Αυτοδιοικητικές εκλογές
Ήσυχα και απλά και σχεδόν αδιάφορα, μπαίνουμε σε νέο εκλογικό κύκλο, αυτόν των αυτοδιοικητικών εκλογών. Στις 8 (και στις 15) Οκτωβρίου εκλέγονται περιφερειάρχες, δήμαρχοι και τα αντίστοιχα συμβούλια και λοιπά αιρετά αυτοδιοικητικά όργανα.
Θα πρόκειται μάλλον για τις πιο αδιάφορες αυτοδιοικητικές εκλογές της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Πρώτον, γιατί οι δύο εθνικές εκλογές που προηγήθηκαν, δημιούργησαν αίσθημα κορεσμού και κόπωσης στο εκλογικό σώμα.
Δεύτερον, γιατί τα ξεκάθαρα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών, αφαίρεσαν το πολιτικό ενδιαφέρον των αυτοδιοικητικών, οι οποίες σε διαφορετικές χρονικές και πολιτικές συγκυρίες, έδειχναν τις τάσεις του εκλογικού σώματος και αποτελούσαν πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές.
Τρίτον, διότι στον μικρόκοσμο της τοπικής αυτοδιοίκησης οι γνωστές παθογένειες της πολιτικής ζωής, εμφανίζονται πάντα εντονότερες. Στη συγκεκριμένη συγκυρία, επιτείνονται από τον εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ και την ξέπνοη πολιτική παρουσία του ΠΑΣΟΚ.
Τέταρτον και χαριστική βολή.: Η λογικά και πολιτικά ακατανόητη ρύθμιση Θεοδωρικάκου, για δυνατότητα προσαύξησης του αριθμού των υποψηφίων των αυτοδιοικητικών συνδυασμών μέχρι και 150% του αριθμού των εδρών.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι π.χ σε έναν Δήμο με 29μελές Δημοτικό Συμβούλιο, κάθε συνδυασμός μπορεί να έχει 29+150/100=73 υποψηφίους! Αν υποτεθεί ότι συμμετέχουν 6 συνδυασμοί, οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι θα ανέρχονται σε 73 Χ6= 438 άτομα! Η κατάσταση επιδεινώνεται αν πρόκειται για πιο σύνθετα δημοτικά σχήματα.
Εκτιμάται ότι ο συνολικός αριθμός των υποψηφίων στη χώρα θα υπερβεί τις 50.000! Η ποσόστωση του 40% για κάθε φύλο- (πρακτικά γυναικών) – περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Ο πληθωρισμός υποψηφίων επιτείνει τις παθογένειες και επαυξάνει τα εκφυλιστικά φαινόμενα:
– Αποδυναμώνει τα όποια πολιτικά χαρακτηριστικά των συνδυασμών.
– Ανάγει σε προτεραιότητα το «γέμισμα» των ψηφοδελτίων, για τις εντυπώσεις και τις οικογενειακές ψήφους.
– Εξωθεί στη χρησιμοποίηση αθέμιτων μέσων προσέλκυσης για τους «πολύφερνους» υποψηφίους και παραπλανητικών για τους αφελείς.
-Υποβιβάζει το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού και αποθαρρύνει τη συμμετοχή στην αυτοδιοίκηση.
-Περιορίζει τον δημόσιο λόγο σε αφόρητες κοινοτοπίες και μελό αερολογίες, κενές περιεχομένου.
– Ευτελίζει την προεκλογική και απαξιώνει την εκλογική διαδικασία.
Είναι βέβαιο ότι σε πολλούς δήμους, οι ψηφοφόροι που θα αναλογούν στους υποψηφίους, δεν θα υπερβαίνουν αριθμητικά την ευρύτερη οικογένεια.
****
Σ’ αυτές τις συνθήκες και με τη «φαεινή» ιδέα Θεοδωρικάκου σε ισχύ, εξηγείται το μέγεθος και η σύνθεση των ψηφοδελτίων. Αλλά και το φαινόμενο, ακόμα και χθεσινοί υποψήφιοι βουλευτές επικρατείας, να είναι υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι σε άλλο κόμμα!
Αλλά πέρα από επιφυλάξεις και δυσφορίες, ως πολίτες οφείλουμε να πάμε στις κάλπες και με αίσθημα ευθύνης να επιλέξουμε την κατά την κρίση μας σχετικά καλύτερη πρόταση.
