Στο χέρι του Πούτιν η χρήση πυρηνικών – Πώς «διαβάζει» τις απειλές η Δύση
Η περιορισμένη υπομονή του Βλαντίμιρ Πούτιν και η απροσδόκητα αργή πορεία προς την ολοκληρωτική καθυπόταξη της Ουκρανίας θεωρούνται οι κρίσιμοι παράγοντες για τον κίνδυνο εμπλοκής πυρηνικών όπλων εκ μέρους της Ρωσίας. Η οποία διαθέτει την πιο ισχυρή πυρηνική πολεμική μηχανή στον πλανήτη, ενώ επικεφαλής της είναι ένας άνθρωπος που καθημερινά πείθει ότι δεν θα δίσταζε να πατήσει το ιδεατό «κόκκινο κουμπί» που θα έριχνε στη μάχη μέσα μαζικής καταστροφής βασιζόμενα στην ατομική ενέργεια.
Ήδη ο Πούτιν, αφ’ ενός ενημέρωσε την οικουμένη πως έχει θέσει -αν και με έναν ανεξιχνίαστο, αινιγματικό τρόπο- σε ανώτερη βαθμίδα πολεμικής ετοιμότητας (απομένουν άλλες δύο ως την καθαυτό χρήσης) για τα όπλα «αποτροπής», όπως ονομάζει ο Ρώσος ηγέτης κατ’ ευφημισμόν τα πυρηνικά.
Αφ’ ετέρου, ο Βλαντίμιρ Πούτιν απειλεί με αντίποινα κάθε χώρα από όσες εξεδήλωσαν την πρόθεσή τους να συνδράμουν την Ουκρανία ή το έχουν ήδη κάνει, όπως η Ελλάδα. Κατ’ αυτό τον τρόπο ο Πούτιν ερωτοτροπεί με μια παλινδρόμηση της Ρωσίας σε μια κατάσταση διεθνούς απομόνωσης και την αναβίωση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, εν είδει αντίπαλου δέους προς το ΝΑΤΟ. Ο καταλύτης για τη χρήση πυρηνικών επιθετικών μέσων είναι, όπως εκτιμούν οι ειδικοί αναλυτές, το πόσο γρήγορα θα εξαντληθούν τα αποθέματα υπομονής του Πούτιν.
Συναφώς αναφέρεται το παράδειγμα της Τσετσενίας αλλά και η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία: Όποτε τα γεγονότα δεν εξελίσσονται όπως τα φανταζόταν ο Πούτιν, η αντίδρασή του είναι μονολιθική: Κλιμάκωση της βίας και επιθέσεις σε αστικά κέντρα, αγνοώντας τους αμάχους.
«Βρισκόμαστε μόλις στις πρώτες ημέρες του πολέμου και ο Πούτιν κρατά ακόμη πολλά χαρτιά που δεν έχει ρίξει στο τραπέζι» σχολιάζει ο Ντάγκλας Λιούτ στους Times της Νέας Υόρκης. Ο Λιούτ είναι στρατηγός του αμερικανικού στρατού και πρεσβευτής των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Ο ίδιος τονίζει πως «είναι υπερβολικά νωρίς για να θριαμβολογούμε επειδή η κατάκτηση της Ουκρανίας αποδεικνύεται πολύ πιο δύσκολη και χρονοβόρα απ’ ό,τι περίμενε ο Πούτιν. Υπάρχουν ακόμη πολλές δυνατότητες από όσες διαθέτει η Ρωσία, οι οποίες δεν έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι στιγμής».
Ο στρατηγός Λιούτ επισημαίνει επίσης πως «μέχρι στιγμής, η πολεμική μηχανή της Ρωσίας δεν έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο απόδοσης και αξιοποίησης της δύναμής της. Είναι όμως πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο οι Ρώσοι να σοβαρευτούν, κάτι που θα επέφερε μαζικές επιθέσεις σε αστικά κέντρα». Και, τα πυρηνικά όπλα αποτελούν το πλέον αποτελεσματικό όπλο εναντίον του άμαχου πληθυσμού.
Το BBC στη δική του ανάλυση εστιάζει στον κίνδυνο ατυχήματος. Δηλαδή, ενώ στην παρούσα φάση εννοεί την αναφορά του στα πυρηνικά μόνο σαν μια προληπτική απειλή «ουδείς γνωρίζει τι θα συνέβαινε εάν κάθε μία από τις δύο πλευρές παρερμήνευε τη δύναμη και τις προθέσεις του αντιπάλου». Οπότε, η Δύση προσπαθεί συνειδητά να μην προκαλέσει την οργή του Πούτιν. Η Βρετανία, επί παραδείγματι, διαθέτει πυρηνικά υποβρύχια, η ύπαρξη των οποίων παρασιωπάται, έτσι ώστε να μην ερεθίζεται ο θυμός του Βλαντίμιρ Πούτιν. Ιδιαίτερα καθόσον η κατακτητική εκστρατεία κατά της Ουκρανίας δεν δικαιώνει, ως προς την ταχύτητα και την άνεση, τις προσδοκίες του Ρώσου ηγέτη.
