“Ορθώνουμε το ισχυρότερο όπλο κόντρα σε κάθε εθνική επιβουλή”

Μήνυμα ιστορικής μνήμης και επαγρύπνησης με αφορμή τη χθεσινή Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, απευθύνει η Μαρίνα Πατούλη Σταυράκη, Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Βορείων Προαστίων, Πρόεδρος του Δικτύου SDG 17 Greece για την προώθηση των 17 Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ. Πολιτισμός – Παιδεία – Περιβάλλον – Ανάπτυξη ΟΤΑ και δημοτική σύμβουλος Αμαρουσίου.
«Η Επέτειος Μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής 98 χρόνια μετά, έχει ριζώσει στην ελληνική συνείδηση ως ένα μελανό ιστορικό γεγονός που μας διδάσκει όλα αυτά για τα οποία είμαστε ικανοί να πετύχουμε ενωμένοι, αλλά και που μπορεί να μας οδηγήσει η εθνική διχόνοια. Η Επέτειος της Μικρασιατικής καταστροφής, της σφαγής των Ελλήνων και του βίαιου ξεριζωμού τους από τις πατρογονικές εστίες αιώνων, ματώνει την ψυχή κάθε Έλληνα. Η διαφορά της φετινής Επετείου σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι η τουρκική ηγεσία από την πολεμική ρητορική έχει περάσει στην πολεμική προκλητικότητα ξεπερνώντας κάθε όριο ηθικής και ανοχής. Η προσβολή της Χριστιανικής μας πίστης μέσα από τη μετατροπή της Αγίας Σοφιάς σε μουσουλμανικό τόπο προσκυνήματος και τα αντίστοιχα σχέδια για άλλους εμβληματικούς χριστιανικούς ναούς είναι μία πτυχή μόνο του ολοένα και κλιμακούμενου εθνικιστικού παραληρήματος και προκλητικότητας από μέρος του Τούρκου Προέδρου που από τη φερόμενη εσωτερική κατανάλωση πλέον έχει λάβει χαρακτήρα ξεκάθαρης απειλής σε βάρος της χώρας μας. Για αυτό και η Μικρασιατική Καταστροφή όσο και αν πονά την ψυχή μας, δεν πρέπει να μαυρίζει τη μνήμη μας. Κρατώντας ψηλά τις εικόνες των πατρίδων μας και τη μνήμη μας, ορθώνουμε το ισχυρότερο όπλο κόντρα σε κάθε εθνική επιβουλή. Πρέπει να θυμόμαστε, να ρίχνουμε φως στα ιστορικά γεγονότα, να αναδεικνύουμε και να διεθνοποιούμε την τουρκική βαρβαρότητα και κτηνωδία ιστορικά, σε βάρος του Ελληνισμού, μία μανία που διατηρεί άσβεστα τα ίδια χαρακτηριστικά ακόμα και στις μέρες μας. Η γενοκτονία, όμως, των Ελλήνων, η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση μέχρι το 1923 των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας, κυρίως της Ιωνίας, της Καππαδοκίας, του Πόντου, της Βιθυνίας, αποτελεί μία από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες, μία ιστορική πραγματικότητα που δεν παραγράφεται και η διεθνής κοινότητα οφείλει να την αναγνωρίζει και να μην την παραβλέπει».