Το διοικητικό συμβούλιο της Πολιτιστικής Ένωσης Μικρασιατών «Η ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ» θερμά ευχαριστεί τον Θοδωρή Κοντάρα (φιλόλογο – ερευνητή της Μικρασιατικής γης) για τις δύο διαλέξεις του στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Νέας Ιωνίας στις 9 και 12 Μαΐου 2012, με θέμα την Καππαδοκία, την πιο μακρινή από τις ιστορικές πατρίδες της Ανατολής. Ο λόγος και τα σλάιντς του ομιλητή ενθουσίασαν τους καλεσμένους, μέλη και φίλους του συλλόγου που «ταξίδεψαν» νοερά στην αλησμόνητη πατρίδα.
Από το σύλλογο είχαν την καλοσύνη να μας αποστείλουν μια μικρή περίληψη – για τους αναγνώστες μας και όσους δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν στις διαλέξεις – απ’ όσα ακούστηκαν στην αίθουσα:
ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ
Σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών, η ηφαιστειογενής κι αλλόκοτη Καππαδοκία είναι η πιο μακρινή από τις ιστορικές ελληνικές πατρίδες της Ανατολής. Κοιτίδα του Χριστιανισμού και λίκνο του μοναχισμού, πατρίδα Μεγάλων Πατέρων (Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Ευσέβιος) και αναρίθμητων αγίων της Εκκλησίας (Γεώργιος, Σάββας, Μάμας, Ανδρόνικος, Μακρίνα), η ιπποτρόφος Καππαδοκία, χώρα αυτοκρατόρων, ακριτών και πολεμιστάδων, αποτέλεσε το προπύργιο του Βυζαντίου με τους συνεχείς αγώνες της κατά του αραβικού ισλαμικού κόσμου.
Αποκομμένη εντελώς από τον υπόλοιπο Ελληνισμό ήδη από τον 11ο αι., η καππαδοκική Ρωμιοσύνη με χίλιους κινδύνους και μύριες δυσκολίες διαφύλαξε την χριστιανική πίστη και εν πολλοίς και την ελληνική γλώσσα, παρά την τουρκοφωνία των περισσοτέρων μελών της. Οι εσωστρεφείς Καραμανλήδες, άξιοι γεωργοί κι έμπειροι αμπελουργοί, επιδέξιοι τεχνίτες και βιοτέχνες και πάνω απ’ όλα δαιμόνιοι έμποροι και τραπεζίτες, στήριξαν ζωηρά την ελληνική παιδεία, ενίσχυσαν ποικιλοτρόπως τη θρησκεία, πρωτοστάτησαν σε κάθε κοινωνικό έργο και με τα ικανότερα στελέχη τους τροφοδότησαν την Κωνσταντινούπολη και πολλές άλλες μικρασιατικές περιοχές.
Από το Γκέλβερι, τη Σινασό, το Προκόπι, την Αξό και τη Μαλακοπή ως την Καισάρεια, το Αντρονίκι, τη Νίγδη, τα Φάρασα και το Μιστί, τα ‘’άνθη της πέτρας’’, τα ταπεινά υπόσκαφα ξωκλήσια κι οι μεγαλεπίβολες γρανιτένιες εκκλησιές με τα έξοχα αφιερώματα, τα πολυτελή τεράστια μέγαρα και τα κυβόσχημα σπιτάκια, τα λαξευτά καταφύδια κι οι υπόγειοι οικισμοί, οι λαξευτές αποθήκες, οι κάβες κι οι περιστερώνες, τα λαμπρά σχολεία και τα κατάγραφα από εικόνες μοναστήρια, η κοφτή γη κι οι κατατρυπημένοι από την ανθρώπινη δραστηριότητα ηφαιστειακοί βράχοι φανερώνουν μια Ρωμιοσύνη απόκοσμη, βασανισμένη, ανασφαλή και τρομαγμένη, παράλληλα όμως ικανότατη, τετραπέρατη, δραστήρια και δημιουργική.
Χριστιανικές κι ελληνικές νησίδες μέσα σε ένα μουσουλμανικό τούρκικο ωκεανό, οι 82 κοινότητες των Ρωμιών της Καππαδοκίας, με εκπληκτικό ψυχικό σθένος και βαθύτατη προσήλωση στα πάτρια, κατόρθωσαν να επιβιώσουν, να αναπτυχθούν και να μεγαλουργήσουν, να γίνουν τα αφεντικά των απολύτων κυριάρχων τους μέχρι την αναγκαστική Έξοδο του 1924.
Το βράδυ του Σαββάτου η εκδήλωση έκλεισε με κεράσματα για όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Ένωσης και χειροποίητο ποτό που προσφέρθηκε με χαρά και αγάπη από το καινούριο μέλος του Συλλόγου μας κύριο Μπάμπη Ουσουλτζόγλου. Η πρόεδρος Όλγα Φτούλη ευχαριστώντας τον Θοδωρή Κοντάρα, σε ανάμνηση των δύο εκδηλώσεων, του χάρισε ένα βιβλίο για την Κωνσταντινούπολη, σίγουρη πως στα χέρια του άξιου ερευνητή γίνεται εργαλείο πολύτιμο και μοναδικό.”
