Πρόσκληση της αριστερής ριζοσπαστικής κίνησης Νέας Ιωνίας “Εκτός Σχεδίου” για την εκδήλωση που διοργανώνει την Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012 στο ΚΕΠ Νέας Ιωνίας, στις 19:00 μ.μ.
Στην πρόσκληση που μας απέστειλε η αριστερή ριζοσπαστική κίνηση Νέας Ιωνίας “Εκτός Σχεδίου” για την εκδήλωση “Σμύρνη 1922 – Ελλάδα 2012. Τις μεγάλες ιδέες τους τις πληρώνουμε με αίμα” που διοργανώνει την Τρίτη 02 Οκτωβρίου, στις 19:00, στο ΚΕΠ Νέας Ιωνίας, σημειώνει: “Τα έτη 1919-1922 αποτέλεσαν χρόνια σημαντικότατων αλλαγών για την ιστορία της Ελλάδος και των Ελλήνων και αυτό θα συνέβαινε ανεξάρτητα από το αν η έκβαση των επιχειρήσεων ήταν νικηφόρα ή αν κατέληγε σε ήττα, όπως κι έγινε. Διότι, για πρώτη ουσιαστικά φορά στην ιστορία της χώρας, η Ελλάδα βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση ενάντια στην «αιώνια αντίπαλό της», αντίπαλο τουλάχιστον ως προς το ιδεολογικό πλαίσιο της Μεγάλης Ιδέας και του ελληνικού καπιταλισμού.
Πέραν όμως αυτών των επιθυμιών του ελληνικού λαού, επιθυμιών που καλλιεργήθηκαν από μια χρόνια εθνικιστική ρητορική ενάντια στην προαιώνια εχθρό Οθωμανική Αυτοκρατορία, σημαντικό ζήτημα παραμένει το ποιοι ήταν οι πραγματικοί πολιτικοί λόγοι που οδήγησαν στην διεξαγωγή της όλης επιχείρησης στη Μικρά Ασία αλλά και τα αίτια της αποτυχίας της.
Αυτόν τον πόλεμο τον ήθελε η ελληνική αστική τάξη, νέες αγορές και νέα εδάφη τα οποία θα εκμεταλλεύονταν, καθώς και νέοι πληθυσμοί οι οποίοι θα δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί στα νέα εδάφη που «απελευθέρωσαν» με το αίμα τους. Αγώνες και απεργίες ξεσπούσαν μέσα στον πόλεμο, παρά την τρομερή πίεση στους εργάτες να βάλουν πλάτη, να δώσουν αίμα και ιδρώτα για τις φιλοδοξίες του ελληνικού καπιταλισμού και τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Χαρακτηριστικό είναι το πως η κυβέρνηση αποφάσισε να τιμωρήσει εκατοντάδες απεργούς σιδηροδρομικούς τον Φλεβάρη του 1921 επιστρατεύοντας τους και στέλνοντάς τους στη Μικρά Ασία.
Στο διπλωματικό επίπεδο πολύ εύκολα οι «σύμμαχοι» της Αντάντ εγκατέλειψαν την Ελλάδα η οποία παρέμενε μόνη της. Θα μπορούσε κανείς να αναζητήσει δεκάδες περιπτώσεις μεγαλύτερων ή μικρότερων «προδοσιών», παραλείψεων, αστοχιών από τη μεριά της αντιβενιζελικής ηγεσίας με βάση τα εθνικά, διπλωματικά και στρατιωτικά κριτήρια, με κορύφωση την διαταγή της απαγόρευσης εξόδου από την Ανατολή όλων των Ελλήνων και την παράδοσή τους στο έλεος των Τούρκων εθνικιστών τη στιγμή μάλιστα που αποφάσισαν την στρατιωτική εγκατάλειψη της Μικράς Ασίας (Ιούλιος 1922).
Η Μικρασιατική Καταστροφή υπήρξε το τέλος της Μεγάλης Ιδέας, το τέλος του πιο μεγάλου εκσυγχρονιστικού σχεδίου που επιχείρησε να εκτελέσει ποτέ η ελληνική αστική τάξη, δηλαδή την «Ελλάδα των 2 Ηπείρων και των 5 Θαλασσών», την ανάδειξή της σε μια μεγάλη περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη και την αναβάθμισή της στην διεθνή ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Συνεπώς, δεν είναι μόνο οι σημερινοί «νάνοι» πολιτικοί, όπως ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Γ. Παπανδρέου και ο Σαμαράς, που αποτυγχάνουν στις πλάτες και τις ζωές του λαού αυτής της χώρας, καθώς πολύ καταστροφικότερα αποτελέσματα κατάφεραν εκείνοι οι πιο εμπνευσμένοι και μεγάλοι έλληνες αστοί πολιτικοί, όπως ο Βενιζέλος ή ο Γούναρης, και βέβαια ο βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΒ΄.
Οι φλόγες και οι καπνοί που για 7 ολόκληρες ημέρες σκέπαζαν τον ουρανό της Σμύρνης τον Σεπτέμβριο του 1922 δεν ενταφίασαν απλά τα ιμπεριαλιστικά όνειρα της ελληνικής αστικής τάξης, αλλά κυρίως κατέστρεψαν τις ζωές 1.200.000 ελλήνων μικρασιατών και ποντίων που κατέφυγαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, των χιλιάδων νεκρών που έμειναν πίσω και τους μη καταμετρημένους χιλιάδες πρόσφυγες που πέθαναν από τις κακουχίες των πρώτων ημερών της προσφυγιάς. Έθεσαν σε δοκιμασία ολόκληρη την ελληνική κοινωνία που μέσα έπρεπε να δεχτεί και τελικά να ενσωματώσει προσφυγικό πληθυσμό λίγο μεγαλύτερο από το 1/5 του ντόπιου πληθυσμού.
Η ευθύνη βαραίνει την ελληνική αστική τάξη. Για να εξυπηρετήσει τις επιδιώξεις της επωμίστηκε το ρόλο του χωροφύλακα των μεγάλων δυνάμεων και πλήρωσε την ύβρη που επέδειξε πάνω στον τουρκικό πληθυσμό και την ουσιαστική αδιαφορία για τον ντόπιο χριστιανικό πληθυσμό.
Για να αποφευχθεί η σφαγή και η τραγωδία χρειάζονταν οι αρχές της ειρήνης, του αλληλοσεβασμού, της δημοκρατίας και του διεθνισμού που ήταν η μόνη δυνατή άλλη λύση. Αυτή όμως δεν μπορούσαν να την επιβάλουν οι εθνικιστές και αστοί ιμπεριαλιστές πολιτικοί που ενδιαφέρονταν για ομοιογενή εθνικά κράτη ελεγχόμενα απολύτως από τις αστικές τάξεις τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας. «Ομοιογενή εθνικά κράτη» σήμαινε εθνοκαθάρσεις, βιαιοπραγίες, δολοφονίες, πολέμους, καταστροφές, προσφυγιά τόσο για τους έλληνες όσο και για τους τούρκους.
Η ελληνική αστική τάξη «τιμά» τα 90 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή διαμορφώνοντας το «κατάλληλο» σκηνικό, μια σύγχρονη μεγάλη Κοινωνική Καταστροφή. Φτώχια, ανεργία, αυτοκτονίες και δολοφονικές φασιστικές επιθέσεις φέρνει ο Σεπτέμβρης του 2012 στην μνημονιακή Ελλάδα της ΕΕ και του ΔΝΤ, της κυβερνώσας Τρόικας Εσωτερικού (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). Τόσα χρόνια σε αυτήν την χώρα καλλιεργείται η λογική της «μεγάλης ιδέας», μιας ιδέας όμως για τους μεγάλους της ελληνικής κοινωνίας και όχι για τους μικρούς. Η μεγάλη ιδέα της Σμύρνης είναι η ίδια με τη μεγάλη ιδέα της ολυμπιάδας και του ευρώ, οι οποίες όμως μόνο καταστροφή μας έφεραν. Σε αυτό το ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν η πάλη για την ανατροπή είναι η μόνη επιλογή για τους εργαζόμενους και τους νέους, ντόπιους και ξένους .
http://ektossxediou.blogspot.gr/, e-mail: ektossxediou@gmail.com
