Η «Λυκόβρυση – Πεύκη 2020» για τα 49 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967
Η νεότερη πολιτική μας ιστορία είναι γεμάτη από γεγονότα που την σημάδεψαν χαρακτηριστικά. Κάποια όμως από αυτά δημιούργησαν καταστάσεις και δεδομένα, ο απόηχος των οποίων, όσα χρόνια κι αν περάσουν επηρεάζουν και κατευθύνουν τα πολιτικά δρώμενα καταλυτικά και καίρια. Και τούτο γιατί τουλάχιστον την πολιτική σκέψη των Νεοελλήνων την έχουν στιγματίσει και κατευθύνει χαρακτηριστικά.
Όσο και αν υποστηρίζεται από ειδικούς και μη πως η περίοδος της μεταπολίτευσης έχει λήξει, η Απριλιανή δικτατορία και τα συνεπακόλουθά της, επηρέασαν καταλυτικά και τις τότε γενιές των Νεοελλήνων, αλλά και μέχρι σήμερα παρακολουθούμε δυστυχώς πολιτικές πρακτικές που δεν συνάδουν με τα δημοκρατικά ιδεώδη της φυλής μας, κατάλοιπα σταγονίδια της τότε εποχής.
49 χρόνια μετά το επαίσχυντο πραξικόπημα των επίορκων στρατιωτικών, όσοι από εμάς το ζήσαμε, στην πιο όμορφη και δημιουργική ηλικία της ζωής μας, έχουμε να θυμηθούμε πολλά και έχουμε να πούμε άλλα τόσα σαν ιερές παρακαταθήκες στους νεότερους, οι οποίοι, ευλογημένοι από το Θεό, δεν στερήθηκαν το αγαθό της Δημοκρατίας ούτε για ένα λεπτό μέχρι τώρα.
Ο ιστορικός εκείνης της εποχής επισημαίνει όμως το τι προηγήθηκε του Απριλιανού πραξικοπήματος. Και αυτό ακριβώς είναι που εμείς οι παλιότεροι πρέπει να επισημάνουμε στους νεότερους πως η πατρίδα μας στις διχαστικές της στιγμές πάντα έβγαινε ζημιωμένη και τραυματισμένη βάναυσα. Ένα σαθρό πολιτικό σύστημα το οποίο ήταν παραδομένο σε εξωγενείς παρεμβάσεις και εσωτερικές παλινωδίες και ασταθείς καταστάσεις, έδωσε την ευκαιρία σε όσους καραδοκούσαν να καταλύσουν το δημοκρατικό μας πολίτευμα να ικανοποιήσουν τα προδοτικά τους σχέδια εν ονόματι δήθεν της σωτηρίας της πατρίδας που κινδύνευε…Αυτό ακριβώς η σημερινή γενιά πρέπει να το γνωρίζει καλά και να διδάσκεται από τα λάθη της τότε εποχής, γιατί η Δημοκρατία και τα αγαθά που απορρέουν από αυτήν δεν χαρίζεται αλλά καταχτιέται διαρκώς σε μια αέναη πάλη με όλα εκείνα τα στοιχεία που την επιβουλεύονται. Εκείνα τα πέτρινα χρόνια που για μας τους μεγαλύτερους ήσαν καταλυτικά για τη ζωή μας, ζήσαμε καταστάσεις και γεγονότα που μας σημάδεψαν και τα οποία σήμερα για όλους τους νεότερους φαντάζουν εφιαλτικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας, για μας όμως πραγματικότητες που καθοδήγησαν την πολιτική μας ύπαρξη και ζωή μέχρι σήμερα.
Σήμερα 49 χρόνια μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως η Δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει πια από τέτοιου είδους πολιτικές εκτροπές. Δεν διαφωνούμε σ αυτή την εκδοχή, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε πως ποτέ δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Κατάλοιπα τέτοιου είδους νοσταλγών υπάρχουν και θα υπάρχουν. Από εμάς εξαρτάται να μη τροφοδοτούμε τις ορέξεις τους με πράξεις ή παραλείψεις μας. Οι Έλληνες μονιασμένοι μεγαλούργησαν. Αυτό είναι μια αδιάσειστη πραγματικότητα που σήμερα ειδικά στους χαλεπούς καιρούς μας παίρνει μια ανεπανάληπτη επικαιρότητα.
Ας ευχηθούμε όλοι σε όλους η Δημοκρατία μας παρά τις τόσες δυσκολίες που αντιμετωπίζει να θωρακίζεται συνεχώς με τα δημοκρατικά ιδεώδη της φυλής μας, αυτά που η μικρή μας πατρίδα δίδαξε και διδάσκει μέχρι σήμερα σε όλους τους λαούς της γης για να μπορούν να κάνουν πράξη την εθνική τους αξιοπρέπεια, τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική δικαιοσύνη, αγαθά πανάρχαια αλλά διαχρονικά για όλους μας.
