Του ΚΑΠΗ Ερυθρού Σταυρού Ηρακλείου Αττικής
Εκδρομή πραγματοποίησε το ΚΑΠΗ Ερυθρού Σταυρού Ηράκλειου Αττικής την Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011 στον Ωρωπό. 08:30 το πρωί συγκεντρωθήκαμε στο σούπερ μάρκετ Βερόπουλο επιβιβαστήκαμε σε τρία πολυτελή πούλμαν. Είχα την τύχη να είμαι στη θέση του συνοδηγού και ξεκινήσαμε το κοντινό ταξίδι. Βγαίνοντας από την τσιμεντούπολη είδα και της πρώτες σταγόνες στο μεγάλο παμπρίζ.
Ο οδηγός έβαλε τους υαλοκαθαριστήρες στη μικρή σκάλα και πολλές φορές τρόμαξα που εμφανίζονταν απότομα μπροστά μου καθαρίζοντας τον υαλοπίνακα από τα διάφορα σχέδια ζωγραφικής δημιούργημα της βροχής του ανέμου και της ταχύτητας. Καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής αφήναμε πίσω μας αμέτρητες παραστάσεις, οπού φτάσαμε στο λιμάνι του Ωρωπού. Εκεί αντικρίσαμε μια θυμωμένη φουρτουνιασμένη θάλασσα και δυνατό αέρα να μας καλωσορίζουν αρνητικά. Προς αντιμετώπισε όλων αυτών κουμπώνοντας τα σακάκια και ανεβάζοντας τους γιακάδες ως τ’ αυτιά και με βήμα γοργό όσοι μπορούσαν, κατευθυνθήκαμε για καφεδάκι στης κοντινές καφετερίες. Πίνοντας το καφεδάκι δεν έλειψαν και τα πειράγματα μεταξύ μας καλοπροαίρετα πάντα, μετά το καφεδάκι ο κυρ Θανάσης τσάκισε και ένα τσίπουρο απανωτά, για το κρύο μας είπε.
Στις 11 περάσαμε την είσοδο της ταβέρνας του Χρήστου και της Μαρίας μια μεγάλη και πολύ καλή αίθουσα, βέβαια δεν μπορέσαμε να τη γεμίσουμε αλλά πολύ ικανοποιητικός ο αριθμός των μελών του ΚΑΠΗ. Τα φαγητά καλά, το σερβίρισμα στην ώρα του, γενικά όλοι έμειναν ευχαριστημένη από την όλη εξυπηρέτηση.
Μετά το φαγοπότι άρχισε η μουσική και η μετακόμιση σιγά σιγά στην πίστα με πολύ ζωντάνια και κέφι για χορό παρά τα χρονάκια μας. Πλούσιο σε ρεπερτόριο το χορευτικό πρόγραμμα και αρχίζοντας από νησιώτικα, καλαματιανά, ζεμπέκικο, δημοτικά, μην ξεχνάμε και την παράδοση, και ηπειρώτικα που μας χόρεψε το πρώτο τραγούδι η Ματούλα, Γιάννη μου το μαντήλι σου. Τα δημοτικά άρχισαν με το τραγούδι νάταν τα νιάτα δύο φορές τα γερατιά καμία. Σ’ ένα τσάμικο η κυρία που το χόρευε πολύ ωραία σε μια από της χορευτικές φιγούρες χρειάστηκε λίγη βοήθεια να ξανά σηκωθεί και να συνεχίσει, (τα χρόνια τα έρημα).
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση για άλλη μια φορά ήταν ότι αυτή η ηλικία βγάζει περισσότερο αυθορμητισμό και κέφι από τη σημερινή νεολαία, ίσως επειδή αυτή η γενιά στάθηκε πιο τυχερή, πρόλαβε να πάρει σύνταξη, (η αγωνία τους είναι μέχρι πότε), έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει την οικογένεια τους, μπορούν να πάρουν ένα παιχνίδι για τα εγγόνια τους και να έχουν και μια αξιοπρέπεια.
Τέλος, όλες αυτές της ώρες ξεγνοιασιάς και μακριά από την καθημερινότητα μας στοίχισε 12 ευρώ το άτομο και με την αμέριστη οικονομική βοήθεια του προέδρου του Ε.Ε.Σ., κ. Μαρτίνι, των ευχαριστούμε μαζί και την διευθύντρια, κα Αλεξάκη, με το υπόλοιπο προσωπικό του ΚΑΠΗ.
Τα σχόλια από μέρους μου πάντα καλοπροαίρετα, με αγάπη και σεβασμό σε όλους.
κ Μαρτίνι ακόμη να πληρωθούν οι εργαζόμενοι του Ε Ε Σ;
Φίλιππος Θοδωρόπουλος
