“Παθιασμένη άρνηση για τη διαγραφή οφειλής νερού σε διαλυμένη από την κρίση οικογένεια, χαρακτηρίζοντάς την «χορηγό του Δήμου», όταν είχε τη δυνατότητα πρόσφερε από το κρασί τους σε δημοτικές εκδηλώσεις επί όλων των διοικήσεων, κι ιδίως πριν από το 2010, δηλαδή πριν από τη μνημονιακή περίοδο”, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η παράταξη του Δημάρχου, Ξένου Μανιατογιάννη, “Βριλήσσια Δήμος Δημιουργίας” και συμπληρώνει; “Προσπαθούν να καλύψουν την μικροπολιτική ανάλγητη στάση τους με αισχρή επίθεση στην πρόεδρο του Κοινωνικού Οργανισμού.
Σε μικροπολιτικά παιχνίδια και αδυσώπητο ανταγωνισμό για το ποιος αντιπολιτεύεται πιο ακραία τον Δήμαρχο, Ξένο Μανιατογιάννη και τη νεοεκλεγμένη δημοτική αρχή επιδίδονται οι κ.κ. Ντινόπουλος και Πισιμίσης, (ενώ αλλιώς ψήφιζαν για χρόνια μέχρι την επίμαχη απόφαση), μη διστάζοντας να εμφανίζουν ως μεγαλοεπιχειρηματίες και «χορηγούς» του Δήμου μια οικογένεια βιοπαλαιστών από τα Άνω Βριλήσσια με σχεδόν μηδενικό εισόδημα, η οποία τόλμησε να διεκδικήσει τη διαγραφή της οφειλής της. Μηδαμινό εισόδημα που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις στοιχειώδεις ανάγκες της, με συνέπεια να αναγκάζεται να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και με τη συνδρομή της αναπηρικής σύνταξης του ενός ΑμεΑ παιδιού της που έχει βαριά αναπηρία άνω του 80% εφόρου ζωής (κι έχοντας την ίδια στιγμή αβάσταχτες οφειλές σε εξυπηρετούμενες δόσεις κάλυψης χρεών σε Εφορία, ΔΕΗ, ΕΦΚΑ και μέχρι πρότινος και στον Δήμο για ύδρευση, καθώς κι ένα ακόμα παιδί της άνεργο).
Επιμένει η Νέα Πνοή να μην απαλλαγεί η ανήμπορη οικογένεια από την οφειλή.
Κάποιοι, παρότι ρητορικά εμφανίζονται να εκθειάζουν την επιχειρηματικότητα, στην πράξη επιλέγουν να εξαντλούν την αυστηρότητά τους εναντίον αυτών που αγωνίζονται να κρατήσουν την οικογενειακή τους επιχείρηση ζωντανή. Μπροστά στο μένος τους για τη δημοτική αρχή φαίνεται ότι είναι ικανοί να τους ρίξουν και την τελευταία σπρωξιά προς το λουκέτο και την οριστική ανέχεια για τα (προσδοκώμενα) δικά τους παραταξιακά οφέλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Πισιμίσης, μετά την επεισοδιακή αποχώρησή του από την τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, δήλωσε ότι προτίθεται να καταγγείλει αρμοδίως τη σχετική απόφαση ανακούφισης της οικογένειας που ελήφθη από το ανώτατο δημοτικό όργανο για να την καταστήσει διοικητικά άκυρη. Κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα τον οικονομικό στραγγαλισμό της οικογένειας και της οικιακής της επιχείρησης εμπορίας οίνου, η οποία ήδη βρίσκεται αντιμέτωπη με το κλείσιμό της, κι από την οποία με κόπο και αγώνα αποκομίζουν όσα ελάχιστα μπορούν για τα προς το ζην!
Ούτε λόγος βέβαια από Ντινόπουλο και Νέα Πνοή για τις επανειλημμένες διασώσεις από τους φορολογούμενους πολίτες των άσωτων τραπεζών και των μεγαλοκαρχαριών που σπαταλούν ξεδιάντροπα τα θαλασσοδάνειά τους σε πανάκριβες απολαύσεις. Μιλιά δεν βγάζουν εκεί. Κανένα πρόβλημα με την παρασιτική επιχειρηματικότητα των ολίγων. Άτεγκτοι και καταγγελτικοί μέχρι τέλους μόνο με όσους δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με την κρίση που δεν αφήνει την οικογενειακή τους επιχείρηση να επιβιώσει, για να ζήσουν ανθρώπινα οι ίδιοι και τα παιδιά τους.
Δεν είναι όλα πρόσφορα για στείρα αντιπολίτευση, υπάρχουν και άνθρωποι και αληθινά προβλήματα που κρύβονται πίσω από τις κίβδηλες αντιπαραθέσεις και όσους ανάλγητα τζογάρουν για πρόσκαιρα πολιτικά κέρδη από αυτές.
Το προφίλ της κατά Ντινόπουλο «μεγαλοεπιχειρηματία-μεγαλοχορηγού» των Άνω Βριλησσίων.
Η οικογένεια «Ζ» διαθέτει μια μικρή επιχείρηση εμπορίας κρασιών, η οποία υπολειτουργεί πια (όπως αποδεικνύεται από τα σχετικά εκκαθαριστικά σημειώματα ΔΟΥ), με έδρα την οικογενειακή εστία της από το 1996 σε οδό των Άνω Βριλησσίων. Εκεί, στο σπίτι τους και μοναδικό τους ακίνητο, στεγάζονται οι ανάγκες και τα όνειρά τους, καθώς και ο καθημερινός μόχθος της εργασίας τους για να βγάζουν αξιοπρεπώς το ψωμί τους, κάτι που κατόρθωναν με μεγάλη επιτυχία και αναγνώριση για μια 15ετία, μέχρι την έλευση της κρίσης και ένα «κανόνι» (αδυναμία πληρωμής επιταγών πελάτη ύψους 500.000€) που τους χτύπησε οδηγώντας τους σε ουσιαστική πτώχευση-οικονομική ανέχεια, όπως συνέβη για τους ίδιους ή παρόμοιους λόγους και σε πολλές οικογενειακές και άλλες επιχειρήσεις και εργαζόμενους στη χώρα.
Πρόκειται για ένα γεγονός που έχει καταστήσει τους γονείς σε ομηρία οφειλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ προς την εφορία, προς την ΔΕΗ, προς τον ΕΦΚΑ (και μέχρι την επίμαχη ληφθείσα απόφαση και προς τον Δήμο), για την αποπληρωμή των οποίων τηρούν πιστά ρυθμίσεις με τους αναφερόμενους μηνιαίας δόσης ύψους πλέον των 1.000 ευρώ τον μήνα (χωρίς την οφειλή προς τον Δήμο), χρησιμοποιώντας τμήμα ακόμα και της σύνταξης του ανάπηρου παιδιού τους. Με αποτέλεσμα να κατορθώνουν να επιβιώνουν οικογενειακώς ουσιαστικά με το όποιο πενιχρό εισόδημα καταφέρνουν υπό αυτές τις ζοφερές συνθήκες να εξασφαλίζουν από την βαριά τραυματισμένη οικογενειακή επιχείρησή τους που πλέον έχουν μεταφέρει και υπολειτουργούν εντός της ίδιας της οικείας τους.
Παρόλα αυτά, με καθημερινό κόπο και ιδρώτα, προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα που τους δίνεται, έχοντας παράλληλα και το απαιτητικό γονικό καθήκον της αρμόζουσας φροντίδας ενός παιδιού ΑμεΑ (με βαριά αναπηρία άνω του 80% εφόρου ζωής), σχεδόν από το ξεκίνημα της ζωής του (3 μηνών). Σε αυτόν τους τον αγώνα να μην βγουν έξω από το κοινωνικό δίχτυ δεν ζήτησαν τίποτα περισσότερο από τη στήριξη του Δήμου τους στη δική τους δύσκολη στιγμή και την απελευθέρωση από την ομηρία τους έναντι της οποιασδήποτε δημοτικής αρχής. Το μόνο που ζήτησαν ήταν να απαλλαγούν από μια βαριά οφειλή ύδρευσης και τις ρυθμίσεις της που αποδεδειγμένα δεν μπορούν τα τελευταία χρόνια να εξυπηρετήσουν, επειδή οφείλουν να αποπληρώνουν ταυτόχρονα τις αναφερθείσες υπέρογκες για τις δυνατότητες τους εξυπηρετούμενες κανονικά φορολογικές και άλλες οφειλές της οικογενειακής επιχείρησής τους, για να μπορέσουν να επανακάμψουν σταδιακά και να κάνουν μια νέα αρχή. Για να συνεχίσουν να βγάζουν τίμια το ψωμί τους από την εργασία τους αυτοί και τα παιδιά τους.
Υπογραμμίζεται ότι στις φορολογικές τους δηλώσεις της τελευταίας 10ετίας της κρίσης, το οικογενειακό τους εισόδημα δεν ξεπερνά τις 3.500 ευρώ, παρά τα όσα φαιδρά ακούστηκαν για κέρδη 40 και 50 χιλιάδων ευρώ. Πέραν του σπιτιού τους που στεγάζεται η οικογένειά τους και στο υπόγειό του η επιχείρησή τους, δεν διαθέτουν άλλα περιουσιακά στοιχεία.
Κώφευαν όταν μπορούσαν να προλάβουν το πρόβλημα
Σημειωτέον ότι στις αντίστοιχες αιτήσεις τους επί διοίκησης «Νέας Πνοής» που συμμετείχαν τα στελέχη των τωρινών παρατάξεων Ντινόπουλου-Πισιμίση λάμβαναν διαρκώς υποσχέσεις αντιμετώπισης του ζητήματός τους, αλλά καμία επίλυση ή έστω έγγραφη απάντηση στις αιτήσεις τους για τη διαχείριση του προβλήματός τους. Και πώς να λάμβαναν απάντηση, όμως, με το γενικό χάος και το ελλειμματικό ταμείο της υπηρεσίας ύδρευσης και την εν γένει οικονομική αδυναμία του δήμου επί των ημερών τους;
Κοινωνική ευαισθησία στην πράξη και όχι κούφια λόγια
Την κοινωνική ευαισθησία και το «κανείς μόνος του στην κρίση» για τα θύματά της δεν αρκεί να τα δηλώνεις μόνο σαν κήνσορας για λαϊκή κατανάλωση, έρχεται η ώρα που πρέπει να αποδείξεις πραγματικά ότι αποτελεί προτεραιότητά σου η αντιμετώπιση των συνεπειών της, έστω κι εάν αντιλαμβάνεσαι το παραταξιακό και πολιτικό συμφέρον σου στην αντίπερα όχθη με την (όποια) παρούσα διοίκηση. Μια διοίκηση που εν προκειμένω λύνει προβλήματα και βρίσκεται εκεί ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ τους δημότες στις δυσκολίες τους, χωρίς να κοιτά πολιτικές καταγωγές και κομματικές ή όποιες άλλες προτιμήσεις, ενώ κρατά σταθερά τη δημοτική ύδρευση πλεονασματική και αναπτυσσόμενη, με μελέτες αναβάθμισής της και μεγάλες επενδύσεις για έργα στήριξης των υποδομών της.
Το ότι δημοσιονομικά η χώρα μας φαίνεται να ξεπερνά σταδιακά τα χειρότερα της εθνικής μας πτώχευσης δεν σημαίνει ότι για τους άνεργους, τους επαγγελματίες και τους εργαζόμενους άλλαξε ήδη κάτι και προς το καλύτερο. Αντίθετα, σε αυτήν την πορεία πολλοί συνάνθρωποί μας και οικογενειακές (και όχι μόνο) επιχειρήσεις βρέθηκαν σε ακόμα πιο δεινή θέση. Αυτό μάλλον το αγνοούν μόνο όσοι δεν τους άγγιξε στο πετσί τους η οικονομική κατάρρευση της τελευταίας δεκαετίας ή πιστεύουν στο γνωστό «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Το ξέρουν όμως καλά και δεν μπορεί να τους κοροϊδέψει κανείς, όσοι αντιλαμβάνονται την πνιγηρή πραγματικότητα και τις καθημερινές δυσκολίες επιβίωσης των βιοπαλαιστών και εργαζόμενων και επαγγελματιών της πόλης μας που βαρυγκωμούν για να τα βγάλουν στοιχειωδώς πέρα και να κρατήσουν με κάθε τρόπο τη δουλειά τους ή να αποφύγουν το κλείσιμο της επιχείρησής τους και την οριστική περιθωριοποίησή τους.
Όχι άλλη υποκρισία
Την πολύτεκνη οικογένεια (3τεκνη) με το ανάπηρο παιδί της και την οικιακή τους επιχείρηση που ψυχορραγεί, για να επιβιώσει και να ζήσει το σπίτι που τη φιλοξενεί και τους κατοίκους του, κάποιοι τα βλέπουν σαν υπερκερδοφόρα πολυεθνική και μεγαλοχορηγό του Δήμου επειδή κατά καιρούς, ιδίως προ μνημονιακής περιόδου, και ανεξαρτήτως διοικήσεων προσφέρει, για τοπική προβολή, συμμετοχή στην πόλη που δραστηριοποιείται και ζουν οι ιδιοκτήτες της από δεκαετίες, κάποιες φιάλες κρασί της σε εκδηλώσεις συλλόγων και δημοτικών δομών της πόλης.
Ποια κάλαντα και ποια ρουσφέτια αγαπητοί «αριστεροί και δεξιοί ψάλτες» του «αρχιερέα» σας Αργύρη;
Υπογραμμίζεται, σχετικά με τις αστειότητες περί ρουσφετιών, ότι όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο κ. Ντινόπουλος, που όπως φαίνεται γνωρίζει καλά την οικογένεια και που μαζί με τους «αριστερούς και δεξιούς ψάλτες» του καταγγέλλει πολιτική εξυπηρέτηση, η αιτούσα και μητέρα της εν λόγω οικογένειας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΤΙΣΣΑ, κι άρα δεν είναι και ψηφοφόρος εγγεγραμμένη των δημοτολογίων των Βριλησσίων, οπότε κι αυταπόδεικτα δεν τίθεται θέμα οιασδήποτε ψηφοθηρικής συναλλαγής. Δεν πρόκειται, λοιπόν, εκ των πραγμάτων, για εξυπηρέτηση της διοίκησης έναντι ψήφων, σύμφωνα και με τους ίδιους!
Ζητείται ανθρωπιά και αλληλεγγύη
Έτσι είναι εάν έτσι νομίζετε… Αλλά να γνωρίζετε ότι σημασία δεν έχει τόσο τι νομίζετε εσείς, αλλά το τι πιστεύει για την αναγκαία κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη και για το ήθος και τη στάση καθενός μας το σύνολο των συνδημοτών της τοπικής κοινωνίας μας.
Επιτέλους, σοβαρευτείτε και μην υποτιμάτε άλλο τη νοημοσύνη μας για φτηνές και πρόσκαιρες μικροπολιτικές εντυπώσεις!”
Ηλεκτρονική εφημερίδα τοπικής αυτοδοοίκησης
