Άρθρο του υποψηφίου Δημάρχου Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνος, κ. Απόστολου Κόντου
Λέγεται ότι ο Ουέλινγκτον, νικητής του Ναπολέοντα στο Βατερλό, είχε αφιερώσει τις δάφνες του στα γήπεδα του Ήτον, επειδή θεωρούσε βάση της εκπαίδευσης και της επιτυχίας του τον αθλητισμό. Και κύτταρο του αθλητισμού είναι αναμφισβήτητα όλες οι μορφές των τοπικών αθλητικών σωματείων. Σε όλες μας τις πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά, θα δούμε να αναπτύσσεται ο τοπικός αθλητισμός. Τα μεγάλα σωματεία, όπως η ΑΕΚ, ο ΠΑΝΑΘΗΝΑIΚΟΣ, o ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, έχουν Πανελλήνια ακόμα και Παγκόσμια εμβέλεια, με εκατομμύρια φίλους εντός και εκτός Ελλάδας και δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να τα χαρακτηρίσεις τοπικά. Εγώ σήμερα εκφράζω την αγωνία μου για τα τοπικά σωματεία, εκείνα που με τους ελάχιστους φίλους και τους μετρημένους στα δάκτυλα ανθρώπους τους, ασχολούνται με τον υγιή αθλητισμό και αναλαμβάνουν την ευθύνη χιλιάδων παιδιών και ομάδων, σε μικρές η μεγάλες κατηγορίες.
Στην πόλη μας δραστηριοποιούνται δεκάδες σωματεία σε όλα γενικώς τα αθλήματα. Καλλιεργούν το αθλητικό πνεύμα με το να γυμνάζονται χιλιάδες παιδιά και τα βοηθούν να αναπτύσσουν αυτοπεποίθηση, αγωνιστικότητα, υπευθυνότητα, ομαδικότητα, επιμονή και άλλες αρετές και να αξιοποιούν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους. Επιτυγχάνουν δηλαδή αποτελέσματα πέραν των περιορισμένων πια δυνατοτήτων τους.
Εάν καταρρεύσει αυτό το οικοδόμημα θα συμπαρασύρει και πολλές κοινωνικές δομές τις οικογενειακής μας ζωής! Βέβαια όσα ισχύουν για τα τοπικά αθλητικά σωματεία ισχύουν και για τους πολιτιστικούς και εθελοντικούς τοπικούς συλλόγους, που και αυτοί στην πόλη μας έχουν υπερβάλει σε πολιτιστικό έργο, σε προσφορά και εθελοντισμό και την έχουν κάνει πολύ πιο πλούσια ηθικά, πνευματικά και ψυχικά με τις δραστηριότητές τους. Όλα αυτά επιτυγχάνονται από ανθρώπους που πασχίζουν σε εξαιρετικά αντίξοες πλέον συνθήκες και σε δυσμενέστατο οικονομικοκοινωνικό κλίμα ,για να κρατήσουν ζωντανή την αισιοδοξία.
Πώς όμως μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν οι τοπικοί αθλητικοί σύλλογοι της χώρας ,όταν έχουν παντελώς εγκαταλειφθεί από την πολιτεία, την Γ. Γ. και από όλους τους αρμόδιους φορείς; Όταν σε εθνικούς προϋπολογισμούς έχουμε περικοπές τσεκουρώματος και σε δημοτικούς προϋπολογισμούς δεν προβλέπεται ούτε ένα Euro για τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό; Μπορούμε έτσι να ελπίζουμε ότι θα γίνει κάτι θετικό και ουσιαστικό για τη νεολαία μας; Ο Αθλητισμός στην πατρίδα μας καταρρέει, τα σωματεία, μικρά και μεγάλα, αδυνατούν οικονομικά να ανταποκριθούν ακόμη και στις πιο βασικές υποχρεώσεις τους, τα στάδια είναι χωρίς προσωπικό, χωρίς πετρέλαιο, με σπασμένες ή καμένες λάμπες, χωρίς στοιχειώδη καθαριότητα, με τις ασθένειες να ελλοχεύουν…
Η ελληνική οικογένεια αντιμετωπίζει, βέβαια, σήμερα σοβαρότατα προβλήματα και ίσως η άθληση των παιδιών να φαντάζει ως πολυτέλεια. Στην πραγματικότητα όμως όταν απαξιώνουμε πλήρως τον αθλητισμό είναι σα να απαξιώνουμε τα ίδια μας τα παιδιά ,σα να υπονομεύουμε τις ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον! Όταν κλείνει ένα σωματείο η ένας πολιτιστικός σύλλογος είναι σαν να κλείνει ένα σχολείο! Και δυστυχώς δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένη τη λειτουργία τους!
Τα πρώτα κρούσματα στην πόλη μας είναι ήδη ορατά. Ιστορικά σωματεία με υποδειγματική λειτουργία σε όλους τους τομείς αδυνατούν πια να συνεχίσουν το έργο τους, παρ’ όλο που υπάρχουν εδώ πολλοί άνθρωποι του αθλητισμού οι οποίοι καθημερινά προσπαθούν και παλεύουν για το καλό των παιδιών μας. Η κατάσταση μοιάζει πλέον μη αναστρέψιμη και η κατεξοχήν υπεύθυνη για την πρόοδο της νεολαίας, η πολιτεία, είναι στα περισσότερα και πιο βασικά …απούσα. Οι δημότες με όλους τους δυνατούς τρόπους ακόμη συμμετέχουν, προσφέρουν, προσπαθούν, στηρίζουν τα αθλητικά σωματεία από το υστέρημά τους. Η πόλη μας άλλωστε έχει αναδείξει καταξιωμένους αθλητές ,προπονητές, παράγοντες, διαιτητές! Αλλά οι αντοχές των σωματείων της τελείωσαν και η οικονομική δυνατότητα πολλών ανθρώπων που στηρίζουν χρόνια τον τοπικό αθλητισμό εξαντλήθηκε.
Εύχομαι ολόψυχα τις τελευταίες μεγάλες επιτυχίες των ομάδων μας σε Εθνικά πρωταθλήματα και Κύπελλα, όπως της ΦΕΑ, να τις ξαναδούμε! Αυτό όμως σήμερα αλλά και για πάρα πολλά πλέον χρόνια το θεωρώ αδύνατο. Εάν ρωτούσες ένα λογικό άνθρωπο τι περιμένει πια από τον τοπικό αθλητισμό, θα σου απαντούσε ότι θα ήτανε απόλυτα ικανοποιημένος σε αυτό το ζοφερό τοπίο ,τα σωματεία της πόλης μας να μπορέσουν -τουλάχιστον- να λειτουργούν! Έστω χωρίς αγωνιστικές μεγάλες κατηγορίες και χωρίς σημαντικά αποτελέσματα , θα θέλαμε να βλέπουμε τα παιδιά μας να γεμίζουν τα στάδια της πόλης ανεξάρτητα από επιδόσεις. Χρειάζεται όμως και η ανάλογη βούληση για να έχουμε τουλάχιστον στάδια καθαρά και λειτουργικά και τα σωματεία όλα της πόλης μας, αθλητικά, εθελοντικά ,πολιτιστικά να στηρίζονται οικονομικά -τουλάχιστον -για τα πιο ουσιώδη και βασικά . Τα σωματεία στην πόλη μας πρέπει να ζήσουν, γιατί χωρίς αυτά θα υποβαθμιστεί η παιδεία μας, θα πληγεί ο πολιτισμός μας, θα χαθεί η προοπτική…
Θα ήταν ευχής έργο να διαψευστώ, αλλά τα συμπτώματα εγκατάλειψης και παρακμής επιδεινώνονται συνεχώς και είναι θέμα ελάχιστου χρόνου να καταρρεύσουν τα σωματεία και μαζί με αυτά το μέλλον του τόπου μας, που αναμφίβολα είναι η νεολαία μας! Ιστορικά τοπικά σωματεία της πατρίδας μας ήδη διαλύθηκαν η ανέστειλαν τις λειτουργίες τους. Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί είναι πραγματική ΔΙΑΛΥΣΗ. Ο τοπικός αθλητισμός εκπέμπει SOS! Υπάρχουν άνθρωποι που καταβάλλουν ακόμη τεράστιες προσπάθειες από αληθινό Έρωτα για τον αθλητισμό. Έρωτα που μπορεί να αποφέρει σπουδαίους καρπούς. Ας μην τον αφήσουμε χωρίς ανταπόκριση!
