Απρόβλεπτα γεγονότα στη ζωή των δανειοληπτών, η εισοδηματική στενότητα και τα υψηλά επιτόκια αποτέλεσαν κάποιους από τους παράγοντες που συνέβαλαν ανενόχλητα στην αυξανόμενη υπερχρέωση νοικοκυριών. Ο νόμος 3869/2010 δίνει τη δυνατότητα στον οφειλέτη που δεν είναι έμπορος να εξαλείψει τα χρέη που αδυνατεί να αποπληρώσει. Προϋπόθεση υπαγωγής είναι, η – μη δόλια – μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρεών.
Ο νόμος προβλέπει ουσιαστικά δύο βήματα για να ολοκληρωθεί η διαδικασία
ΒΗΜΑ 1o: ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ
Υποβάλλουμε μια αίτηση προς κάθε Τράπεζα στην οποία έχουμε ληξιπρόθεσμες οφειλές προκειμένου να μας χορηγήσει αναλυτική κατάσταση των οφειλών μας προς αυτήν. Οι Τράπεζες οφείλουν μέσα σε πέντε ημέρες να απαντήσουν εγγράφως.
Στη συνέχεια ο οφειλέτης με τη συνδρομή Δικηγόρου, ή άλλου φορέα από αυτούς που κατονομάζονται στο νόμο, συντάσσει την πρότασή του στα πλαίσια του εξωδικαστικού συμβιβασμού, προσπαθώντας να πετύχει μία πιο ευέλικτη ρύθμιση αποπληρωμής του χρέους του.
Αν η διαδικασία αυτή αποτύχει, ο δικηγόρος που μεσολάβησε συντάσσει σχετική βεβαίωση και ξεκινά η διαδικασία ενώπιον του Ειρηνοδικείου.
ΒΗΜΑ 2ο: ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ
Το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τα πάσης φύσεως εισοδήματα του οφειλέτη, ιδίως εκείνα από την προσωπική του εργασία, τη δυνατότητα συνεισφοράς του συζύγου, και σταθμίζοντας αυτά με τις βιοτικές ανάγκες του ιδίου και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του, τον υποχρεώνει να καταβάλλει μηνιαίως και για χρονικό διάστημα 4 ετών ορισμένο ποσό για ικανοποίηση των απαιτήσεων των πιστωτών του συμμέτρως διανεμόμενο.
Στην περίπτωση που υπάρχουν εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες όπως μακροχρόνια ανεργία, σοβαρά προβλήματα υγείας, εξαιρετικά χαμηλό εισόδημα ο Ειρηνοδίκης μπορεί, κατά την κρίση του πάντα, να αποφασίσει την καταβολή ακόμα και μηδενικών δόσεων, δηλαδή την πλήρη απαλλαγή του από τα χρέη.
Το Δικαστήριο δίνει επίσης τη δυνατότητα στον οφειλέτη να προστατεύσει την κύρια κατοικία του και να την εξαιρέσει από την ρευστοποιήσιμη περιουσία, με περίοδο χάριτος και χωρίς ανατοκισμό. Η περίοδος της τοκοχρεωλυτικής εξόφλησης της οφειλής δεν μπορεί να υπερβεί τα 20 έτη.
Συμπερασματικά, πρόκειται για έναν ευνοϊκό νόμο, που αντιμετωπίζει σε ικανοποιητικό βαθμό το μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, στόχος του οποίου είναι η επανένταξη του υπερχρεωμένου πολίτη στην οικονομική και κοινωνική ζωή με την επανάκτηση της οικονομικής του ελευθερίας.
Μαρία Παπαδάτου
