Εξαιρετική εντύπωση άφησε ο πανηγυρικός του Δημάρχου, κ. Μιλτιάδη Καρπέτα, για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940
Τα γιορτινά του φόρεσε (και) ο Δήμος Μεταμόρφωσης προκειμένου να τιμήσει με κάθε λαμπρότητα την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Οι εορτασμοί, που όπως συνηθίζεται κορυφώθηκαν με την καθιερωμένη καθιερωμένη παρέλαση της μαθητιώσσας νεολαίας και των Συλλόγων της πόλης, στην οδό Γ. Παπανδρέου, την Δευτέρα στις 12:00, την οποία παρακολούθησε πλήθος κόσμου, καθώς είχε σύμμαχο τον ιδανικό καιρό.
Ο εορτασμός ξεκίνησε με την τέλεση της Δοξολογίας στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, όπου παρευρέθηκε σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο με επικεφαλής τον Δήμαρχο, κ. Μιλτιάδη Καρπέτα.
Στην συνέχεια, τελέσθηκε δέηση στην μνήμη των ηρώων του 1940 στο Μνημείο Ηρώων, καθώς και κατάθεση στεφάνων.
Η ομιλία του Δημάρχου
Στον πανηγυρικό του ο Δήμαρχος ανέφερε: “Το δίδυμο έπος του ̓40 και της Εθνικής Αντίστασης που ακολούθησε, αποτελεί μέγα κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας και του λαού μας.
Η σημασία του είναι διπλή: Εθνική και Πολιτική.
Η πασίδηλη εθνική του σημασία συνοψίζεται στη συγκλίνουσα αποτίμηση των δύο πρωταγωνιστών του μεγάλου πολέμου:
Ο ψυχρός Ουίνστων Τσώρτσιλ, συνόψισε επιγραμματικά, γεμάτος θαυμασμό: «Στο εξής πρέπει να λέμε όχι ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Τιμητικότερος έπαινος από τον «πατέρα της νίκης» – και καθόλου φιλέλληνα – δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί.
Αλλά και ο βλοσυρός και μοχθηρός Αδόλφος Χίτλερ παραδέχτηκε: «Οι Έλληνες εξ όλων των αντιπάλων που με αντιμετώπισαν, πολέμησαν με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς τον θάνατο».
Τέτοιοι τίτλοι τιμής και αναγνώρισης από συμμάχους και εχθρούς, αποτελούν ανεκτίμητες παρακαταθήκες για τις χώρες και τους λαούς που τους κατακτούν.
Στις σημερινές, όμως, συνθήκες, η πολιτική σημασία του έπους του ̓40 και της Εθνικής Αντίστασης, ξεπερνάει και την εθνική. Γιατί ο εφιάλτης του φασισμού μοιάζει να επιστρέφει. Κατά παράδοξη ιστορική αντινομία η απειλή του ξεπροβάλλει στη χώρα που ρημάχτηκε, στη χώρα που αποδεκατίστηκε ο λαός της, στη χώρα που καταληστεύτηκε, στη χώρα που στάθηκε ο ηρωικότερος αντίπαλός του. Στην Ελλάδα που επαναπαυόταν στις δάφνες της, πίστευε αυτάρεσκα στη δημοκρατικότητα και τον ανθρωπισμό της και δεν υποψιαζόταν ότι στα σπλάχνα της κλωσούσε το αυγό του φιδιού, που τώρα πια σηκώνει κεφάλι.
Ο Β ́ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν έργο του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού, που γεννήθηκαν στις δυσμενείς συνθήκες του μεσοπολέμου, κατέκτησαν την εξουσία και οδήγησαν την ανθρωπότητα στον μεγαλύτερο όλεθρο της ιστορίας της.
Ήταν ένας πόλεμος εντελώς διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους. Αυτό που τον διαφοροποιεί είναι η φασιστική – ναζιστική ιδεολογία που τον εξαπέλυσε. Σε τι συνίσταται η ιδεολογία αυτή; Βασικό της θεμέλιο είναι η παρανοϊκή ιδέα ότι υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές. Πάνω στο θεμέλιο αυτό φασισμού έστησε το όραμα της η ιταλική εκδοχή του αναβίωσης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η γερμανική εκδοχή του ναζισμού έστησε το όραμα της κυριαρχίας της Αρίας φυλής, στην οποία υποτίθεται ότι ανήκε ο γερμανικός λαός και της εξόντωσης των κατώτερων λαών. Οι Ισραηλίτες, οι Τσιγγάνοι και οι Σλάβοι, έπρεπε να εξολοθρευτούν. Κατά μείζονα λόγο δεν είχαν θέση στον κόσμο οι Μαύροι, οι Κίτρινοι, οι Ερυθρόδερμοι. Απλώς, η επιχείρηση καθαρότητας της ανθρωπότητας έπρεπε να αρχίσει από την Ευρώπη.
Ο ιδεολογικός πυρήνας της φυλετικής ανωτερότητας, στον οποίο στηρίχτηκαν ο φασισμός και ο ναζισμός, πλαισιώθηκε από την ολοκληρωτική αντίληψη, τον σωβινισμό, τον αυταρχισμό, τον μιλιταρισμό και την απέχθεια προς τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό.
Η αδύναμη και θολή θεωρητική του βάση υποστηρίχτηκε από πολύ αποτελεσματικά μέσα: την ωμή βία, το τυφλό μίσος, τις αδίστακτες μεθόδους επιβολής, τον φανατισμό, τις θεωρίες της συνομωσίας και τη γοητεία της δύναμης, που σε εποχές κρίσης προσελκύει τους απελπισμένους.
Τα υπόλοιπα ήταν θέμα οργάνωσης και στρατολόγησης. Στη Γερμανία το έργο ανέλαβε ο παιδεραστής Έρνστ Ραιμ με υπαρχηγό των ιδίων προτιμήσεων …..Χάινες. Τα Ες – Α , οι θυελλώδεις μαχητές, τα τάγματα εφόδου και τα τάγματα προστασίας, στα οποία στρατολογήθηκαν τα πιο βίαια και κτηνώδη στοιχεία του υποκόσμου, επέβαλαν τον τρόμο σε όλη τη χώρα και ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία. Ο δρόμος για την κόλαση είχε πια ανοίξει.
Η μοιρολατρική και αφελής πολιτική κατευνασμού που ακολούθησε η Μ. Βρετανία του Νέβιλ Τσάμπερλαιν, με αποκορύφωμα τη συμφωνία του Μονάχου, διευκόλυνε τον Χίτλερ στα σχέδιά του και επιτάχυνε την πορεία προς το Β ́Παγκόσμιο πόλεμο που στην Ελλάδα έφτασε στις 28 Οκτωβρίου 1940.
Τα ηρωικά γεγονότα του πολέμου και της αντίστασης είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Χρειάζεται περισσότερο να θυμηθούμε τις καταστροφές, τις σφαγές, τις θυσίες.
Κάτω από την τριπλή κατοχή Ιταλών, Γερμανών και Βουλγάρων φασιστών, η Ελλάδα λεηλατήθηκε, ληστεύτηκε, ρημάχτηκε ανελέητα.
Πάνω από 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα. Πενήντα χιλιάδες (50.000) Έλληνες Ισραηλίτες εξοντώθηκαν στους θαλάμους αερίων.
Αμέτρητες εκατόμβες σε σφαγές αμάχων σε όλες τις γωνιές της ελληνικής γης. Καλάβρυτα, Δίστομο, Κάνδανος, Κομμένο αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα της φασιστικής κτηνωδίας.
Τα όσα συνέβησαν στη διάρκεια αυτού του πολέμου δεν έχουν προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία.
Η αγριότητα είναι χαρακτηριστικό όλων των πολέμων. Αλλά ποτέ δεν είχε υπάρξει τόσο οργανωμένη και συστηματική θηριωδία, που υπερέβαινε τις ανάγκες του πολέμου και υπηρετούσε ιδεολογικό στόχο. Μια διαρκής αίσθηση
ακάθεκτης δύναμης με ανελέητη συμπεριφορά και σαδιστικές αποχρώσεις, αποτελούσε κυρίαρχο χαρακτηριστικό της χιτλερικής Γερμανίας.
Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο, που παρουσιάστηκε σ’ έναν ευρωπαϊκό λαό με ιστορία και μεγάλη συμβολή στον πολιτισμό;
Την ίδια απορία διατύπωνε σε πρόσφατο μήνυμά του ο Μητροπολίτης Σιάτιστας Παύλος για την κολασμένη οργάνωση «που μπορεί να κάνει έναν φιλήσυχο πολίτη αδίστακτο εγκληματία».
Η απάντηση βρίσκεται στην πιο διεστραμμένη, την πιο βίαιη, την πιο παρανοϊκή, την πιο δολοφονική επινόηση του ανθρώπινου νου: Τον φασισμό.
Ο φασισμός, η ιδεολογία και οι τρόποι του, αλλοιώνουν το συλλογικό υποσυνείδητο, καταστρέφουν αρχές και αξίες, εκμηδενίζουν την προσωπικότητα, τυφλώνουν και αποκτηνώνουν τους ανθρώπους.
Το ζούμε και στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Η χώρα μας εξακολουθεί να βρίσκεται σε βαθειά κρίση και ο λαός μας σε βαριά δοκιμασία.
Σ’ αυτές τις συνθήκες τα άνθη του κακού ξεφύτρωσαν βίαια, ορμητικά και προπαντός δηλητηριώδη και επικίνδυνα.
Οι θαυμαστές του Χίτλερ, οι νοσταλγοί του ναζισμού, τα κακέκτυπα του Έρστ Ραίμ, οι επίγονοι του Χίμλερ και οι απόγονοι των δοσίλογων, εμφανίζονται ως αυτόκλητοι υπερασπιστές του λαού και προστάτες της πατρίδας.
Οι Νεοναζιστές μιλούν για υπανθρώπους και ανθρώπινα σκουπίδια, όπως ακριβώς οι συμμορίες του Ραιμ και οι μελανοχίτωνες του Μουσολίνι. Δρουν όπως ακριβώς τα τάγματα εφόδου. Οι ίδιες νοσηρές ιδέες, τα ίδια βίαια μέσα, το ίδιο τυφλό μίσος.
Μέσα σ’ αυτό το εκρηκτικό μείγμα της οδυνηρής κρίσης και της ορμητικής εισβολής του ναζισμού στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο, προέχει η επισήμανση του κινδύνου.
Το μήνυμα της σημερινής γιορτής επιβάλλεται να είναι η καταδίκη της νοσηρής ιδεολογίας που προκάλεσε τόσες συμφορές, τόσες θυσίες, τόση φρίκη, τόση οδύνη, τόσο θανατικό στη χώρα και το λαό μας. Το έπος του ’40 δεν πρέπει να κηλιδωθεί από την ετεροχρονισμένη δικαίωση του φασισμού.
Οφείλουμε ν’ ανατρέξουμε στην ιστορία πέρα και βαθύτερα από τους επετειακούς πανηγυρικούς.
Η Ελλάδα ήταν το τραγικότερο θύμα του φασισμού και ο ηρωικότερος αντίπαλός του.
Η Ελλάδα έστειλε κατά εκατοντάδες χιλιάδες τα παιδιά της μετανάστες στις αρχές του 20ού αιώνα στην Αμερική και στην Αργεντινή και στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 στον Καναδά, στην Αυστραλία και τη Γερμανία. Αυτή η χώρα δεν μπορεί να θεωρεί υπανθρώπους και σκουπίδια και να μαχαιρώνει αναίτια τους ξένους που βρέθηκαν στα χώματά της.
Η Ελλάδα που γέννησε τον ορθό λόγο δεν μπορεί να προσχωρεί σε ψυχοπαθολογικές και ανισόρροπες εκτροπές.
Η Ελλάδα που ανακάλυψε τις υψηλές έννοιες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, οφείλει να αποφεύγει τη σύγχυση, όσο σκληρά κι αν δοκιμάζεται.
Η Ελλάδα του φωτός, του λόγου, της ελευθερίας και της βαριάς ιστορίας δεν μπορεί να κραυγάζει «Ζήτω ο θάνατος».
Ο φασισμός δεν έχει θέση σ’ αυτή τη χώρα. Για όλα τα’ άλλα μπορούμε να διαφωνούμε, να διαλεγόμαστε, να έχουμε ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και πολιτικές συγκρούσεις.
Τα άνθη του κακού πρέπει να απομονωθούν, να μαραθούν και να ξεριζωθούν προτού ισοπεδώσουν τις θεμελιώδεις αξίες του πολιτισμού και οδηγήσουν την κοινωνία στην αποκτήνωση.
Ο καλύτερος τρόπος που βρήκα για να τελειώσω, είναι τα εμπνευσμένα λόγια του ιεράρχη της Σιάτιστας, «γι’ αυτούς που ψήφισαν το ναζισμό».
«Ίσως δεν ξέρατε, Ίσως παρασυρθήκατε. Τώρα καταλάβατε. Τώρα ξυπνήσατε. Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείστε ούτε την άγνοια ούτε τη διαμαρτυρία ούτε την απόγνωση.
Μεγαλύτερη απόγνωση από τον ναζισμό δεν υπάρχει.
Αλλιώς ετοιμαστείτε να κλάψετε και το δικό σας παιδί.
Γιατί ο ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνο θύματα».
Πραγματικά: θύματα δεν είναι μόνο αυτοί που δέχονται το στιλέτο στην πλάτη.
Είναι και όσοι τραβάνε το στιλέτο.
Γι’ αυτό το σύνθημα και το μήνυμα της σημερινής επετείου επιβάλλεται να είναι τούτο: Η Ελλάδα θα νικήσει.
Η ελευθερία θα νικήσει.
Δεν θα περάσει ο φασισμός.”
