Άρθρο της ανεξαρτητοποιημένης δημοτικής συμβούλου Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνος, κας Ευτυχίας Παπαλουκά για τις αθλητικές εγκαταστάσεις του συλλόγου της περιοχής
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα έπρεπε να αποτελεί τον πιο κοντινό φορέα στον πολίτη. Ειδικά στις παρούσες συνθήκες, με την μετακύλιση της χρεοκοπίας του κεντρικού κράτους στους Δήμους, αλλά κυρίως τη στιγμή που βάλλεται κάθε τι λαϊκό και δημόσιο και όλα τα κοινωνικά αγαθά εμπορευματοποιούνται, η ιστορική ευθύνη των αιρετών στην αυτοδιοίκηση είναι τεράστια. Ο λαϊκός αθλητισμός αποτελεί ζωτικής σημασίας κοινωνικό αγαθό.
Η δυνατότητα της νεολαίας να έχει ελεύθερη, δωρεάν πρόσβαση σε αθλητικές υποδομές υψηλού επιπέδου και η δυνατότητα ύπαρξης και ανάπτυξης ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων που προάγουν τον λαϊκό αθλητισμό και καλλιεργούν την αθλητική παιδεία, πρέπει να είναι ανάμεσα στις προτεραιότητες για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Την εποχή που ο “αθλητισμός” έχει γίνει εταιρείες, συμβόλαια, τζόγος, εμπόρευμα, ευτυχώς, ακόμα και αντιμετωπίζοντας τεράστιες δυσκολίες – οικονομικές και όχι μόνο – συνεχίζουν να λάμπουν οι ανά την Ελλάδα τοπικοί ερασιτεχνικοί αθλητικοί σύλλογοι. Ο Αθλητικός Όμιλος Νέας Φιλαδέλφειας ΑΤΤΑΛΟΣ είναι από τους πιο λαμπρούς συλλόγους της περιοχής μας, με μεγάλη ιστορία και παρελθόν αλλά και σημαντική προσφορά διαχρονικά στην νεολαία μας.
Στις ακαδημίες του Αττάλου γαλουχούνται με την αγάπη για την άθληση, την υγεία και τη συλλογικότητα εκατοντάδες παιδιά της πόλης μας.
Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι γενιές συμπολιτών μας έχουν συμμετάσχει στις αθλητικές δραστηριότητες του εν λόγω συλλόγου. Έχει ανακύψει εδώ και καιρό ζήτημα σχετικά με το γήπεδο του Αττάλου, κοντά στο 4ο Δημοτικό σχολείο. Και το αναφέρω ως γήπεδο του Αττάλου, καθώς πριν να το διαμορφώσει (προ ετών) ο σύλλογος για να χρησιμοποιείται ως προπονητήριο και να αθλούνται εκεί τα παιδιά της περιοχής μας, ήταν ένας σκουπιδότοπος.
Η έλλειψη οργανωμένων χώρων άθλησης στην περιοχή μας σε συνδυασμό με την ελκυστικότητα του προπονητηρίου του ΑΟΝΦ είχε ως αποτέλεσμα να ζητείται και να παραχωρείται από τον ΑΟΝΦ και σε άλλους συλλόγους, βάσει ενός προγράμματος με το οποίο εξυπηρετούνταν όλοι, και οι ακαδημίες του Αττάλου και η πρώτη ομάδα και οι υπόλοιποι σύλλογοι. Με το πέρασμα του χρόνου, η διοίκηση του Αττάλου απώλεσε το δικαίωμα να καθορίζει το πρόγραμμα προπονήσεων, γεγονός που λειτουργεί εις βάρος της άθλησης των παιδιών των ακαδημιών και των υπολοίπων αθλητών του συλλόγου, των οποίων η συχνότητα και η ποιότητα των προπονήσεων φθίνει.
Η “Δήμαρχος”, με τους λιγοστούς εναπομείναντες παρατρεχάμενούς της, εδώ και καιρό “κωφεύει” στο δίκαιο αίτημα της διοίκησης αλλά και των παιδιών του συλλόγου και των οικογενειών τους, και πεισματικά εμποδίζει να εισαχθεί το σημαντικό αυτό θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο προς δημόσια συζήτηση και διευθέτηση. Γιατί άραγε..;
Ως νέα Δημοτική Σύμβουλος, φύσει και θέσει, στηρίζω τον ΑΟΝΦ Άτταλο στις δίκαιες διεκδικήσεις του, όσον αφορά το προπονητήριο. Και στηρίζω το σύλλογο υποκινούμενη από τη βαθιά μου πεποίθηση και πολιτική θέση πως η νεολαία της περιοχής μας είναι ανεπίτρεπτο να στερείται την ελεύθερη πρόσβαση στις – ούτως ή άλλως λίγες – υπάρχουσες αθλητικές εγκαταστάσεις. Αυτή είναι η θέση μου εντός και εκτός Δημοτικού Συμβουλίου.
