Άρθρο της κας Μελέτη για την απόσυρση του νομοσχεδίου για τα ζώα συντροφιάς
Την πρόσφατη απόσυρση του νομοσχεδίου για τα ζώα συντροφιάς σχολιάζει με άρθρο της η κα Βασιλική Μελέτη, Επιστημονική συνεργάτης της Δημοτικής Παράταξης με επικεφαλής τον κ. Παναγιώτη Μανούρη «Δημιουργία Αλληλεγγύη».
Συγκεκριμένα, η κα Μελέτη αναφέρει στο άρθρο της ότι «κάθε νοήμων νους οφείλει να συμπαραταχθεί πρωταρχικά στο πλευρό της κοινωνίας των πολιτών που πέτυχε – με 38.000 υπογραφές εντός 48 ωρών – να θέσει στο περιθώριο ένα σχέδιο νόμου, χωρίς βάση και προοπτική.»
Αναλυτικά, το άρθρο αναφέρει τα εξής: «Η απόσυρση από τη διαβούλευση μέχρι νεοτέρας του νομοσχεδίου για τα ζώα συντροφιάς, με δήλωση του αναπληρωτή Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, αποδείχθηκε ως η μόνη αποδεκτή λύση, καθώς όχι μόνο αδυνατεί να επιλύσει το χρόνιο πρόβλημα ελέγχου των αδέσποτων, αλλά αντιθέτως το οξύνει περαιτέρω. Απόδειξη ότι το έσχατο σχέδιο νόμου άγγιξε και τα δεσποζόμενα, καλώντας φιλόζωους να καταβάλλουν κεφαλικούς φόρους και τέλη σε ζωοτροφές, φορολογώντας τους ιδιοκτήτες με παράβολο για ηλεκτρονική σήμανση/έκδοση διαβατηρίου και επιβάλλοντας πρόστιμα στους «παραβάτες».
Ενδεικτικά, το αποσυρθέν νομοσχέδιο δια ρητών διατάξεων απαγορεύει – μεταξύ άλλων – τη διάσωση, στείρωση, φιλοξενία αδέσποτων από φιλοζωικά σωματεία και πολίτες, όπως και κάθε προσπάθεια να δίδονται αδέσποτα για υιοθεσία.
Παράλληλα, περιορίζει το ρόλο των φιλοζωικών σωματείων στον απολύτως «επικουρικό» του έργου των δήμων, ενώ απαγορεύει ακόμα και να υιοθετούν πολίτες ζώα από το δρόμο ή να αναρτάται οποιαδήποτε αγγελία –πλην εκείνων των δήμων- για υιοθεσία αδέσποτων πράξη χαρακτηριζόμενη ως παράνομη και κολάσιμη.
Μάλιστα, το προτεινόμενο νομοσχέδιο ανοίγει ουσιαστικά «παράθυρο» και σε ανεξέλεγκτες ευθανασίες ζώων, αφαιρώντας κάθε ασπίδα προστασίας τους από πλευράς φιλοζωικών συλλόγων.
Σημειωτέον ότι και το περίφημο Ταμείο που, βάσει αποσυρθέντος νομοσχεδίου, πρέπει να συστήνει κάθε δήμος για την εξεύρεση πόρων, με σκοπό τη διαχείριση των αδέσποτων, αλλά και των δεσποζόμενων ζώων, θα προκύπτει όχι από κρατικές επιχορηγήσεις, αλλά από πολίτες που διατηρούν ζώα συντροφιάς και από αγορές ειδών για τα κατοικίδιά τους… Στην ίδια λογική, αντί το κράτος να χρηματοδοτεί με επάρκεια τους δήμους επιβαρύνει οικονομικά τον κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη, «τιμωρώντας» τον, επειδή έχει ζώο συντροφιάς.
Είναι γνωστό ότι, στη χώρα μας, σύμφωνα με τους Ν. 4039/2012, ΦΕΚ Α’ 15/02.02.2012 και Ν. 4235/2014 ΦΕΚ Α’ 32-11.02.2014, την ευθύνη για την περισυλλογή και διαχείριση των αδέσποτων έχουν οι δήμοι. Σε κάθε δήμο συγκροτείται, με απόφαση του δημάρχου, πενταμελής επιτροπή παρακολούθησης του προγράμματος διαχείρισης αδέσποτων ζώων συντροφιάς, δύο μέλη της οποίας ορίζονται από τα φιλοζωικά σωματεία και τις ενώσεις που λειτουργούν νόμιμα και εδρεύουν στον εκάστοτε δήμο ή στην οικεία περιφερειακή ενότητα.
Παρά τον όποιον διάλογο έχει υπάρξει έως σήμερα ανάμεσα στην τοπική αυτοδιοίκηση και τις φιλοζωικές οργανώσεις, ελλείψει οικονομικών, προσωπικού και γνώσεων – πλην ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων – οι δήμοι έχουν επιφορτιστεί με έργο δυσανάλογο των πραγματικών δυνατοτήτων τους, με αποτέλεσμα ορισμένοι εξ αυτών να μην μπορούν να εφαρμόσουν το νόμο.
Κοντολογίς, απέναντι στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο – πολέμιο κάθε μορφής εθελοντισμού εκατομμυρίων πολιτών που πανευρωπαϊκά στηρίζουν την ευζωία ανήμπορων ζώων – κάθε νοήμων νους οφείλει να συμπαραταχθεί πρωταρχικά στο πλευρό της κοινωνίας των πολιτών που πέτυχε – με 38.000 υπογραφές εντός 48 ωρών – να θέσει στο περιθώριο ένα σχέδιο νόμου, χωρίς βάση και προοπτική.
Ας γίνουμε ρεαλιστές. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Ευθύνη έχουμε όλοι εμείς, το κράτος, οι δήμοι και κάθε πολίτης χωριστά. Ουδείς άμοιρος ευθυνών. Μιλάμε για ζώα που δεν επέλεξαν να ζουν στο δρόμο και να δημιουργούν άθελά τους φόβο ή οίκτο για τη «μοίρα» τους. Ο πολιτικός πολιτισμός μας κρίνεται καθημερινά στην πράξη από τη συμπεριφορά μας στα ζώα, που δικαιούνται τη φροντίδα μας και εμείς με ευαισθησία οφείλουμε να τους την προσφέρουμε.»
