Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη συνέντευξη τύπου των τριών Δημάρχων και της Αντιδημάρχου των τεσσάρων Δήμων της περιοχής μας για τη συνένωση των δυνάμεών τους με σκοπό την ίδρυση ενός κοινού συνεταιριστικού προμηθευτικού παντοπωλείου καθώς και την ενίσχυση των προγραμμάτων στήριξης των ανέργων.
Καταρχήν είναι πολύ θετική αυτή η πρωτοβουλία των τεσσάρων Δημάρχων και θα στηρίξουμε με τους εθελοντές αυτήν την προσπάθεια. Είναι όμως ολοφάνερο ότι στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης που η κεντρική διοίκηση έφερε στον τόπο, το μπαλάκι της κοινωνικής πολιτικής πετιέται στους Δήμους και μάλιστα στους Δημάρχους.
Καταρρέουν οι μισθοί, οι συντάξεις, επιδόματα στήριξης των κοινωνικά αδυνάτων, καταρρέει η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση και καλούνται πλέον οι Δήμοι λόγω της εγγύτητας προς τους πολίτες να οργανώσουν νέους θεσμούς και να ενισχύσουν παλιούς για να βοηθήσουν τους δημότες και κατοίκους τους.
Η κατάσταση όμως όπως συμβαίνει πολλές φορές είναι εύκολο να ξεφύγει σένα γκροτέσκο σκηνικό όπου φιλεύσπλαχνοι δήμαρχοι διαγωνίζονται μεταξύ τους να προσφέρουν όλο και πιο φτηνή πατάτα, λάδι και αρνιά, όλο και πιο πολλά προϊόντα σένα παζάρι που θυμίζει παλιές αλγεινές εποχές.
Και η μικρότητα δεν άργησε να φανεί καθώς ο πρώην δήμαρχος Πεύκης, κ. Θεοδωρακόπουλος ενώ αρχικά χαρακτήρισε θετική την πρωτοβουλία του κ. Φωκιανού, στη συνέχεια του έκανε μομφή γιατί δεν έχει συσταθεί ακόμη το κοινωνικό παντοπωλείο ενώ άλλοι δήμοι έχουν, δεν έχει συσταθεί κοινωνικό φροντιστήριο ενώ επί των ημερών του λειτουργούσε. Μπαίνουμε δηλαδή σε μια διελκυστίνδα πλειοδοσίας ποιος θα προσφέρει περισσότερα στους απόρους, ανέργους και αδύναμους πολίτες.
Πέρα όμως από ανούσιες πολιτικές στάσεις, το θετικό είναι ότι γεννιέται ένα κίνημα αυτοοργάνωσης από τα κάτω, ομάδες ανθρώπων μαζεύονται συζητούν και προτείνουν λύσεις για να καλυτερέψουν τη ζωή τους. Ακούγονται απόψεις, αναλαμβάνονται δράσεις που μέχρι πριν κάποια χρόνια ήταν στο μυαλό μόνο ίσως κάποιων εναλλακτικών ομάδων και πρωτοβουλιών. Δημοτικοί αγρόκηποι, δημοτικά παντοπωλεία, ιατρεία κοινωνικής αλληλεγγύης, κοινωνικά φροντιστήρια, τράπεζες χρόνου, συσσίτια απόρων, δράσεις που δε θα λύσουν συνολικά το πρόβλημα αλλά θα ανακουφίσουν πολλούς από τους συμπολίτες μας.
Σίγουρα η διέξοδος από τη κρίση δεν θα έλθει από τις δράσεις αυτές, η κοινωνική πολιτική θα πρέπει να είναι κεντρικά σχεδιασμένη και ίδια για όλους τους δήμους με σαφή κατεύθυνση δημόσιας δωρεάν Υγείας και Παιδείας. Είμαι σίγουρος όμως ότι οι δράσεις αυτές θα αφυπνίσουν συνειδήσεις, θα δυναμώσουν την αλληλεγγύη μεταξύ μας και θα οδηγήσουν στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού που μας έφερε σ’ αυτή την κατάσταση.
Γιάννης Ξένος
Πρόεδρος του Συμβουλίου
Δημοτικής Κοινότητας Λυκόβρυσης