Σταματημό δεν έχει το ανεβοκατέβασμα της βυζαντινής σημαίας με το δικέφαλο αετό στον ιστό έξω από το Δημαρχείο της πόλης μας.
Οι απαντήσεις που δόθηκαν, όταν δόθηκαν, εκ μέρους της κυρίας Δημάρχου, μάλλον δεν πρέπει να ικανοποίησαν ούτε και τους πιο φανατικούς οπαδούς της.
Εμείς, ως ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ, θα δείχναμε πολύ μεγαλύτερη κατανόηση αν η η Δήμαρχος μας έλεγε ότι με τον τρόπο αυτό αναπολεί την αίγλη της άλλοτε κραταιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μαζί με τις Αυτοκρατόρισσές της.
Δεν μπορούμε όμως να κατανοήσουμε, ούτε να δικαιολογήσουμε τη σύνδεση της βυζαντινής σημαίας με τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και την προσφυγιά γενικότερα.
Την προσφυγιά κυρία Δήμαρχε, θεωρούμε πως δεν την τιμά κάποιος με τα βυζαντινά λάβαρα αλλά με την έμπρακτη στάση του στους σημερινούς πρόσφυγες.
Την τιμά προσφέροντας, ως Δήμος, στέγη, τροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ζεστασιά και ότι άλλο χρειάζεται ο πρόσφυγας για να απαλύνει τον πόνο του.
Την τιμά, τέλος, φροντίζοντας ώστε όλα τα προσφυγόπουλα να έχουν πρόσβαση στα σχολεία για να μην στερηθούν το δικαίωμα στη γνώση.
Ας αφήσετε στην άκρη το άλλοθι με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες στοχεύοντας στο συναίσθημα γιατί δεν ξεχνιούνται οι χαρακτηρισμοί “τουρκόσποροι” και “παστρικές” που χρησιμοποιούσαν πολλοί ντόπιοι για τους “αδερφούς” μας πρόσφυγες του 1922.