Άλλη μία μεγάλη απώλεια ενός ευφυέστατου ανθρώπου, επιχειρηματία, δημιουργού, του δικού μας Λάκη όπως τον φώναζαν όλοι αυτοί που τον αγαπούσαν… Όλοι εμείς που τον συντροφέψαμε και τον θαυμάσαμε …Ο μοναδικός «Τίλλας», Βασίλης Σεβαστόπουλος έφυγε τόσο νέος ανήμερα των γενεθλίων του μόλις 69 ετών
…Ολόκληρη η Νέα Φιλαδέλφεια πενθεί…
Το ζαχαροπλαστείο που συνέχισε την παράδοση ετών με άρωμα από τη μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη ήταν και είναι ένα ορόσημο. Από τον πατέρα Γιάννη Σεβαστοπούλο που από το 1969 ίδρυσε τον ιερό ναό των γλυκισμάτων με ήθος, υπευθυνότητα, σεβασμό και αγάπη για τον πελάτη, η ιεραρχία πέρασε στο Λάκη και στην όμορφη και δεμένη οικογένεια του.
Και ποιος δεν κάθισε να πιει το παραδοσιακό καφεδάκι θαυμάζοντας την πλατεία Πατριάρχου από τη μεγάλη τζαμαρία του μαγαζιού, τα δροσερά καλοκαίρια ποιος δεν ρέμβασε στον καταπράσινο κήπο που κοσμούσε την πίσω πλευρά του μαγαζιού.
Από μικρή μαζί με ολόκληρη την οικογένεια και φίλους επισκεπτόμουν για ώρες την επιχείρηση, σπάζοντας τη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Ο Λάκης καθισμένος στο ταμείο του μεγάλου μαγαζιού, ακούραστος αγωνιστής, δεν ξεχώριζε από τους απλούς εργαζόμενους – υπαλλήλους του. Πράος, ευαίσθητος, γλυκός, ταπεινός στρατιώτης με όπλα την ανθρωπιά τον ανθρωπισμό, τον ψυχικό πλούτο, το ήθος, το πλατύ χαμόγελο. Το ίδιο και η όμορφη και δυναμική Ξένη, η γλυκιά σύζυγος του που πάντα σε καλωσόριζε με μία νότα τόνωσης και αισιοδοξίας και σε γέμιζε με δώρα και γλυκίσματα από τις βιτρίνες του καταστήματος.
Πώς να ξεχάσω το υπέροχο πολίτικο εκμέκ, το εκπληκτικό κανταΐφι, το θεϊκό Ταούκ γκιοσού και το νόστιμο Καζάν ντιπί . Το φανταστικό παγωτό καϊμάκι με μαστίχα Χίου που όμοιό του δεν υπάρχει σε ολόκληρη την Αθήνα και ένα σωρό άλλα γλυκά που γέμιζαν με μία απίστευτη απλότητα το γαστρονομικό μου κόσμο.
Ήρεμη δύναμη η Ξένη όπως και ο Λάκης είχαν μία μοναδική αρχοντιά και το μυστικό αυτής της αρχοντιάς ήταν ότι ποτέ δεν ξεχώριζαν κανέναν από τους υπαλλήλους τους, τους αφανείς ήρωες που πολεμούσαν καθημερινά δημιουργώντας κολοσσούς στο εργαστήριο των υπέροχων γλυκισμάτων.
Όλοι μαζί ήταν μία δεμένη οικογένεια, μία δυνατή αλυσίδα με ακλόνητες σταθερές, γερές βάσεις, χρυσούς κρίκους. Και ποιος δεν θαύμαζε την αδερφή του Λάκη, τη Μαίρη, τα παιδιά του Λάκη, την Βασιλική και την Αγγελική, που κοσμούσαν το μαγαζί σαν όμορφες καρυάτιδες, ακτινοβολώντας ομορφιά, κορμοστασιά, αγάπη και πάθος για τη ζωή. Το άρωμα της μαστίχας και το μαχλέπι ευωδίαζε κάθε Πάσχα από τα αμέτρητα τσουρέκια που κατανάλωναν όλοι οι Φιλαδέλφειώτες και όχι μόνο, από άκρη σε άκρη από όλη την Αθήνα.
Ποιος δεν επισκέφτηκε το παραδοσιακό μαγαζάκι του Λάκη, του υπέροχου οικογενειάρχη, του πιστού φίλου, του ταλαντούχου δημιουργού, του μοναδικού επιχειρηματία που διέπρεψε σε όλα τα στάδια της ζωής του.
Η αύρα σου θα μείνει μοναδική στην ψυχή και στην καρδιά μου, το γλυκό σου χαμόγελο Λάκη μου θα με συντροφεύει μεταδίδοντας τις θεϊκές μυρωδιές που θα συνεχίζουν να εφοδιάζουν ολόκληρο το εργαστήριο και την επιχείρηση …Και από κει ψηλά, γλυκέ μου φίλε, άρχοντα και βασιλιά των γλυκών και των ψυχών, εύχομαι να είναι όμορφο το αιώνιο ταξίδι σου, κλείνοντας το μάτι πονηρά στους αγγέλους, γιατί και οι άγγελοι αναστέναξαν από την ομορφιά της ψυχής και των δημιουργιών σου…
Καλή αντάμωση φίλε μου!
