο Γραμματέας του Συλλόγου Αβρακιωτών Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας κ. Ιωάννης Σιάχος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αλληλεγγύη κ. Χρήστος Γιαννακόπουλος, εκ μέρους της Ομοσπονδίας Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής ο κ. Σταύρος Παρασκευάς, η Γενική Γραμματέας της Ένωσης Συντακτών Μη Ημερησίων Εντύπων κα. Αθανασία Βανδώρου, η Πρέοδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Θαλαμών Μάνης κα. Αικατερίνη Λεβή – Λοϊζου, ο γνωστός δημοσιογράφος κ. Γεώργιος Κοντονής. Επιστολές έστειλαν ο Βουλευτής της Β’ Αθηνών της Ν.Δ. κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Υποψήφιος Βουλευτής της Ν.Δ. στη Β’ Αθηνών κ. Γεώργιος Νούλας.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Η Ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου (τη νύχτα της 10ης Απριλίου προς την 11η του 1826, Κυριακή των Βαΐων) αποτελεί ίσως την κορυφαία και μία από τις δραματικότερες στιγμές του αγώνα για την εθνική παλιγγενεσία. Για όσους δεν θυμούνται η έξοδος των αγωνιστών του Μεσολογγίου ήταν μια φυγή προς το θάνατο, άρα για την ελευθερία, εκείνη την εποχή, πράξη ακατανόητη ίσως σήμερα. Διαβάζουμε σχετικά: «Η κατάσταση πλέον μέσα στην πόλη είχε φθάσει σε οριακό σημείο. Τρόφιμα δεν υπήρχαν και οι πολιορκούμενοι (γυναίκες, παιδιά, τραυματίες, γέροντες και μαχητές) σιτίζονταν με φύκια, δέρματα, ποντίκια και γάτες! Υπό τις συνθήκες αυτές, που καθιστούσαν αδύνατη την αποτελεσματική υπεράσπιση της πόλης, αποφασίστηκε λοιπόν σε συμβούλιο οπλαρχηγών και προκρίτων στις 6 Απριλίου η έξοδος. Το μεσημέρι της 10ης Απριλίου καταρτίστηκε το σχέδιο και το δειλινό άρχισαν όλοι να μαζεύονται στις προσδιορισμένες θέσεις, χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, υπό τους Δημήτριο Μακρή, Νότη Μπότσαρη και Κίτσο Τζαβέλα, με την ελπίδα να διασπάσουν τις εχθρικές γραμμές, επωφελούμενοι από τον αιφνιδιασμό. Για αυτό το λόγο, κατασκευάστηκαν και τρεις κινητές γέφυρες που στήθηκαν σε ισάριθμα σημεία. Πριν την Έξοδο μεταλαμβάνουν των Αχράντων Μυστηρίων και καίνε ό,τι περιττό. Κατά τις 6.30 ακούστηκε επάνω στο Ζυγό η ομοβροντία του ελληνικού επικουρικού σώματος, που είχε φθάσει από τη Δερβέστικα. Όταν νύχτωσε οι περισσότεροι της φρουράς είχαν βγει έξω από την πόλη και περίμεναν το σύνθημα του ξεκινήματος. Λίγο πριν όμως, αντιλαμβάνονται την προδοσία του σχεδίου στον Ιμπραήμ από κάποιον, πιθανώς Τούρκο, από το Σώμα του οπλαρχηγού Ίσκου. Αν και τροποποιούν το σχέδιο, η σύγχυση και ο πανικός επικράτησε! Οι Τουρκοαιγύπτιοι άρχισαν να τους κτυπούν με πυκνά πυρά κανονιών και τουφεκιών. Τελικά οι Έλληνες αποφάσισαν να κινηθούν, όρμησαν οι άνδρες των δύο πρώτων σωμάτων με τα γιαταγάνια και τα σπαθιά τους επάνω στις εχθρικές γραμμές. Καμιά δύναμη δεν ήταν ικανή να αναχαιτίσει το χείμαρρο εκείνο των απελπισμένων. Ο καθένας τους κοίταζε πως να ανατρέψει τα εμπόδια που βρίσκονταν μπροστά του και να περάσει. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε από το τρίτο σώμα των γυναικόπαιδων η φωνή «οπίσω, οπίσω, μωρέ παιδιά!». Τότε ο άνισος αγώνας έγινε συντριπτικός για τους Έλληνες, που μέσα στη σύγχυση και στην αμηχανία έτρεχαν χωρίς τάξη άλλοι προς τα εμπρός και άλλοι προς τα πίσω. Η σύγκρουση ήταν φονικότατη. Η πρωτοπορία ωστόσο του σώματος της εξόδου προχώρησε, μέσα από τις τουρκικές τάξεις, και κατόρθωσε να περάσει αποδεκατισμένη, στις πλαγιές του Ζυγού και από εκεί στην Άμφισσα. Στο μεταξύ, μέσα στο Μεσολόγγι είχαν αρχίσει οι σφαγές από τους Τουρκοαιγύπτιους, που είχαν εισβάλει από άλλο σημείο της πόλης. Σε πολλά σημεία σημειώθηκαν δραματικές σκηνές. Όσοι έμειναν πίσω, αναγκάστηκαν να αγωνιστούν σε φονικές οδομαχίες, ο δημογέροντας Χρήστος Καψάλης, όταν κυκλώθηκε από τους εισβολείς στο σπίτι του, όπου είχαν συγκεντρωθεί τραυματίες, γέροντες και γυναικόπαιδα, έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη, ενώ ο δεσπότης Ιωσήφ Ρωγών μετά από σκληρή αντίσταση επί δύο μερόνυχτα στον ανεμόμυλο, έβαλε φωτιά στο τελευταίο βαρέλι με τα πολεμοφόδια ολοκληρώνοντας περίλαμπρα στις 12 Απριλίου, την τελευταία πράξη αντίστασης, όταν κυκλώθηκε από τους εχθρούς. Η Επανάσταση μετά την πτώση του Μεσολογγίου είχε σχεδόν κατασταλεί. Η φλόγα της, όμως, παρέμεινε άσβεστη, καθώς η ήττα μετατράπηκε σε νίκη.»
