Ανακοίνωση από την “Ανατροπή και Αλληλεγγύη” στη Μεταμόρφωση
Ο Καλλικράτης υπήρξε σημαντικός αρχιτέκτονας του δεύτερου μισού του 5ου π.Χ. αιώνα και σε συνεργασία με τον Ικτίνο ανήγειρε το παγκόσμιας φήμης μνημείο του Παρθενώνα. Στα 2010 μ.Χ. ακατονόμαστος Υπουργός με την ” νέα αρχιτεκτονική της Τ.Α”, Ν.3852, έτρωσε ανεπανόρθωτα το γόητρο του μεγάλου προγόνου μας με το εκτρωματικής σύλληψης σχέδιό του.
Έκτοτε η πολύπαθη Τ.Α. μετρά τις σε οικονομικό, δημοκρατικό και συμμετοχικό επίπεδο πληγές της. Τι ακριβώς εννοούμε όμως, όταν μιλάμε για τον “Καλλικράτη”; Πρόκειται ασφαλώς για ένα μοντέλο γραφειοκρατικό, πολυδαίδαλο και ελάχιστα δημοκρατικό.
Οι πόροι του από την κρατική χρηματοδότηση συμπιέζονται κάτω από το 60%, ενώ οι εργαζόμενοι στους δήμους αποτελούν τη βασική δεξαμενή των προς διαθεσιμότητα και κινητικότητα υπαλλήλων. Βασικές δομές με κοινωνική αναφορά είτε περιορίζονται δραστικά είτε καταργούνται. Όσον αφορά στα κριτήρια του χωροταξικού σχεδιασμού, αυτά είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Με δύο λόγια ο θεσμός της Πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης δίνεται βορά στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού. Κινείται δε πάνω στις ράγες των κατευθύνσεων που υπαγορεύουν αφ’ ενός η Συνθήκη της Λισαβόνας και αφ’ ετέρου η Λευκή Βίβλος με αποκλειστική στόχευση την Πολυεπίπεδη Διακυβέρνηση. Η κυβέρνηση από την άλλη, χωρίς αιδώ, καταλογίζει στους Ο.Τ.Α και τις διοικήσεις τους όλη τη διαφθορά της Δημόσιας Διοίκησης και φυσικά την υπερχρέωσή τους. Εύλογη είναι λοιπόν η κοινωνική κατακραυγή, αφού οι δημότες παρακολουθούν εμβρόντητοι το κλείσιμο των παιδικών σταθμών, την αναστολή του προγράμματος “βοήθεια στο σπίτι” κ.ά. Πιο αναλυτικά ο ” Καλλικράτης ” στον Α’ βαθμό αυτοδιοίκησης χαρακτηρίζεται από τις παρακάτω παραδοχές:
1. Είναι αντιδημοκρατικός με συγκεντρωτική λειτουργία και προεξάρχει το στοιχείο του υπερπλειοψηφικού εκλογικού συστήματος με τον δημαρχοκεντρικό χαρακτήρα.
2. Δεν εξυπηρετούνται οι πολίτες εξαιτίας της υπέρμετρης γραφειοκρατίας και της σύγκρουσης αρμοδιοτήτων μεταξύ Δήμου και Περιφέρειας.
3. Η λογοδοσία των δημοτικών αρχών καλύπτονται από πέπλο αδιαφάνειας.
4. Ο χωροταξικός σχεδιασμός έγινε χωρίς τον απαιτούμενο προγραμματισμό και κάτω από την αδήριτη πίεση των μνημονιακών επιταγών. Έτσι, δεν λήφθηκε υπόψη ούτε ότι απουσίαζαν οι κατάλληλες υποδομές ούτε και πολύ περισσότερο ότι λείπει η συγκοινωνιακή, κοινωνική, ιστορική και πολιτισμική συνεκτικότητα στους νέους 325 δήμους που προέκυψαν
πανελλαδικά. Αυτή η αρμαγεδωνική συνταγή συνέθλιψε μικρές πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά που τα απογύμνωσαν από σχολεία και κάθε λογής δημόσιες υπηρεσίες, θυσία στον Μολώχ της Τρόικας.
5. Η κοινωνική συμμετοχή παρέμεινε είδος εν ανεπαρκεία. Εξέλειψαν παντελώς ρυθμίσεις που θα συνέβαλαν ουσιαστικά στην εκπροσώπηση και συμμετοχή φορέων, τα τοπικά δημοψηφίσματα και ο συμμετοχικός προϋπολογισμός.
6. Τέλος, παρ’ ότι οι Ο.Τ.Α με βάση το Σύνταγμα έχουν κατοχυρώσει την αυτοτέλειά τους, εν τούτοις “στραγγαλίζονται” στο κάθε τους βήμα από το πλήθος και την πολυπλοκότητα των ελέγχων με αιχμή του δόρατος το “Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας”, Ν.4111/2013.
Είθε μία άλλη κυβέρνηση, της Αριστεράς αυτή τη φορά και δη της Ριζοσπαστικής, μιας και το συμπεριλαμβάνει στο πρόγραμμά της, να ανατρέψει αυτό το ανοσιούργημα του ” Καλλικράτη” και να θεμελιώσει το νέο οικοδόμημα που θα καταστήσει την Τ.Α, άξια της κοινωνικής αποστολής της. Αυτό, ασφαλώς για να επιτευχθεί προϋποθέτει, τη ριζική αλλαγή προσανατολισμού στο χώρο της Τ.Α και πρέπει να ενταχθεί στη γενικότερη μάχη που δίνει η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη κατά του νεοφιλελευθερισμού και των επιπτώσεων του πάνω στους δημοκρατικούς θεσμούς.
Γιώργος Π. Μπεκιάρης
Πολιτικός-Διοικητικός Επιστήμονας
Ιδρυτικό μέλος της Δημοτικής Κίνησης
“Ανατροπή και Αλληλεγγύη” στη Μεταμόρφωση
