Στο Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου Ηρακλείου Αττικής «Βίλα Στέλλα»
Στις 5 Ιουνίου ολοκληρώθηκε η έκθεση ζωγραφικής του Τρύφωνα Κόρμπη που φιλοξενήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο «ΒΙΛΛΑ ΣΤΕΛΛΑ» του Ηρακλείου από τις 27 Μαΐου.
Την πρωτοβουλία και διοργάνωση της έκθεσης είχε ο Δήμος Ηρακλείου και συγκεκριμένα ο αρμόδιος στα πολιτιστικά αντιδήμαρχος Δημήτρης Μπούκης, ο οποίος με την διαρκή ανάδειξη και προβολή όλων των πνευματικο-καλλιτεχνικών δυνάμεων του Δήμου εκτελεί ουσιαστικότατο πολιτιστικό έργο.
Ο Τρύφων Κόρμπης είναι ήδη καταχωρημένος εδώ και χρόνια στο καλλιτεχνικό αλλά και πνευματικό δυναμικό των δήμων στους οποίους δραστηριοποιείται και όχι μόνο, αφού έργα του βρίσκονται εκτός από τους Δήμους και τις Κοινότητες, στο Υπουργείο Πολιτισμού και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Στην Νέα Ιωνία είναι σε πρωτοκαθεδρία στα εικαστικά. Οι ατομικές του εκθέσεις και οι συμμετοχές του σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής αποτελούν πάντα σημαντικό γεγονός. Παράλληλα όμως έχει αποσπάσει άριστες κριτικές και τον θαυμασμό του κόσμου για τις σκηνογραφίες του στο δημοτικό θέατρο της Νέας Ιωνίας. Επί σειρά ετών είχε καθοριστικό ρόλο στην έκδοση του πολιτιστικού περιοδικού «ΛΥΧΝΑΡΙ» του Ιωνικού Συνδέσμου, όπου άφησε το στίγμα του της υψηλής ποιότητας και της ευρύτητας και ελευθερίας πνεύματος και ιδεών. Άρθρα του στο περιοδικό αυτό ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και την γνησιότητά τους και δείχνουν τόσο το επίπεδο γνώσεών του όσο και την κριτική του ικανότητα.
Το θέμα της έκθεσης ζωγραφικής που έγινε στο Ηράκλειο αντλείται από το παρακάτω απόσπασμα ποιήματος του Μανόλη Αναγνωστάκη το οποίο υπάρχει στην αρχή του αναμνηστικού λευκώματος της έκθεσης που εξέδωσε ο Δήμος:
Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π΄ άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους
Αυτούς ακριβώς του στίχους αποδίδουν τα έργα της έκθεσης. Άνθρωποι βουβοί, χαμένοι, ανώνυμοι μες στους ανώνυμους, υπαρκτοί όσο και οι σκιές τους, διαβάτες σε χαραγμένους δρόμους που δεν χαράζουν διαδρομές και τροχιές, να έρχονται και να φεύγουν χωρίς αφετηρία και τέρμα και χωρίς άλλη μαρτυρία της ύπαρξης πλην της στιγμιαίας διέλευσης. Άνθρωποι απλοί, κοινοί και καθημερινοί, περνούν απαρατήρητοι. Γιαυτό και τα πρόσωπα, είτε απεικονίζονται είτε όχι, δεν έχουν σημασία. Το φόντο μόνο, το σκηνικό, οι φιγούρες και οι σκιές μιλούν και εκπέμπουν θλίψη για την ερημιά και την απομόνωση του σημερινού ανθρώπου. Μιλάει όμως και το ταλέντο του καλλιτέχνη. Τα έργα του δεν είναι αποτέλεσμα στιγμιαίας έμπνευσης και εκτέλεσης. Κρύβουν βαθιά σκέψη και σκληρή δουλειά.
Ο Κόρμπης ξέρει ότι μπορεί και τολμάει να αποδίδει με ρεαλισμό την αλήθεια και την πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό τόσο αισθητικά όσο και συναισθηματικά.
Ευτυχείς οι επισκέπτες της έκθεσης.
Βούλα Αραμπατζόγλου Τουζοπούλου
