Για κάθε πρόβλημα η λύση είναι… στο Μαξίμου
Το Σχέδιο Ανασυγκρότησης για την Βόρεια Εύβοια θα υπάγεται στο Μαξίμου… Αν κάθε πρόβλημα ή καταστροφή στη χώρα το αναλαμβάνει το πρωθυπουργικό γραφείο τι νόημα υπάρχει να υπάρχουν άλλοι θεσμοί διακυβέρνησης και επίπεδα εξουσίας; Ποιο το νόημα ύπαρξης των Δήμων και των Περιφερειών; Σε όλη την Ευρώπη αποκεντρώνουν εξουσίες, πόρους, αρμοδιότητες. Εδώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά τις διακηρύξεις και τις γενικόλογες τοποθετήσεις κάνει ακριβώς το αντίθετο, συγκεντρώνει αρμοδιότητες και σχεδιασμό όχι απλά στην κεντρική διοίκηση (αρμόδια υπουργεία) αλλά στο κέντρο της κεντρικής διοίκησης που είναι το Μαξίμου… Το διοικητικό κέντρο της κυβέρνησης αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και τον ρόλο του όχι σαν συντονιστικό αλλά σαν πεφωτισμένη δεσποτεία.
Τι θα κάνει σε λίγους μήνες ο κ. Μητσοτάκης όταν μετά τις μεγάλες φωτιές θα έρθουν μεγάλες πλημμύρες; Θα φτιάξει μια επιτροπή για την αποκατάσταση των πλημμυροπαθών που θα υπάγεται ξανά στο Μαξίμου; Πόσα πράγματα μπορεί να κάνει ταυτόχρονα και καλά το Μαξίμου; Ποιο είναι σχέδιο ανασυγκρότησης για την Αττική, την. Ηλεία, την Αρκαδία, την Μεσσηνία; Οι καταστραμμένοι κάτοικοι αυτών των περιοχών ούρησαν στο πηγάδι και δεν θα έχουν μια «επιτροπή Μαξίμου» να τους ανασυγκροτήσει; Ποιος θα αναλάβει την ανασυγκρότηση εκεί;
Είναι δυνατόν να προστατευθεί το φυσικό περιβάλλον χωρίς την συμβολή των εκλεγμένων τοπικών εκπροσώπων; Είναι δυνατόν να μην μετέχει θεσμικά η ΚΕΔΕ, η ΕΝΠΕ, οι ΠΕΔ; Ούτε μια λέξη δεν ακούσαμε στη δίωρη συνέντευξη του κ. Μητσοτάκη γι αυτά. Βέβαια στην επόμενη παρουσία του μαζί με τον Σταύρο Μπένο έκανε κάποιες αόριστες αναφορές αλλά καμία συγκεκριμένη για πόρους, αρμοδιότητες, σχεδιασμό. Είναι σαφές ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν εμπιστεύεται τους αιρετούς θεσμούς με λαϊκή νομιμοποίηση ακόμα και αν έχουν εκλεγεί με τη δική του στήριξη. Είναι πρωτοφανές το άδειασμα του γαλάζιου περιφερειάρχη Στερεάς κ. Σπανού. Ξεχνά ότι οι σημαντικές φωτεινές στιγμές στη διαδρομή του Σταύρου Μπένου δεν είναι με την ιδιότητα του «τεχνοκράτη» αλλά του αιρετού δημάρχου τη δεκαετία του 80, του εκλεγμένου βουλευτή και υπουργού πριν από περίπου 20 χρόνια. Δεν μπορούν να υπάρξουν αλλαγές στο όνομα της κοινωνίας χωρίς την κοινωνία και τους αντιπροσώπους της. Δεν μπορείς να προστατεύεις τα δάση και να αναμορφώσεις περιοχές χωρίς ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση και ισχυρό εθελοντικό κίνημα. Έτσι λειτουργούν τα πράγματα σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου.
Ο πρωθυπουργός έδειξε υπέρμετρη διάθεση για τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα στην υπόθεση των δασών. Η έμμεση αυτοκριτική για την τροπή που πήρε το «ταμείο Μολυβιάτη» και τη διαχείριση που έκανε η ΝΔ τότε μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Ηλεία είναι θετική (θυμίζουμε τότε ο κ. Μητσοτάκης ήταν βουλευτής της συμπολίτευσης). Τα ερωτήματα όμως παραμένουν… Με ποιο θεσμικό πλαισιο σκέφτεται την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα; Με ποιο διεθνές παράδειγμα; Στην πρόσφατη συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση ο κ. Μητσοτάκης επέμενε στην αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος. Το φυσικοόπεριβάλλον πρέπει να προστατευθεί με όρους αειφορίας, βιωσιμότητας, δημοσίου συμφέροντος. Πως θα επιτελέσει αυτό το «δαπανηρό» λειτούργημα ο ιδιωτικός τομέας που εκ φύσεως στρατηγικό στόχο έχει την κερδοφορία; Πως διασφαλίζεται ότι η κερδοφορία των επιχειρήσεων και των ομίλων δεν θα μπει πάνω από τα συμφέροντα της περιβαλλοντικής προστασίας και της οικολογικής ανασυγκρότησης; Δεν διασφαλίζεται…
Ο κ. Μητσοτάκης όπως και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι βλέπουν όλα τα θέματα διακυβέρνησης ακόμα και τις καταστροφές σαν μια ευκαιρία για ιδιωτικοποίηση, σαν μια καινούρια εκχώρηση στην οικονομία της αγοράς. Μπερδεύουν την κοινωνική αλληλεγγύη με την εταιρική κοινωνική υπευθυνότητα και όταν έρθει η ώρα για την επόμενη καταστροφή πάλι θα το δουν ως μια νέα ευκαιρία. Όταν μιλούν για προστασία του περιβάλλοντος αυτό ακριβώς εννοούν… «Φιλανθρωπία» από τα μεγάλα συμφέροντα και όχι οριοθέτηση ακόμα και σύγκρουση με αυτά προς όφελος της πολιτείας και των πολιτών. Βιωσιμότητα για τον κ. Μητσοτάκη σημαίνει να εντάξει και άλλο δημόσιο χώρο στη σφαίρα της επιχειρηματικότητας και της κερδοφορίας. Δεν διανοείται ότι η βιωσιμότητα και η αειφορία προϋποθέτουν ένα μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό κόστος αποκατάστασης και ισόρροπης διαχείρισης.
Το κεντρικό ιδεολογικό και πολιτικό πρόβλημα του κ. Μητσοτάκη και της ΝΔ είναι ότι σε περιόδους κρίσης είτεαυτή είναι κλιματική, είτε υγειονομική καλείται να ανασυγκροτήσει και να συντονίσει κάτι τι οποίο «μισεί», κάτι το οποίο δεν θέλει να υπάρχει … το κράτος! Τα κράτη με τις δομές και τις υποδομές τους αντιμετωπίζουν κρίσεις παγκοσμίως γιατί αυτή είναι η αποστολή τους, να υπηρετούν και ζημιογόνους οικονομικά σκοπούς στο όνομα υπέρτερων αξιών όπως η παιδεία, η υγεία, η περιβαλλοντική πολιτική. Ο κ. Μητσοτάκης ποτέ δεν έχει σκεφτεί το κράτος ως ένα τέτοιο μηχανισμό, όταν δεν το ιδιωτικοποιεί, το φορτώνει με κομματικά ρουσφέτια, μέχρι να το απαξιώσει και να το οδηγήσει στην αναγκαστική ιδιωτικοποίηση. Γι αυτό είχαμε αυτές τις επιδόσεις του δήθεν «επιτελικού» και στην κρίση των πυρκαγιών και στην υγειονομική. Κομματικά ρουσφέτια στην ηγεσία των σωμάτων ασφαλείας, στελέχωση με βάση τις πιέσεις των τοπικών παραγόντων και πολιτευτών, επιλογές που ζυγίζουν την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα με το πελατειακό βόλεμα, θυμηθείτε την επιλογή κομματικά εκλεκτών διοικήσεων στα νοσοκομεία προ πανδημίας. Αυτό είναι το κράτος που οικοδομεί ο κ. Μητσοτάκης αναποτελεσματικό, απροετοίμαστο, απών την ώρα της κρίσης.
Ο υπερσυγκεντρωτισμός δείχνει φοβική διοίκηση, θεσμική αναπηρία, εξουσιομανία με στόχο να ελεγχθούν τα πάντα. Καμία δυτική – ώριμη δημοκρατία δεν λειτουργεί με τόσες θεσμικές παρακάμψεις όσες η κυβέρνηση Μητσοτάκη, θεσμικές παρακάμψεις που όλες οδηγούν στο πρωθυπουργικό γραφείο.
Είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του δεν έχουν αντιληφθεί πλήρως τι έχει συμβεί στη χώρα τις τελευταίες βδομάδες. Δεν έχουν αντιληφθεί το βάθος και το εύρος της ζημιάς που προκλήθηκε, διαχειρίζονται την κατάσταση με επικοινωνιακή άμυνα και με αντεπιθέσεις αυτοθαυμασμού, το πρόβλημα όμως για τη χώρα πλέον δεν είναι η επικοινωνία του κ. Μητσοτάκη αλλά η ουσία των πραγμάτων. Η ουσία είναι ότι αντί να συνειδητοποιήσουν τα λάθη και τις διαχρονικές στρεβλώσεις τις επαναλαμβάνουν ως μέρος της λύσης και του σχεδίου της επόμενης μέρας. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να γίνει μια βιώσιμη και ανθεκτική χώρα που να διαχειρίζεται και να αντιμετωπίζει κρίσεις, μια χώρα με αναβαθμισμένες υποδομές, σχέδιο πρόληψης καταστροφών, σχέδιο αποκατάστασης των πληγών. Η Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος με σχέδιο κι όχι με πανικό, για να το πετύχει αυτό χρειάζεται ρεαλισμό, ειλικρίνεια, όραμα, πολιτική συνεννόηση και όχι κομματικού χαρακτήρα μικροψυχίες και μιζέριες. Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία δείχνει για άλλη μια φορά από την θέση που τον έβαλε ο ελληνικός λαός ότι αντιλαμβάνεται τα σημεία των καιρών.
Υ.Γ.: Αφού θέλουν να τα κάνουν όλα στο Μαξίμου τι χρειάζονται 54 υπουργοί-υφυπουργοί-αναπληρωτές υπουργοί; Δεν το λες μικρό και ευέλικτο σχήμα… Κυβερνά αποκλειστικά το Μαξίμου, υπουργοί παριστάνουν το ντεκόρ για να έχουν προβάδισμα εκλογής έναντι των βουλευτών. Παλαιοκομματισμός και κοροϊδία εντός και εκτός τειχών!
*Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι βουλευτής βορείου τομέα στη Β1 εκλογική περιφέρεια βορείου τομέα Αθηνών.
